Woensdag 1 oktober 2003

Jongerenhuisvesting is een steeds terugkerend gespreksonderwerp in de raad. Zeker nu de omvang van het HBO-onderwijs in de Keistad toeneemt en het aantal studenten dat in de stad huisvesting zoekt, groeiende is. Zonder initiatieven vanuit de gemeente en de woningbouwcorporaties neemt het aantal jonge woningzoekenden in onze stad de komende tijd alleen maar toe, in plaats van af te nemen. Het is daarom best interessant om eens te zien hoe andere steden de problemen rondom de jongerenhuisvesting oplossen. Een werkbezoek van het NIROV deze dag, met als bestemming Dordrecht, bood de gelegenheid om nieuwe ideeën op te doen.

Dordrecht is gestart met het project ‘Foyer de Jeunes Travailleurs’ in het westelijke deel van de stad. In de bestaande woningen rondom de Colijnstraat wordt woonruimte gecreëerd voor zo’n tweehonderd jongeren. De Colijnstraat bestaat uit woningwetwoningen, naar ik schat uit het begin van de jaren zeventig. Het zijn portiekwoningen in vier bouwlagen. Van de dertig portieken langs de straat worden de woningen aan tien portieken grondig aangepakt. Muren worden weggebroken waardoor nieuwe plattegronden ontstaan. Hierdoor ontstaan woonunits voor vier tot acht jongeren, elk met een eigen kamer en met gemeenschappelijke keukens, badkamers en ‘huiskamerruimten’.

In Amersfoort heeft de SCW in het verleden al eens geprobeerd bestaande flats te verhuren aan groepen van drie jongeren. Maar aan ingrijpende maatregelen heeft de SCW zich niet gewaagd. Dat is het ene aspect waarin Dordrecht initiatief opvalt. Het andere is dat uiteenlopende groepen jongeren worden gehuisvest. Niet alleen studenten, maar ook jongeren die afkomstig zijn uit projecten van begeleid wonen, jonge Antilliaanse moeders en jongeren die een relatie hebben met de reclassering. In de Colijnstraat zijn daarom ook woningen omgebouwd voor begeleidende organisaties en wonen functionarissen die bij de begeleiding van groepen jongeren zijn betrokken in dezelfde straat. Jongeren met een dossier moeten zich vastleggen aan afspraken die hen op weg helpen naar zelfstandig wonen.

Dat is het positieve. Het negatieve is dat het nobele initiatief een noodgreep is. De Colijnstraat in Dordrecht heeft een slechte naam en er was grote leegstand. Met het jongerenproject hoopt de gemeente een bestaand volkshuisvestingsprobleem op te lossen. Maar buurtbewoners vrezen dat de jongeren met een dossier die in deze straat gaan wonen, van de regen in de drup belanden. De begeleiding bestrijkt geen 24 uren, waardoor ’s avonds en ’s nachts problemen dreigen. Er is onvoldoende overleg met de buurt geweest, waardoor het draagvlak binnen de buurt gebrekkig is. Buurtbewoners vragen zich af of er voorafgaand aan de ingrijpende investeringen wel voldoende onderzoek en afweging heeft plaatsgevonden.

De informatie van buurtbewoners heb ik te danken aan een goed initiatief. De gemeentelijke organisaties die bij het werkbezoek waren betrokken, hadden ook actieve bewoners uit de buurt als begeleiding uitgenodigd. Met woord en lichaamstaal relativeerden de bewoners de soms jubelende verhalen van de functionarissen, wat moedig van de gemeente en verfrissende voor de NIROV-deelnemers was.

Verfrissend was ook de inleiding van de verantwoordelijke wethouder. Zonder tekst op papier en zonder hulpvragende blikken naar ambtenaren werd op heldere en deskundige wijze het beleid toegelicht. Dat zijn we in Amersfoort anders gewend.

Dinsdag 30 september 2003

De vergadering van de gemeenteraad op deze dag leverde heel wat stof op voor kanttekeningen. De belangrijkste onderwerpen waren de snelfietsroute naar Vathorst en een berg moties. De publieke tribune zat overvol, vooral met mensen uit de Kattenbroekse Boerderijkamer en Vathorst.

Moet ik blij zijn met de motie van Groen Links en andere, waardoor een besluit over de snelfietsroute is uitgesteld om tijd te creëren voor nadere studie? Ja en nee. Ja, omdat daardoor meer ruimte ontstaat om te kijken of het beste alternatief – een tracé in het verlengde van de Laan naar Emiclear – verder dient te worden uitgewerkt. Neen, omdat de intentie van de motie tot uitstel vooral ligt bij het creëren van een route door de Boerderijkamer, zij het dat deze dan volgens het alternatief van de ENFB wordt aangelegd. Ik vind die oplossing even slecht, zo niet slechter dan de route ‘buitenom’, een reactie uit nood op het onzinnige gemeentelijke plan voor een snelfietsroute dwars door De Baander. Je moet maar op het idee komen!

Dat de motie met één stem de meerderheid behaalde, was vooral te danken aan de angst bij CDA en PvdA om een besluit te nemen. Ze willen wel buitenom, maar durven geen ‘nee’ te zeggen tegen de voorstanders van de route binnendoor. Die angst wordt ongetwijfeld gevoed door gebrek aan argumenten. Wanneer je je onvoldoende in de materie verdiept en daarbij wordt geconfronteerd met twee sterke bewonerslobby’s die tegengestelde voorkeuren hebben, is de vlucht vooruit voor de hand liggend. De vlucht in een studie die uitgaat van twee alternatieven die allebei slecht zijn: binnendoor of buitenom.

Een andere kanttekening op het verloop van de vergadering betreft de motie die Groen Links indiende over de hulp aan de ruimtezoekende roeivereniging Hemus. Zo op het oog een makkelijke motie: bekend is dat de meerderheid van de raad zich wil inzetten om Hemus zo spoedig mogelijk aan een goede accommodatie te helpen. Er loopt een procedure waardoor al de fracties die Hemus een warm hart toedragen, dat ook kenbaar kunnen maken: de structuurvisie Maatweg. Deze eerste stap voor de vestiging van het nieuwe ziekenhuis komt binnenkort in de raad. In de structuurvisie wordt ook aandacht besteed aan de Eemoever, zelfs aan Hemus.

De ambtelijke opstellers van de structuurvisie gaan overigens denigrerend om met Hemus. De roeivereniging heeft al enige tijd geleden alternatieven voor haar clubhuis op tafel gelegd. In het concept voor de structuurvisie wordt daaraan voorbij gegaan en wordt gemeld dat ergens aan het einde van dit jaar nog een keuze moet worden gedaan, alsof er nog geen enkel voorwerk is verricht! Ook wordt opgemerkt dat, wat ook over Hemus wordt beslist, deze vereniging niet mag rekenen op een uitbreiding die groter is dan haar huidige noodonderkomen. Ik neem aan dat de raad daar toch wel anders over denkt!

Dat zal blijken als het structuurplan in behandeling komt. Dan kunnen allerlei groepen ook inspreken, kan de raad in discussie gaan en zal blijken welke fracties zich aan hun woord houden. Gênant vond ik dat de indieners van de motie enerzijds weten dat een discussie over Hemus al is gepland en het daarom was te verwachten dat niemand behoefte heeft om de voortijdige scoringsdrift van één partij op dit punt te honoreren, maar dat de indieners anderzijds wel hebben gestimuleerd dat een groep leden van Hemus de hele avond tevergeefs op de publieke tribune hebben zitten wachten, blij gemaakt met iets dat zou komen maar waarvan iedereen in de raad kon voorspellen dat daarvoor een slecht moment was gekozen.