Zondag 23 maart 2003

De gemeenteraad moet een nieuwe vice-voorzitter kiezen. Er gaat geen schok van opwinding door de Amersfoortse bevolking, noch wordt er door horden burgers met spanning uitgezien naar de resultaten van het zoeken en kiezen van de nieuwe functionaris. Zelfs het feit dat de vice-voorzitter tevens voorzitter van het Presidium is, kan de publieke belangstelling nauwelijks een extra impuls geven.

Maar voor de raad zelf is de functie niet zonder betekenis. Zo’n vice-voorzitter en praeses binnen het presidium vertegenwoordigt niet alleen de burgemeester bij voorkomende gelegenheden. Hij of zij moet ook de dualistische rol die de raad binnen het bestuur van onze gemeente vervult, inhoud geven en de positie van de raad binnen het bestuurlijke krachtenveld verstevigen. Mij dunk, geen peulenschilletje!

Ellis van der Meulen, de vice-voorzitter van het afgelopen jaar, had niet meer de benodigde tijd beschikbaar. Het presidium stelde voor vrije verkiezingen te organiseren. Kwaliteit moet boven de politiek gaan, aldus het presidium in zijn voorstel. Iedereen stemde in. Echter, niemand stelde zich kandidaat. Er is heel wat overleg gevoerd en nog meer getelefoneerd, maar geen mens liet zich overhalen. Gebrek aan tijd was het belangrijkste argument. Tot één etmaal voor het sluiten van de termijn Hans van Gijlswijk de stoute schoenen aantrok. Hij is de enige kandidaat, dus kan hij nu al worden gefeliciteerd met zijn benoeming!

Van een verkiezing is dus geen sprake. Het is jammer dat verschillende mensen die door velen – ook door mij – voor de vacature werden benaderd, het moesten laten afweten. Hans van Gijlswijk kan nu nooit zeggen dat hij de beste van alle kandidaten is, iets wat ik hem best gun, vooropgesteld dat hij zijn taak naar behoren gaat vervullen. En hoewel politiek geen rol mocht spelen, los van de persoon vind ik de verkiezing van een VVD-collega tot vice-voorzitter/presidiumvoorzitter niet zo gelukkig. Niet om de partij, maar omdat deze partij met twee wethouders in het college al aardig is overgewaardeerd.

Ik vind Hans van Gijlswijk een plezierige en aimabele collega, dus wat dat betreft gun ik hem zijn nieuwe functie. Toch schrok ik van de brief waarin hij zijn kandidaatstelling beargumenteerde. Hij had het over het terugbrengen van de collegiale sfeer in de raad en goede afstemming tussen het College en de raad. Als hij met het eerste bedoelt dat hij het soms bengelachtige optreden van zijn fractievoorzitter meent te moeten corrigeren, kan ik mij er nog iets bij voorstellen. Maar bij die afstemming tussen college en raad vraag ik mij af of hij – ten onrechte – een schild wil bouwen tussen kritische raadsleden en de twee VVD-wethouders, die niet direct tot de parels binnen het college behoren? Dan zou hij op de verkeerde weg zijn.