Dinsdag 16 september 2003

Het was puur toeval. Een aantal raadsleden, verkeerswoordvoerders uit vrijwel alle partijen, kwamen bij elkaar om eens met de benen op tafel te praten over de stand van zaken rond het Verkeers- en Vervoersplan in Amersfoort. Nuttig, gezien de discussie die de komende tijd daarover gaat starten. Maar op dezelfde dag wordt de Rijksbegroting voor de komende jaren aangeboden. Hierin staan in hoofdzaak bezuinigingen, waarvan een aantal ook de verkeersvoorzieningen in onze stad raken.

De Kersenbaan tussen de Leusderweg en de A28 wordt op de lange baan geschoven, voor 2010 zal die er nog niet komen. Een aantal bewoners in Dorrestein zal daarover niet rouwig zijn, maar het verkeersconcept voor onze stad ligt enige tijd op zijn gat. De aansluiting van de Hogeweg op de A28 wordt voorlopig niet aangepakt, zodat de ochtend- en avondfiles rondom dit knooppunt de komende jaren alleen maar langer zullen worden. Het station in Vathorst moet ook een aantal jaartjes wachten, zodat de daarop aangepaste planning van de woningbouw in Vathorst zijn zin heeft verloren. Het Randstadspoor kunnen we voorlopig ook wel vergeten en allerlei subsidies voor het openbaar vervoer in onze stad gaan even de ijskast in.

De Rijksoverheid ontpopt zich tot een onbetrouwbare partner. Eind 2000 ondertekenden de gemeenten Amersfoort en Nijkerk, de provincies Utrecht en Gelderland en de ministeries voor Rijkswaterstaat en VROM een overeenkomst voor de verbetering van de verkeersstructuur rondom Vathorst en omgeving. Die overeenkomst was noodzakelijk omdat anders de schorsing van de bouwplannen voor Vathorst niet zou worden opgeheven. De Rijksbegroting van deze dag laat zien dat voor de twee ministeries zo’n overeenkomst tussen zes overheden hooguit nog gebruikt kan worden om er een middagbroodje in te verpakken. Een aantal voorbeelden.

Volgens de overeenkomst zou het station Vathorst in 2003 open gaan. Dat wordt op z’n vroegst in 2007. De verbreding van de A28 tot een weg van vier keer twee rijstroken en de A1 tot een weg van twee keer vier rijstroken, alsmede de ombouw van het kruispunt Hoevelaken tot een modern verkeersknooppunt, staan helemaal niet meer in de plannen. Voorlopig wordt een oplossing gezocht in de aanleg van spitsstroken, zoals er nu een ligt bij Zeist. Het feit dat er energie wordt gestoken in deze stroken doet het ergste vrezen voor de realisatie van de toegezegde verbeteringen.

De praktijk wordt dus zoals organisaties als de SGLA bij de presentatie van de plannen voor Vathorst al vreesden: er worden bijna 11.000 woningen gebouwd en er komt nieuwe werkgelegenheid voor duizenden mensen. Maar de daarbij behorende wegenstructuur blijft voorlopig achterwege. Dat houdt dus in: nog langere file’s, aantasting van het woonklimaat in de hele regio en economische schade door gebrekkige toegankelijkheid van de bestaande en nieuwe werkgebieden in onze stad. En daar ging het bij de afspraken juist om. Wat zijn de handtekeningen van minister Netelenbos van Rijkswaterstaat en de directeur-generaal van VROM nog waard?

Maandag 15 september 2003

Veiligheidsbeleid is een hotitem. Elke politieke partij heeft er tijdens de afgelopen verkiezingen wel iets over gezegd, en dan altijd in de zin dat het beter moet. Bij het kiezen van een project waarvoor één ton in guldens beschikbaar werd gesteld, werd het veiligheidsproject van de Christen Unie met meerderheid gekozen. Het leeft dus bij heel veel stadgenoten.

In de commissie Bestuurlijke Zaken van deze avond werd een notitie besproken met de titel ‘Hoofdlijnen integraal veiligheidsprogramma’. In de nota werd een tiental stellingen geponeerd die ‘keuze’ werden genoemd, zonder een alternatief, dus veel te kiezen was er niet. Het gehalte van de keuze kan met een voorbeeld worden weergegeven, bijvoorbeeld ‘keuze 10’:

‘Innovatie inbakken in het continue veiligheid beleidsproces door de mogelijkheid te bieden om een innovatief thema te kiezen om een of twee jaar mee te experimenteren naast het reguliere beleid’. Ik kan uitleggen wat er mee wordt bedoeld, maar dat duurt wel een minuut of tien. Het gaat in elk geval gepaard met het instellen van een AGOV (Amersfoorts Gemeentelijk Overleg Veiligheid), VAP’s (Veiligheidsplannen), het betrekken van O&S, politie, OM, OOV, de burgemeester, wijkontwikkeling, afdelingshoofden, het verwerken van de tweejaarlijkse GSB en de zachte WOW, sessies met meerdere instanties, enzovoort.

Nogmaals: er is diep over het veiligheidsbeleid nagedacht, er is een scherpe en wetenschappelijk verantwoorde analyse gemaakt van tientallen soorten veiligheid, doelgroepen, gebiedgerichte aanpak en noem maar op. Geen twijfel mogelijk: als alles loopt zoals er op papier staat, wordt er in elk geval veel aandacht besteed aan veiligheid. Een vraag die, bij het lezen van dergelijke ambtelijke notities, bij mij naar voren komt is echter: leidt dat er toe dat voortaan een dader niet meer eerder het politiebureau verlaat dan de aangever, wordt hiermee bereikt dat agenten niet meer driekwart van hun tijd met administratief werk moeten verdoen, enzovoort.

De commissie had dit gevoel ook wel. Er werd weinig over de notitie gesproken maar vooral over praktische ervaringen en oplossingen. Het vervelende voor een volksvertegenwoordigend raadslid is dat je veel tijd moet verdoen met theorie, terwijl alleen de resultaten gelden. Waarbij nog komt dat de mensen die de uitgebreide hoofdlijnen op papier hebben gezet (let wel, hoofdlijnen, ik houd mijn hart vast voor het vervolg), dit met grote deskundigheid en inzet doen. Er is ongetwijfeld veel overleg geweest en bij het uitwerken van de notitie zal er nog vele uren overleg tussen de halve wereld plaatsvinden. Maar kan ik een slachtoffer van onveiligheid troosten met de notitie ‘Hoofdlijnen integraal veiligheidsprogramma’?