Maandag 6 september 2004

Ik mag weer oude schrijfmachines verzamelen. Niet dat ik dat van plan ben, maar het is weer mogelijk. Ik heb dat te danken aan het feit dat de Raad van State het gemeentebestuur op de vingers heeft getikt. Ik heb die wetenschap niet doordat het college de raad heeft ingelicht over een verloren proces rondom het zogenaamde opslagverbod. Ik moest het dit weekend in de Staatscourant lezen, waar onder een vierkolomskop het einde van de doorgeschoten bureaucratie in onze Eemstad werd beschreven.

Ooit moet de gemeenteraad een algemene bepaling hebben vastgesteld voor alle bestemmingsplannen die in onze gemeente tot stand komen, een zogenaamd parapluplan. Een bekende bepaling die de afgelopen week aandacht kreeg was het bordeelverbod. Hiervoor had het gemeentebestuur een bepaling opgenomen waardoor in geen enkele buurt zo maar een bordeel of andere seksinrichting mag worden gevestigd. Het aantal bestaande inrichtingen is de limiet. Dat kon de instemming hebben van de Raad van State.

Anders ligt dat met het zogenaamde opslagverbod. Deze Kafkaiaanse bepaling schoot zijn doel meer dan voorbij. Om tegen rommelmakers te kunnen optreden, was binnen het stadhuis een bepaling ontworpen waardoor meteen aan elke opslag van oud materiaal in onze stad een einde kwam. Een boer die op zijn erf een oude tractor of landbouwmachine had staan, liep de kans een dwangsom van de gemeente opgelegd te krijgen. Zelfs verzamelaars van oude schrijfmachines waren volgens de Amersfoortse verbodsbepalingen in overtreding. Terecht dat een inwoner van onze stad hiertegen bezwaar aantekende, goed dat hij daarin door de rechter in het gelijk is gesteld. Ik wacht met spanning de informatie van ons college af over de consequenties van dit zoveelste geval waarbij de rechter B en W in het ongelijk hebben gesteld.

Zondag 5 september 2004

Dat een aantal nieuwe bewoners in De Laak, een van de wijken in Vathorst, zich overvallen voelen door de vuilstortkokers die voor hun woning worden geplaatst, heeft intussen brede aandacht gekregen. Voor mij was dat twee weken geleden aanleiding om schriftelijke vragen te stellen. Op verschillende plaatsen in ons land zijn met vuilstortkokers slechte ervaringen opgedaan, toegespitst op defecten en vervuiling van de omgeving. De zorgen van de nieuwe bewoners zijn terecht.

Kwalijk bij de vuilstortkokers is dat kopers van woningen niet vooraf over de plaatsing van deze voorziening op de stoep bij hun voordeur of keukenraam werden geïnformeerd. Ze hebben er door toeval kennis van genomen. De boze bewoners hebben contact opgenomen met de Bewoners Vereniging Vathorst, die vervolgens in gesprek is gegaan met het Ontwikkelings Bedrijf Vathorst OBV. Dat heeft verklaard geen alternatief te zien voor de plaats van de vuilstortkokers. Volgens de bewoners zijn goede alternatieven voorhanden.

De gesprekken hebben een vreemde wending genomen. Het OBV is niet bereid in te gaan op het verzoek van de bewoners om de overwegingen van het OBV te onderbouwen met situatietekeningen en argumenten. Reactie van de directie van het OBV: de bewonersvereniging en de Laakbewoners moeten maar vertrouwen op het oordeel en de afwegingen van het OBV. Woorden van een onderneming die de komende jaren nog duizenden woningen op een geloofwaardige wijze op de markt te brengen. Of anders gezegd: voorhistorische arrogantie van techneuten die zich schijnbaar tegenover niets en niemand hoeven te verantwoorden. Dat kun je je als OBV veroorloven wanneer je jaarlijks de burgemeester, een aantal wethouders en ambtenaren fêteert met buitenlandse reisjes!