Dinsdag 25 mei 2004

De gemeenteraad heeft deze dag 84 moties afgehandeld. Ruim een kwart daarvan werd nog vóór de stemmingen ingetrokken, van de overblijvende moties haalden zo’n vijf de eindstreep, de meeste moties werden verworpen. Het meest opvallende gebeuren mag de VVD op zijn rekening schrijven. De VVD-fractie stemde in met drie procent verhoging van het OZB-tarief, buiten de aanpassingen aan het inflatiepeil om. De drie procent extra gaat in stapjes, elk jaar één procent, alsof de VVD zich schaamt voor dit stukje kiezersbedrog. En dat zal ook wel zo zijn. Vóór de verkiezingen hadden de zogenaamde liberalen bezworen zich te verzetten tegen extra stijgingen van het OZB-tarief. Onder de zweep van PvdA-wethouder De Wilde leverden de VVD-raadsleden trouwhartig hun geloofwaardigheid in – hun twee wethouders stellen te weinig voor om binnen het college enige verzet te bieden tegen de diefstal van het VVD-tafelzilver.

Twee dagen lang discussie over de Kadernota eindigde in een deceptie. Niet door de uitslag van de stemmingen, maar vooral doordat de meeste raadsleden zonder enige verzet het dualisme inleverden en zich door het college in het gareel liet duwen van een ouderwetse, door het college gedirigeerde quasi-begrotingsbehandeling. Tijdens mijn algemene beschouwingen had ik al opgemerkt dat het bespreken van de Kadernota eigenlijk een zinloze zaak was. Dat werd – op iets andere wijze dan voorspeld – dus bewaarheid. Dat dit het volgende jaar in elk geval anders moet, daarover was een aantal partijen het eens.

Of alle coalitiepartijen, PvdA en CDA voorop, volgende jaar tegenover de collegeleden een vuist durven te maken, is nog maar de vraag. Na de vorming van het nieuwe college, dat net als het vorige gezegend is met een aantal notoire brekebenen, zijn de coalitiepartijen als de dood dat het college weer een forse deuk oploopt. Dat is het risico dat je oploopt als je als politieke partijen je met alle kracht inzet om oude machtsstructuren in stand te houden en elke vorm van nieuw denken buiten de deur te houden. Tijdens de algemene beschouwingen deze week liet de VVD-fractie nog enkele ferme woorden horen. En tijdens de eerste discussieronde werd zelfs een motie ingediend tegen de verhoging van de OZB. Maar elke kritische toon en elke belofte aan de kiezer, door deze partij gedaan, waren vergeten toen het op stemmen aankwam. Het is gemakkelijk groot op te snijden, als je de consequenties daarvoor niet durft aan te gaan.

Bij het behandelen van de Kadernota wordt verwacht dat de gemeenteraad wensen op tafel legt en richtingen aangeeft voor het opstellen van de begroting. Daarmee moet het college vervolgens aan de slag. De praktijk van de afgelopen twee dagen was echter dat het college elke poging om enige richting aan te geven, afwijkend van het collegebeleid, van de hand wees. Er werd over geld gediscussieerd alsof we met de begroting bezig waren, iets dat pas voor het najaar is gepland. De hele Kadernota bleek een overbodig ritueel op te leveren, twee verloren dagen en tienduizenden euro’s overbodige vergaderkosten die we beter aan iets zinvollers hadden kunnen besteden.

Zo op het oog was de verhoging van het OZB-tarief een edel iets. Met het extra geld moet armoedebeleid worden bekostigd. Maar het is een totaal ongeloofwaardig gebaar als je ziet met hoeveel lichtzinnigheid coalitiepartijen miljoenen uitgeven aan overbodige zaken. Door alle hobby’s van de collegeleden en hun ambtenaren onaangeroerd te laten, is de mogelijkheid verloren gegaan om miljoenen te vergaren voor het uitvoeren van een noodzakelijk sociaal armoedebeleid. Dat beleid is nu een sigaar uit eigen doos geworden: voor de burgers in de stad, wel te verstaan, want door het stadhuis lijkt geen economische tegenwind te waaien. Daar houdt men angstvallig alle vensters dicht, zoals al jaren.