Vrijdag 17 december 2004

De gemeente heeft vandaag de grondovereenkomsten met het Meanderziekenhuis getekend.

In een juichend, gezamenlijk persbericht wordt hiervan kond gedaan. De gemeente krijgt begin 2005 het defensieterrein aan de Maatweg geleverd, dat daarna wordt doorverkocht aan het ziekenhuis. Gelijktijdig is overeengekomen dat de gemeente in 2010, als het nieuwe ziekenhuis in gebruik wordt genomen, de dan overbodige ziekenhuisterreinen Sint Elisabeth en De Lichtenberg van Meander afneemt. Het is duidelijk dat het hier om een miljoenendeal gaat.

Het is de vraag of de gemeente zo moet juichen, al kan het college natuurlijk niet anders, het heeft kilo’s boter op het hoofd. Bij de start van de plannen voor het ziekenhuis aan de Maatweg heeft de gemeente gekozen voor zogenaamde actieve grondpolitiek. Door de twee oude terreinen in 2010 af te nemen, kan de gemeente op directe wijze bepalen wat er op deze locaties wordt gebouwd. Dat is althans de opvatting die het college enkele jaren geleden naar voren bracht en die door de toenmalige gemeenteraad voor zoete koek werd geslikt.

Het gemeentebestuur deed daarmee meer dan noodzakelijk is. Door middel van goede bestemmingsplannen had de toekomstige bestemming van de twee ziekenhuisterreinen net zo vastgelegd kunnen worden. Dat is in feite ook de primaire taak die de gemeente bij de ruimtelijke ordening heeft. De gemeente had zich tot de transactie rond de Maatweg kunnen beperken, al was zelfs dat geen noodzaak: de directie van Meander had ook zelf met Defensie in overleg kunnen treden, zonder tussenkomst van de gemeente.

Eigenlijk verdient alleen de directie van het Meanderziekenhuis een felicitatie. Het ziekenhuis heeft alle mogelijke risico’s bij de aankoop van de Maatweg en de verkoop van de overbodig wordende terreinen bij de gemeente neergelegd. Die moet nu plannen ontwikkelen waardoor de aankoopkosten voor de terreinen bij de Heiligerbergerbeek en aan de Utrechtseweg kunnen worden gedekt.

Voor de locatie Lichtenberg is het risico nog te overzien. Indien het gehele terrein wordt bestemd voor duurdere woningbouw in de vrije sector, is de schade misschien nog te beperken. Dat zal overigens niet zonder slag of stoot gaan, de omwonenden van het ziekenhuisterrein hebben al hun eigen opvattingen op tafel gelegd en de eerste schetsen van de gemeente van tafel geveegd. De argumenten van de bewoners zijn serieus te nemen, maar de discussie die nu moet worden aangegaan had ook gevoerd moeten worden indien de gemeente een bestemmingsplan had opgesteld.

Gecompliceerder wordt de ontwikkeling van het Elisabethterrein. De gemeente ging uit van de bouw van zo’n 400 woningen, een voornemen dat moeilijk past in het streven om het gebied rond de Heiligerbergerbeek groen te maken en te houden. Intussen heeft ook de provincie zich uitgesproken voor behoud van het groen en voor slechts beperkte bebouwing, zodat het moeilijk wordt om voor het ziekenhuisgebied een sluitende grondexploitatie te ontwikkelen. De ziekenhuisdirectie is nu de lachende derde.

Het hele gedoe dat het college zich op de hals heeft gehaald, heeft te maken met een vorm van grootheidswaanzin. Wethouders en vooral de betrokken ambtenaren vinden het blijkbaar razend aantrekkelijk om door middel van overbodige actieve grondpolitiek grootgrondbezitter te spelen. Toegegeven, voor de betrokken ambtelijke afdeling levert deze move veel extra werk en dus brood op de plank op, om het even hoeveel de gemeente uiteindelijk moet toeleggen. Het gemeentebestuur had er echter beter aan gedaan zich bij zijn primaire wettelijke taken te houden en door middel van bestemmingsplannen, zonder overbodige grondaankopen, de kwaliteit van de vrijkomende locaties te behoeden.

Maar ja, het is makkelijke werken met gemeenschapsgeld, zonder daarbij via de eigen portemonnee te worden afgerekend. Een dure hobby, daar in het stadhuis, waarvoor de burgers in de stad over enkele jaren mogen bloeden.