Vrijdag 18 april 2003

Er wordt in de Amersfoortse gemeenteraad flink vergaderd, maar of dat ook tot zinvolle resultaten leidt, is nog maar de vraag. Dat is zo’n beetje de lijn in de analyse die vandaag in de Amersfoortse Courant staat. Vliegen afvangen, snauwen, elkaar nauwelijks een succesje of goede opmerking gunnen, dat zijn enige kenmerken die de redactie van de krant, als betrokken buitenstaander bij al dat gedoe, in het oog springen.

De gevestigde partijen hebben nogal wat moeite met al die nieuwe partijen, die een bedreiging vormen voor de gevestigde partijen. Vertegenwoordigers van de nieuwe partijen worden goed afgesnauwd als ze zich niet aan de geldende regels houden, maar wanneer gevestigde partijen buiten die regels opereren, blijven vinnige opmerkingen uit het kamp van de coalitiepartijen achterwege. Ook de nieuw partijen delen in de kritiek: die lijken er genoegen in te scheppen om de zittende partijen te ergeren en gooien graag met modder terug wanneer iemand vanuit het coalitiekamp zich laagdunkend uitlaat.

Het geschetste beeld klopt wel. De kerkhofrust van de afgelopen jaren is verdwenen en partijen weten elkaar moeilijk te vinden om samen aan de slag te gaan, aldus de analyse. Zo ervaar ik het ook. De coalitiepartijen hebben een wagenburcht opgesteld rondom het college. Als zwakken in de karavaan worden de zes collegeleden beschermd tegen aanvallen van de oppositie. Misschien is dat terecht, want Amersfoort is gezegend met een college van brekebenen en dan moet je als collegepartijen met elk denkbaar middel het kleinood van de bestuursmacht – wat dat verder ook heeft te betekenen – afschermen.

Ja maar, zullen stadgenoten zeggen die een beetje over de ontwikkeling van het openbare bestuur op de hoogte zijn, het gemeentebestuur is nu toch duaal! Partijen bestaan nu toch uit zelfdenkende volksvertegenwoordigers die de wethouders van opdrachten voorzien en op de uitvoering daarvan toezien! Jawel, zo staat het in de boekjes. Maar wie bijvoorbeeld de afgelopen dagen door het stadhuis liep, zou vanuit die gedachte geredeneerd door desillusies zijn overmand.

In de kamers van de coalitiepartijen werd druk vergaderd over de Kadernota en de bezuinigingsvoorstellen van het college. De oppositiepartijen vergaderden natuurlijk ook, maar het verschil: bij de coalitiepartijen zaten raadsleden en wethouders broederlijk samen te overleggen. Wat dualisme! Toevallige passanten kregen van de wethouders te horen: ja, we kwamen toevallig even langs. Allemaal dus.

De discussie aanstaande dinsdag en woensdag in de raad zal dus voorspelbare trekjes hebben. Er zal voor het publiek wat met wapens worden gerammeld, maar uiteindelijk zal het college weinig weerstand ondervinden bij de bezuinigingsmaatregelen. Alle inspraak zal daaraan niet veel veranderen. En de oppositie? Indien nieuwe partijen zich als spreekbuis van de gemiddelde Amersfoorter opstellen, zullen die snel ervaren dat het al sinds vele jaren gebruikelijk is dat het college en de ambtenaren de agenda bepalen en dat opvattingen in de stad daar minder toe doen. Nieuwe raadsleden die dat nog niet doorhebben, zullen hun lesje wel leren. De snoodaards!