Donderdag 22 januari 2004

‘Ik laat een opgeruimd bureau achter.’ Met deze woorden verlaat Bert van der Werff het politieke toneel. Zelf, zonder druk van wie dan ook, maar omdat hij het advies van Hans Dijkstal zinvol vindt. Die schreef: ‘Het is wenselijk dat er een zekere mate van wijziging van de personele samenstelling van het college komt.’ En toen besloot Bert van der Werff om zijn ontslag in te dienen en om zo ruimte te maken voor onderhandelingen over een nieuw, stabiel collegebestuur. Dat hij toegeeft dat zijn vertrek hiervoor noodzakelijk was, is het meest oprechte onderdeel van zijn afscheid.

Zijn besluit klinkt nobel, maar half Amersfoort weet intussen dat verschillende collegepartijen alleen maar verder wilden gaan met de VVD indien deze partij Bert van der Werff zou laten vallen. Het was de VVD intussen duidelijk dat ook zonder deze partij een nieuw college kon worden gevormd, dankzij het feit dat onder andere Leefbaar Amersfoort bereid was om – uiteraard onder condities – voor een stabieler bestuur te zorgen. Zoals overigens al twee jaar lang door de VVD werd gevraagd! De VVD heeft eieren voor zijn geld gekozen en zijn lijsttrekker laten vallen om een plaats binnen het college veilig te stellen.

Ik gun iemand die op deze wijze het college moet verlaten, zijn verhaal. Maar als er erg veel onzin in staat, vraagt dat natuurlijk om een reactie. Immers, zo opgeruimd is het bureau dat door Bert van der Werff wordt achtergelaten, beslist niet. Ik wens zijn opvolger veel sterkte toe, want dat zal hij of zij nodig hebben. Zo wekt Bert van der Werff de indruk dat door zijn optreden het baggerdossier vrijwel gesloten kan worden. Dat is te hopen. Mede onder zijn regie (maar niet hij alleen) zijn er vorig jaar enkele afspraken tussen de gemeente, de provincie en de firma Smink gemaakt, waardoor een eventueel afblazen van het geplande baggerdepot niet zonder financiële gevolgen voor de stad blijft. Noem dat maar een opgeruimd bureau.

Wat ligt er allemaal nog op dat bureau? Goed, er ligt een Programma van Eisen voor het Eemcentrum dat er in hoofdlijnen niet slecht uitziet. Maar in het plan staan zoveel onderdelen die zich moeilijk laten realiseren, dat Van der Werff met dit Programma van Eisen feitelijk een koekoeksjong heeft achtergelaten. Het blad van zijn bureau mag leeg zijn, de laden puilen uit van de lijken.

Er zijn nogal wat lijken. Door de actieve grondpolitiek die de gemeente rondom de ziekenhuislocaties heeft ontwikkeld, dreigt op dat punt een miljoenentekort. Er zijn exploitatiegebieden met grote risico’s. De ontwikkeling van Vathorst en van de kantorenlocatie bij Hooglanderveen zitten vol financiële voetangels. Oké, dat zijn zaken waarvoor Bert van der Werff niet alléén verantwoordelijk was, maar waarvoor hij wel mede kan worden aangesproken, juist omdat ze allemaal met de ruimtelijke ontwikkeling van de stad hebben te maken, het terrein waarvoor hij verantwoordelijk was.

Niks geen schoon bureau. Hooguit kan worden gezegd dat het vertrek veel eerder had moeten plaatsvinden. Maar ik gun de wethouder zijn verhaal, ook al laat hij de stad met een reeks van problemen achter waarvoor hij verantwoordelijk, of in elk geval medeverantwoordelijk was.