Dinsdag 23 november 2004

Tijdens het jongerendebat deze dag blijken de tien fractievertegenwoordigers die aan de discussie deelnemen, het in behoorlijke mate met elkaar en met de jongeren eens te zijn. Er moet zo snel mogelijk een disco komen, de kwaliteit van de jongerencentra laat te wensen over en tolerantie komt vooral tot stand door met elkaar te praten en je te verdiepen in elkaars achtergronden. Aan het einde van de bijeenkomst blijkt een vijftiental jongeren bereid te zijn in een jongerenraad te participeren. Een geslaagde avond dus, met dank aan de Nationale Jeugdraad.

En nu maar afwachten wat de praktijk ons brengt. De jongeren willen graag een disco (terecht, had er al lang moeten zijn), het maakt ze niet zo uit waar die komt. De raad moet zich de komende maand buigen over een locatie aan de Hellestraat, niet omdat we die het meest ideaal vinden, maar omdat een ondernemer hier een pand heeft verworven waar oorspronkelijk een automatenhal zou komen, maar waar hij toch liever een disco wil vestigen. Of daarbij druk vanuit het gemeentehuis is uitgeoefend, weet ik niet – ik sluit het niet uit. Dus moet de raad nu een Salomonsoordeel uitspreken over de belangen van de jongeren en van de binnenstadbewoners.

Bij de discussie over de jongerencentra komen allerlei bedragen aan de orde die de raad al beschikbaar heeft gesteld en waarvan een deel zelfs nog niet is uitgegeven. Wie, zoals enkele raadsleden onlangs, en bezoek brengt aan bijvoorbeeld het jongerencentrum Madrid, vraagt zich af waarom alles zolang moet duren. De vraag die bij mij blijft hangen is: kloppen al de opmerkingen die met enthousiasme werden gemaakt wel, of krijgen we binnenkort een ambtelijke notitie waaruit blijkt dat alles toch weer net iets anders ligt dan we dachten of hoopten? Ik vrees het ergste.

Maandag 22 november 2004

Een bezoek van de fractie aan de NV SRO levert een nuttig gesprek op. Dat de sfeer van het gesprek prettig is, heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat we allemaal nog aan sport doen, de meeste naast tennis nog aan een tweede tak van sport. Daarnaast heeft het merendeel van de fractieleden een of meer functies binnen sportverenigingen of bonden vervuld. Niemand kan ons verwijten dat we niet weten waar we over praten.

Er is voldoende te bespreken. Waarom lag de offerte van de SRO voor het renoveren van het Bosbad zoveel hoger dan het uiteindelijke bedrag? Als er een nieuw zwembad aan de Hogeweg komt, wat heeft dat voor consequenties en mogelijkheden voor de andere baden in de stad? Hoe worden onderhoudstaken, waarover we regelmatig klachten horen, aangepakt? Waar ligt de oorzaak van de klachten over de extreme tariefsverhogingen voor de zaalsportverenigingen? Hoe ontwikkelt de SRO zich in de toekomst, ook in financiële zin? Hoe zit het met de verhouding tussen de SRO en het gemeentebestuur, nu en in de toekomst?

De antwoorden zijn verhelderend, ook al moet er over een aantal onderwerpen nog heel wat worden gesproken. Het gesprek ondersteunt onze opvatting dat je in een snel groeiende stad ook je sportbudgetten tijdig moet aanpassen. Dat de SRO ons daarin niet tegenspreekt, is natuurlijk niet meer dan logisch, de beslissingen vallen echter elders.

Zondag 21 november 2004

Een kennis vertelt mij over het verschrikkelijke incident bij de discotheek Starlight, waar de Amersfoorter Frank Hermsen door een groep jongens dodelijk is mishandeld. Frank Hermsen was in de Amersfoortse sportwereld geen onbekende (waardoor het bericht ook snel de ronde doet), wat de impact nog groter maakt. De afgelopen week is er binnen de commissie SOC gesproken over onverdraagzaamheid, agressie, het onderlinge optreden van jongeren. De discussie in de commissie spitste zich toe op homohaat, maar het was iedereen duidelijk dat het probleem veel breder is.

Over de achtergronden is nog niet alles bekend. Het bedrukkende is echter dat alle acties die de afgelopen jaren in ons land zijn gevoerd, de stille tochten, bezwerende toespraken, discussies in de media en aandacht op de scholen tragische incidenten als dit weekend in onze regio niet kunnen voorkomen. Je kunt gemakkelijk vaststellen dat daders zo zwaar mogelijk moeten worden gestraft, maar aan agressieve jongeren die ’s avonds laat te veel hebben gedronken zijn alle acties niet besteed, zoals weer is gebleken.

Er is een tijd geweest dat het in het Amersfoortse centrum elke zaterdagavond raak was: vechten, grootschalig politieoptreden, schade. Er is een aanpak gekozen waardoor dit tot het verleden behoort, incidenten buiten beschouwing gelaten. Extra preventief politieoptreden, afspraken met ondernemers en veranderingen in de sluitingstijden hebben een bijdrage geleverd. Ik ben vorig jaar een zaterdagse nachtdienst meegelopen met de politie in de binnenstad (dat ik dat niet bij de media meld, heeft te maken met de intentie van zo’n werkbezoek!!!) en heb daarbij gemerkt dat de eenduidige aandacht bij iedereen die bij het uitgaansleven is betrokken essentieel is.

De aanpak in de binnenstad laat zich uiteraard moeilijk vertalen naar de situatie die heerst rondom solitaire vestigingen als Starlight. Maar juist daarom is een gerichte, maatgesneden aanpak noodzakelijk, waarbij ondernemers een grote rol spelen en de overheid over gemeentegrenzen heenkijkt. Of zich hierbij wreekt dat Nijkerkerveen en Amersfoort in verschillende provincies en daardoor ook in verschillende politieregio’s liggen, weet ik niet. Als dat zo is, mag dat in elk geval de uitwisseling van ervaringen en wederzijdse acties niet uitsluiten. Andere vragen, zoals de verantwoording van ouders (als het om minderjarigen gaat) en dergelijke, laat ik maar even buiten beschouwing hoewel op dit punt ook wel iets is op te merken.

De afgelopen weken hebben geleerd dat Amersfoort steeds meer van zijn provinciale onschuld verliest, daar mogen we als overheid niet aan voorbij gaan!