Vrijdag 12 november 2004

Tijdens de begrotingsbehandeling diende Leefbaar Amersfoort, samen met Hart voor Amersfoort, een voorstel in dat uiteindelijk een besparing van drie miljoen euro op de personeelskosten van de gemeente zou moeten opleveren. De achterliggende gedachte daarbij was: als velen in de stad worden geconfronteerd met bezuinigingen van de gemeente, dan moet de gemeente ook in eigen huis een bijdrage leveren. Het voorstel kwam feitelijk neer op een vacaturestop waardoor het personeelsbestand op het stadhuis het komende jaar met ongeveer zeven procent kan afnemen. Bij het voorstel gingen we uit van globale getallen, bij een zeer stringente personeelsstop is waarschijnlijk een nog grotere reductie mogelijk.

Tijdens de begrotingsbehandeling bleek een redelijke bespreking van ons voorstel niet mogelijk te zijn, de spreektijdregeling maakt inhoudelijke discussie over vertrekkende voorstellen onmogelijk. Wel bleek dat verschillende partijen het een onderwerp vonden dat het bespreken waard is. We hebben het voorstel daarom niet in stemming laten brengen, maar komen er op terug in de vorm van een initiatiefvoorstel. Dat levert meer mogelijkheden op om over het voorstel te discussiëren.

Ons voorstel ging uit van globale getallen, kaderstellend voor het college. Vanuit het college werd opgemerkt dat de raad bij een dergelijk voorstel eigenlijk niet naar cijfers moet kijken, maar naar functies. Dat is overigens een drogreden: de raad kan het college een globaal geformuleerde kaderstellende opdracht geven, die daarna door het college moet worden uitgewerkt. Zeker in dit geval ligt dat voor de hand, want de suggestie van het college impliceert dat je je als raadslid intensief met de organisatie gaat bemoeien en dat is iets wat de wethouders in het algemeen trachten te voorkomen. Nu het college ons daartoe zelf heeft uitgenodigd, nemen we die handschoen ook op.

Deze discussie leverde vandaag een aardige doorkijk op in het functioneren van sommige raadsleden. In dit geval van Ramon Smits Alvares, lid van de PvdA-fractie. Tijdens de behandeling van de begroting maakte ik al de opmerking dat het met name de PvdA is die er nooit voor terugschrikt om een voorstel vanuit de oppositie met veel bombarie af te wijzen, om vervolgens met een vrijwel identiek eigen voorstel te komen. Politiek onfatsoen, noemde ik dat. Ramon Smits Alvarez was graag bereid dat vandaag onder bewijs te stellen.

Ramon Smits Alvarez behoort wel tot de zeer actieve, maar niet tot de slimste leden van de gemeenteraad (dit even als achtergrond!). Hij is regelmatig bereid dat onder bewijs te stellen. Schijnbaar voelde hij aan dat ons voorstel best zinvol is, want vandaag vroeg hij mij of wij het niet samen met hem willen uitwerken. Het probleem dat ik daarbij zag opdoemen, is dat voorstellen op het personele gebied geen voorstellen zijn waarop je als raadslid zwaar moet willen scoren. Het gaat bij dergelijke voorstellen om het belang van personeel, om arbeidsvreugde en maatschappelijke ontplooiing van mensen. Dat vergt een afgewogen benadering, dus was ik zeer verbaasd dat juist Ramon Smits Alvarez zich met dit onderwerp wil bezighouden.

Het koste mij dus niet veel nadenken om voor de eer te bedanken. Zijn reactie was tekenend en bevestigde mijn opmerking in de raad: ‘Eh, nou ja, dan dien ik zelf wel wat in en, eh, dan wordt jullie voorstel toch wel afgeschoten!’ Je hebt dus raadsleden die niet voor het stedelijke belang gaan, maar hooguit voor hun eigen profiel. Waarvan akte.