Vrijdag 21 mei 2004

‘Amersfoort ontmoet Amersfoort’ is een van de programmapunten tijdens Proef Amersfoort. In de Joriskerk verzamelen zich een paar honderd vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven, de cultuur en het openbaar bestuur om bij een borreltje te kouten, toegesproken te worden over een onderwerp dat ons allen boeit en te luisteren naar een koor of orkest, cultureel verantwoord dus. Een van de meest opmerkelijke, zo niet boeiende onderdelen van de bijeenkomst dit jaar vormden de hoeden van twee vrouwelijke collegeleden. Nadat Annie Brouwer de toon probeerde te zetten met het dragen van opmerkelijke sieraden, ontworpen door Amersfoortse kunstenaars, zet onze huidige burgemeester dit jaar de toon door het dragen van hoeden. Geen gek idee, ze vallen meer op dan de sieraden van Annie en vooral wethouder Mirjam van der Weg is met een hoed een verfrissende verschijning tussen alle blauwe blazers en grijze pakken. Maar dat is ze ook zonder hoed.

Ik weet niet hoelang ‘Amersfoort ontmoet Amersfoort’ nog bestaansrecht heeft. Dit jaar moest een groot aantal deelnemers, vooral uit ondernemerskring, vijftig euro neertellen voor deelname. Bij zo’n bedrag ga je ook kijken wat je er voor terugkrijgt. De bijeenkomst wordt verkocht als ‘de’ plek om te netwerken, maar netwerken is een relatief begrip. Kerken hebben daarbij altijd al een rol gespeeld, maar of dit soort bijeenkomsten in de Joriskerk het betalen van vijftig euro waard zijn, werd achteraf door menig deelnemer betwijfeld.

Hoewel het gekozen thema best het geld waard zou kunnen zijn. Regionale samenwerking was het onderwerp van de gesproken bijdrage, verzorgt door de burgemeester van Soest: Koos Jansen. Een vlotte spreker met de natuurlijke drang om te proberen of er ook nog een anekdote in een speech is in te vlechten. Dat straalt hij uit, wat op meer serieuze momenten wel eens lastig is. Dit doet overigens niets af van zijn kwaliteit, want in Soest heeft hij de touwtjes strak in handen en is hij een gewaardeerde burgervader. Zijn inleiding over samenwerking binnen het gewest Eemland omvatte in hoofdzaak een historisch overzicht, beginnend in 1008, grotendeels over anekdotische momenten waarop soldaten uit Utrecht, Holland en Gelderland de Eemdorpen opzochten om elkaar de hersenen in te slaan. En een presentatie van regionale lekkernijen. Meer kan ik mij er niet van herinneren.

Serieuzer was de opmerking van een spreker die er voor pleitte om in onze regio een regionaal theater te bouwen. Ik vermoed in Amersfoort, maar omdat de opmerking zonder verdere discussie in de ruimte bleef hangen, werd dat niet helemaal duidelijk. Net zomin als duidelijk werd of De Flint, hoewel wat weggedrukt achter in het centrum, de rol van regionaal theater al dan niet vervult. Ik meen van wel. Het is alleen jammer dat na de brand in de Flint, ruim tien jaar geleden, de verzekeringspenningen niet beter besteed hadden kunnen worden door een nieuw theater op een iets meer prominente plaats te bouwen.

Misschien was het pleidooi voor een regionaal theater vooral ingegeven vanuit de behoefte om een extra functie aan het Eemcentrum toe te voegen. Voor de private ondernemingen binnen de OCA zou dat een zegen zijn. Tot nog heeft alleen de gemeente concrete ideeën voor het Eemcentrum: Scholen in de Kunsten, de bibliotheek en een Popcentrum. De plannen van de bouwondernemers zijn minder concreet, het ontbreekt nog steeds aan gebruikers voor de commerciële activiteiten die in het Eemcentrum zijn gepland. En dan is het toch altijd weer aardig wanneer de overheid een extra stukje van het te ontwikkelen gebied voor zijn rekening neemt.

Als je over regionale samenwerking praat en je gooit maar eens een balletje op met een regionaal theater, dan loop je meteen tegen een al lang bekend probleem op: de verrekening tussen de Eemlandgemeenten. Centrumgemeente zijn is aardig, maar de extra euro’s die Amersfoort daarvoor krijgt zijn bij verre niet toereikend voor pretentieuze regionale voorzieningen. Dat zou een aardig discussiepunt zijn geweest, maar we moesten vooral netwerken.