Vrijdag 30 januari 2004

De vorming van het nieuwe college heeft een aanvulling opgeleverd op de collegevorming in 2002: het collegeprogramma. Het is het werkpapier voor het nieuwe college, gebaseerd op het bestaande raadsprogramma. In het raadsprogramma zelf is niets gewijzigd, het college is daarmee een continuering van het oude beleid zoals de vijf coalitiepartijen dat in 2002 hebben afgesproken. Het nieuwe college mag daarom terecht worden omschreven als oude wijn in oude zakken.

Het collegeprogramma bevat afspraken en bindt de coalitiefracties, zo wordt de betekenis van dit programma omschreven. Het moet meer duidelijkheid bieden voor het college en voorkomen dat op essentiële punten het college wordt geconfronteerd met uiteenlopende opvattingen binnen de coalitiepartijen. Hierdoor moet de mogelijkheid voor onduidelijkheid en verschil van inzicht tussen partijen worden voorkomen. De vraag is of het collegeprogramma daarvoor voldoende zekerheid biedt. Aan de hand van enkele voorbeelden is duidelijk te maken dat het collegeprogramma niet aan zijn doelstelling voldoet en conflictstof voor de komende periode beslist niet is weggenomen.

Bijvoorbeeld de snelfietsroute naar Vathorst. Afgelopen jaar kwam het college met een voorstel voor deze route, gekozen werd voor een tracé buiten de Boerderijkamer in Kattenbroek om. Tijdens de discussie in de raad bleek dat tussen de coalitiepartijen over dit tracé verschil van inzicht bestond. De besluitvorming werd uitgesteld. Bij uitstek dus een punt om in het collegeprogramma te regelen, zodat het nieuwe college weet wat het aan de raad moet voorstellen. Het programma meldt echter alleen maar dat vóór 1 mei van dit jaar een besluit moet worden genomen. Wat voor een besluit dat moet zijn, meldt het programma niet. Het college weet dus niet waar het aan toe is en de discussie tussen de coalitiepartijen kan opnieuw beginnen.

Een soortgelijke situatie doet zich voor bij de keuze voor de Hoogwaardige Openbare Vervoersverbinding (HOV) tussen Vathorst en het centrum van de stad. Daarvoor zijn verschillende tracés mogelijk, maar in het collegeprogramma wordt geen keuze gemaakt. Die wordt aangekondigd voor de tweede helft van 2004. Stof voor nieuwe discussie.

Om de economische ontwikkeling van de stad te verbeteren moet onder meer aandacht worden besteedt aan de bereikbaarheid van de stad. Dat klinkt parmantig, maar op welke wijze dat moet plaatsvinden, wordt niet uitgewerkt. Daar zouden Groen Links en de VVD – om maar eens twee uitersten te noemen – totaal verschillend over kunnen denken. Zonder de verdere invulling van dit onderdeel van het collegeprogramma ligt hier dus een pittige basis voor interne discussie tussen de coalitiepartijen.

Onduidelijkheid is er ook over het oplossen van te verwachten exploitatietekorten in Vathorst. Het collegeprogramma beperkt zich tot de constatering dat het uitgangspunt van 35 procent sociale woningbouw in Vathorst wordt gehandhaafd. Daarmee wordt een van de alternatieve mogelijkheden dichtgetimmerd voor het dekken van exploitatietekorten in Vathorst, zonder dat wordt aangegeven welke mogelijkheden voor een dekking van het tekort er dan overblijven. Ook hier ligt de lont klaar bij een kruitvat vol conflicten tussen coalitiepartijen.

Al deze punten zijn terug te vinden op één pagina in het collegeprogramma dat totaal acht pagina’s – grotendeels weinig concrete – tekst bevat. Met de trotse handtekeningen van vijf fractievoorzitters. Gefeliciteerd!

Donderdag 29 januari 2004

Op 15 januari ging ik in op de problemen in de wijken, weergegeven in de top vijf van wijkproblemen in de dertien Wijkprogrammaboeken die onlangs werden gepresenteerd. In elf wijken stonden overlast door de jeugd en het ontbreken van voorzieningen voor jongeren in de top vijf van de wijkproblemen. Om het woonklimaat in de stad te verbeteren moet het aanpakken van de jongerenproblematiek een van de prioriteitspunten voor het nieuwe college zijn, lijkt mij. Maar in het collegeprogramma is daarover niets terug te vinden.

Het gebrek aan aandacht is deze week met nadruk naar voren gekomen. Omdat de SWA met tegenvallende subsidies van het Rijk wordt geconfronteerd, wordt het tienercentrum So What gesloten. Twee groepsleiders worden ontslagen en de jeugd belandt op straat. Dat de jongeren hierover meer dan ontdaan zijn, bleek onder meer uit hun reacties zoals die door Omroep Amersfoort werden vastgelegd. Een protest van het college heb ik nog niet gehoord.

De actie van de SWA is opmerkelijk. Het probleem voor deze welzijnsstichting is ontstaan binnen het budget voor de Kinderopvang. Het Rijk heeft subsidies voor deze activiteit van de SWA geschrapt, één jaar eerder dan werd verwacht. Waarom het grootste deel van deze bezuinigingen wordt afgewenteld op activiteiten buiten de kinderopvang – het gaat daarbij niet alleen om het tienerwerk – is mij niet duidelijk.

Wat mij ook niet duidelijk is, is de vraag of de actie van de SWA past binnen de prestatieafspraken die er zijn vastgelegd tussen de SWA en de gemeente. Het jongerenbeleid zou een belangrijk onderdeel van het welzijnsbeleid in onze stad moeten zijn. De sluiting van So What mag je als een aantasting van het jongerenbeleid opvatten.

Stof genoeg dus voor schriftelijke vragen aan het college. Uit de beantwoording zal duidelijk moeten worden of de zorg voor de jeugd, en daarmee samenhangend het verbeteren van het woonklimaat in een groot aantal wijken, bij het college de aandacht heeft die het verdient.