Dinsdag 16 november 2004

Sinds de bouw van Nieuwland afficheert Amersfoort zich graag als milieubewuste stad. Een van de randvoorwaarden voor Vathorst was het overnemen van de milieu-intenties die in Nieuwland werden ontwikkeld. Het ziet er naar uit dat we in deze milieubewuste tendens een trendbreuk gaan beleven.

In het weekblad Der Spiegel staat deze week een artikel over de gevolgen die het bouwen met glazen façades heeft voor ons milieu. Een klassiek kantoorgebouw dat hoger is dan twintig meter met een normale wand van gemetselde stenen en vensters, heeft een energiewaarde van 100 tot 150 kWh/m². Soortgelijke gebouwen die lager zijn dan twintig meter liggen daar zelfs ruimschoots onder: 70 tot 90 kWh/m². Het Institut Wohnen und Umwelt uit Darmstadt heeft 24 gebouwen, hoger dan twintig meter, onderzocht met een grotendeels glazen façade. De gemiddelde energiewaarde van deze gebouwen lag boven de 500 kWh/m². Bij het onderzoek viel ook het sprookje in diggelen dat het aanbrengen van een dubbele glasfaçade voor een beter binnenmilieu zorgt. Toepassen van gekleurd glas om het zonlicht te temperen leidt tot extra energiegebruik doordat hierdoor meer kunstlicht noodzakelijk wordt.

Aan het Smallepad wordt in opdracht van de Rijksgebouwendienst een kantoorgebouw neergezet van ongeveer 200 meter lengte en een dertigtal meter hoogte. De gevel van het gebouw bestaat vrijwel geheel uit glas. Omdat het gebouw aan de noordwestelijke achterzijde, langs de spoorlijn, wordt afgeschermd door een vijf meter hoge en gesloten brandmuur, zal door zijn diepte het extra energiegebruik door kunstverlichting alleen maar toenemen. Uit milieutechnisch oogpunt is dus sprake van een onding.

Een bijzonderheid is dat het oud-wethouder Tom de Man was die zich voor het ‘binnenhalen’ van het gebouw aan het Smallepad heeft ingezet. Als projectwethouder voor Nieuwland wilde hij juist als milieuwethouder de geschiedenis ingaan. Het kan verkeren!

Maandag 15 november 2004

Een van de agendapunten tijdens de commissie SOC deze avond betrof knelpunten in het Jeugdbeleid. De commissie werd gevraagd welke prioriteiten het college moet leggen bij het oplossen van de knelpunten.

Om tot een oordeel te komen, ontvingen de commissieleden een vijf pagina’s dikke notitie, waarin een tweetal schema’s een prominente plaats innamen. Het stuk was dusdanig geschreven dat de wethouder nog een uitvoerige toelichting moest geven op de inhoud en intentie van de notitie, met daarbij haar advies één van de twee, bijna paginagrote, schema’s maar te vergeten. In dit schema werd gepoogd weer te geven waar de extra middelen voor het oplossen van knelpunten vandaan komen. De opsteller van het stuk heeft ongetwijfeld meer verstand van jeugdbeleid dan van cijfers en het omgaan daarmee, in elk geval voldeed de notitie nauwelijks aan het primaire doel dat het behoorde te hebben: optimaal informeren om een overwogen uitspraak van de raadsleden mogelijk te maken.

Door de behandeling van de begroting en een werkbezoek van het presidium aan Almere las ik de notitie te laat. Mijn advies aan commissievoorzitters: lees stukken voor de commissies direct na toezending of als het mogelijk is nog daarvoor en als ze onvoldoende stof bieden voor een gevraagd besluit of advies, stuur ze dan terug naar de afdeling. Het komt de discussie in de commissies ten goede!