Donderdag 26 augustus 2004

Het zag er zo stoer uit, twee weken geleden in de Stad Amersfoort. Uit de mond van collega-raadslid Ramon Smits Alvarez werd opgetekend dat de PvdA-fractie verbaasd had gereageerd op de wijze waarop het college omgaat met de moties over het snelfietspad door Kattenbroek. ‘We nemen het hoog op’ en ‘Als wethouder Brink ons niet kan overtuigen, heeft hij een groot probleem’, aldus het getergde raadslid.

Omdat Leefbaar Amersfoort zich goed in de kritiek van Ramon kon vinden – voor ons ging hij niet ver genoeg -, waren we dus zeer nieuwsgierig naar de discussie in de commissie tussen Ramon en wethouder Brink. Niets dus. Ik moest zelf tijdens de rondvraag aan Ramon vragen hoe het er nu mee zat en of we in de raad een interpellatie over het falen van het college konden verwachten – dat was toch wel het minste dat je kon verwachten. ‘Nou, nee,’ aldus onze overmoedige criticaster, ‘er is een brief van het college onderweg waarin alles wordt rechtgezet.’

Vol verwachting klopte mijn hart. En ja hoor: in het postvakje lag vandaag informatie van het college over de besluiten die het had genomen over het snelfietspad. Twee zelfs. Herkenbare informatie, want beide schrifturen betroffen een uitdraai van de stukken die het college enkele weken geleden tijdens haar wekelijkse vergadering had besproken en die aanleiding waren voor de publicaties in de media waarop Ramon zijn verbazing en kritiek had gebaseerd. Stukken overigens die toegankelijk zijn voor iedere Amersfoorter die een internetverbinding heeft en weet waar de ‘enter’-toets toe dient.

Nu sluit ik niet uit dat Ramon zo maar iets heeft geroepen – namens zijn fractie, dat wel. Maar je mag er toch van uitgaan dat hij, zoals elk raadslid, de stukken die bij de besluiten van het college behoren en die per druk op de knop kunnen worden gedownload, in zijn bezit had. Je zet in de media niet zomaar een mening neer, dat doe je op z’n minst op basis van feiten en algemeen toegankelijke informatie.

Nu Ramon het er toch maar bij laat zitten en duidelijk een te grote broek heeft aangetrokken, neem ik het maar van hem over. Zij kritiek is de mijne, dus waarom het college tijdens de komende raadsvergadering niet om nadere uitleg gevraagd? Doen we dus!

Woensdag 25 augustus 2004

‘De expositieruimte De Zonnehof is, van buiten gezien, een simpele doos. Ietwat verborgen staat hij op een klein plein tussen nietszeggende naoorlogse bouwwerken en brengt in eerste instantie geen bijzondere opwinding tot stand. Binnenin presenteert de in 1958 door Gerrit Rietveld ontworpen kubus zich echter als een gecompliceerde ruimtelijke constructie, ontworpen voor het tentoonstellen van moderne kunst. (…..) De ruimte voor kunst is zelf een kunstwerk.’

Dit lovende citaat is terug te vinden in de Bauwelt-uitgave van deze week. Bauwelt behoort tot de meest vooraanstaande tijdschriften voor architectuur en stedenbouw in Europa. Heel wat architecten of gemeentebesturen hebben er alles voor over om in dit toonaangevende weekblad te worden aangehaald.

Je vraagt je, dit gelezen hebbende, af waarom ons gemeentebestuur de Zonnehof van de hand wil doen en zijn moderne kunst als onderhuurder wil tentoonstellen in een kantoorgebouw van de Rijksgebouwendienst. Of is dit het zoveelste bewijs dat ons college alleen maar belangstelling heeft voor cultuur wanneer het daarmee zichzelf in het daglicht kan rukken? ‘Sei fuori di testa!’ zei een buitenlandse kennis tegen mij, toen ik hem het cultuurbeleid van onze stad trachtte uit te leggen.

Overigens: bij de tentoonstelling Interior View die in De Zonnehof is te bezichtigen, zette de redactie van Bauwelt wel een vraagteken. Onsamenhangend, zo kan ik de kritiek samenvatten.