Maandag 24 mei 2004

De algemene beschouwingen bij de kadernota, uitgesproken namens Leefbaar Amersfoort:

In Den Haag wordt driftig met het snoeimes gekapt. De gevolgen daarvan voor onze stad zijn groot. In de welzijnssector, binnen het culturele leven, de sport, in het onderwijs en binnen het brede veld van werk en inkomen.

Onze VVD- en CDA-wethouders voeren één-op-één uit wat hun partijgenoot-ministers onze Amersfoortse medeburgers aandoen. En de PvdA- en Groen Links-wethouders , wiens partijen in Den Haag verzet lijken te plegen tegen het ongenuanceerde bezuinigingsbeleid van Zalm en Balkenende, ondernemen geen pogingen om de bezuinigingswoede vanuit Den Haag te temperen. Vele keren is het te lezen in de Kadernota: ‘Geen compensatie van rijksbezuinigingen door de inzet van extra gemeentelijke middelen.’

Nee, logisch. Onze wethouders lopen trouw aan de lijn van het ambtelijke management. ‘Wij hebben nadrukkelijk het voornemen om desondanks zoveel mogelijk van onze voornemens te realiseren,’ schrijft het college trouwhartig. Uiteraard: een kritisch blik op besluiten die in economisch betere tijden zijn genomen, heeft verregaande consequenties. Hier, in het stadhuis, wel te verstaan, waar werk overbodig zal worden.

Schijnbaar worden we bedreigd. Het college roept ons op: Alle hens aan dek! Het waarom wordt niet uiteengezet. Het ontbreekt in de Kadernota ook maar aan een aanzet tot analyse. Wat is de stand van zaken in ons land, wat zijn de consequenties voor onze stad, met welke tegenslagen krijgen we te maken?

En evenzo ontbreekt een heldere visie. Logisch: zonder analyse kan je geen visie ontwikkelen! Wat ons wordt geboden, is een aantal ambtelijke memo’s, keurig gerubriceerd. Conservatief, de realiteit ontwijkend, zonder enige aanzet tot creatieve oplossingen van problemen. Houdt wat je hebt, blijf zitten waar je zit, houd je vast aan achterhaalde besluiten, dan hoef je je nek niet uit te steken. We hebben het in het verleden toch zo goed gedaan, dus waarom zullen we ons nog bewegen!

In de inleiding wordt in amper meer dan vier regels opgemerkt dat de gemeentelijke financiën beïnvloed worden door de huidige economische situatie. Een briljante opmerking, die in het dagelijkse beleid van het zittende college niet is terug te vinden. Met groot gemak, maar zonder sluitende argumentatie, worden miljoenen uitgegeven voor de onnodige verhuizing van enkele woonwagens. En tegen grondig beargumenteerd maatschappelijk protest in, worden miljoenen uit het venster geworpen voor een onnodig fietspaadje. Twee willekeurige voorbeelden. Hoe kunnen de burgers in onze stad hun bestuur nog serieus nemen bij dergelijke onnodige geldsmijterij, terwijl datzelfde bestuur geen cent wil uitgeven om de gevolgen de Haagse bezuinigingswoede ook maar enigszins te compenseren.

Aan de Kadernota moet je eigenlijk zo min mogelijk tijd besteden. Het college zet het bestaande beleid voort zonder ook maar enig zicht te bieden op het verwerken van de met zekerheid te verwachten gevolgen van het rijksbezuinigingsbeleid en de economische situatie. De begroting die in het najaar aan de raad wordt gepresenteerd, zal ongetwijfeld talloze pijnpunten bevatten waarvoor het college zich in deze Kadernota drukt. Desondanks zullen wij, uiteraard, bij een aantal hoofdstukken onze mening kenbaar maken en door moties, al dan niet samen met anderen ingediend, proberen te bereiken wat het college heeft nagelaten.

Bij deze algemene beschouwing bieden wij twee moties aan. In een motie vragen wij investeringen in enkele ambitieuze plannen dusdanig te faseren, dat geld vrij komt om de gevolgen van rijksbezuinigingen bij Zorg en Welzijn, Onderwijs, Cultuur en Sport, die onze stadgenoten rechtstreeks treffen, op te vangen.

Een tweede motie heeft betrekking op de nota Reserves en Voorzieningen. Uit deze nota blijkt dat de afdelingen op het stadhuis, alle tegenwind negerend, hun spaarpotjes verder mogen vullen. Spaarpotjes waarop de raad geen enkele invloed heeft. Wij vragen het college 500.000 euro uit deze spaarpotjes beschikbaar te stellen voor nieuw, door de gemeenteraad te initiëren, beleid.

Zondag 23 mei 204

Het gemeentebestuur heeft de afgelopen jaren veel energie gestoken in het actueel maken van bestemmingsplannen. Wettelijk moeten bestemmingsplannen elke tien jaar worden bijgewerkt. Decennia lang is dat door de meeste gemeenten in ons land, ook door Amersfoort, verwaarloosd. Als er ergens een nieuwbouwplan moest worden ontwikkeld, werd de zogenaamde artikel 19-procedure toegepast. Een snelle procedure waarbij vooral de participerende burger met eventuele kanttekeningen het vaak moest afleggen. Enkele jaren geleden heeft de minister bepaald dat het zo niet langer kan: de gemeentebesturen moeten zich houden aan de wet, anders volgen er boetes en andere sanctiemaatregelen.

Dus heeft er in onze stad een inhaalslag plaatsgevonden. Op het stadhuis werd een aparte projectgroep opgetuigd, onder de naam Goed Bij. Enkele jaren lang werd er vier ton in euro’s extra geïnvesteerd om de bestemmingsplannen up-to-date te maken, waarbij ook de hulp van externe bureau’s werd ingeroepen. Binnenkort wordt het laatste bestemmingsplan actueel gemaakt. De situatie die zich dan voordoet, laat zich raden: als het laatste plan klaars is, is het eerste al weer tien jaar oud en kan het hele proces opnieuw beginnen.

Dus stelt het college voor om het project Goed Bij een permanent karakter te geven en moeten we vanaf 2005 jaarlijks ongeveer een half miljoen euro uitgeven voor het maken van nieuwe bestemmingsplannen. De gemeenteraad moet zich de komende week hierover uitspreken. Zo op het oog lijkt de gang van zaken onontkoombaar, werken we de bestemmingsplannen niet bij, dan volgt er een boete.

Toch heeft het college zijn huiswerk niet goed gedaan. In de Tweede Kamer wordt gedebatteerd over een nieuwe wet op de ruimtelijke ordening. De zorg voor de bestemmingsplannen maakt hiervan deel uit. De ministerraad heeft de kamer een aanvulling op het wetsontwerp toegezonden. De aanvulling omvat een groot aantal maatregelen om de bureaucratie rondom het bouwen en de ruimtelijke ordening in ons land te vereenvoudigen.

De stagnatie in de woningbouw wordt onder meer veroorzaakt door de omvangrijke regelgeving, daarom zet het kabinet hier het snoeimes in, in de hoop dat er in ons land weer meer wordt gebouwd. Belangrijk onderdeel bij het aanvullend voorstel is de verregaande vereenvoudiging bij het bijwerken van bestemmingsplannen. Het ziet er dus naar uit dat de projectgroep Goed Bij kan worden opgeheven en er nog maar een klein deel van de geplande middelen hoeft te worden uitgegeven. Dat scheelt in personeel en in dure kosten voor externe bureau’s.

Het voorstel van de ministerraad heeft ook betrekking op de bouwregelgeving. Op het stadhuis zit een omvangrijke staf die zich bezighoudt met het beoordelen en verwerken van bouwaanvragen. Ook op dat punt kan er dus structureel worden bezuinigd, al is het maar omdat er minder ambtenaren nodig zijn. Het grootste probleem is dat het college er grote moeite mee heeft om de organisatie binnen het stadhuis af te slanken, werkzaamheden aan te passen en een pas op de plaats te maken. Twee moties van Leefbaar Amersfoort kunnen misschien een handje helpen!

Zaterdag 22 mei 2004

Het gemeentebestuur slaat zich regelmatig op de borst: Amersfoort is een van de sportiefste steden in ons land. Daarvoor zijn twee oorzaken aan te wijzen. Op de eerste plaats: de Amersfoortse bevolking is relatief jong en is gemiddeld goed opgeleid. Dat is een van de gevolgen van de snelle uitbreiding van de stad en de daarmee samenhangende toeloop van jonge gezinnen en starters op de woningmarkt. Op de tweede plaats: er is de afgelopen jaren veel energie gestoken in het stimuleren van de breedtesport. Daarvan profiteren vooral jongeren en ouderen, achterstandswijken en de ongeorganiseerde sportbeoefenaars.

Bij de stimuleringsacties voor de breedtesport speelt de SRO een grote rol. Deze organisatie profiteert van verschillende subsidiepotjes en kan daardoor allerlei projecten ontwikkelen. Vooral voor de jongeren zijn deze activiteiten belangrijk: je houdt de jeugd er mee van de straat. Dat geldt vooral voor de zogenaamde probleemjongeren, die door sportprojecten zinvol bezig zijn. Alleen al aan de SRO-activiteiten in vijftien wijken namen 20.000 jongeren deel, waarvan 5.000 uit de aandachtswijken Kruiskamp, Koppel en Liendert. Het gaat daarom veelal om jongeren die op een andere wijze moeilijk zijn te activeren en die door sportactiviteiten op constructieve wijze actief zijn.

Een deel van de stimuleringsprojecten wordt gefinancierd door het Rijk. Die verbindt daar wel een aantal voorwaarden aan. Zo moet de gemeente meebetalen en moeten de activiteiten voor een langere periode worden opgezet. Als de gemeente tussentijds zijn aandeel stopzet, loopt zij het risico dat rijkssubsidies moeten worden terugbetaald. Een ander aspect is dat de rijkssubsidies een aflopend karakter hebben, verwacht wordt dat het gemeentelijke aandeel in de financiering toeneemt. Dat weet je als gemeente op het moment dat je er mee begint.

Het stimuleren van de breedtesport, met name onder de zogenaamde achterstandsjongeren, is een belangrijk punt uit het gemeenteraadsprogramma. Door dit stimuleringsbeleid moeten jongeren worden geactiveerd en moet overlast en kleine criminaliteit worden voorkomen. Dat lijkt voor het college geen overweging te zijn: omdat in 2005 de rijksregeling tegen zijn einde loopt, wil het college een einde maken aan een groot aantal stimuleringsmaatregelen voor de breedtesport. Het college ziet geen noodzaak om de wegvallende financiering uit Den Haag te compenseren. Schijnbaar voelt het college zich alleen verantwoordelijk voor de jeugd zolang anderen daarvoor betalen. Dat geldt overigens niet alleen voor de breedtesport, maar ook voor zaken als de buitenkasten, het jongerencentrum So What en dergelijke.

Het is natuurlijk van de gekke dat het college van de ene kant krampachtig vasthoudt aan allerlei mooie plannetjes die het in economisch betere tijden heeft bedacht, en van de andere kant zijn verantwoording niet neemt als het gaat om primaire zaken die met het welzijn van zijn stadgenoten hebben te maken. Dat geldt niet alleen voor de jeugd, maar ook voor het culturele leven, het onderwijs en de zorg. Leefbaar Amersfoort zal de komende dagen, bij de behandeling van de kadernota voor de begroting 2005, samen met andere partijen proberen om het college duidelijk te maken waar de verantwoordelijkheden van het gemeentebestuur liggen. Dat is op de eerste plaats bij het welzijn van de burgers in onze stad, en niet bij de speeltjes die op het stadhuis zijn ontwikkeld.