Donderdag 30 december 2004

De discussie die afgelopen week werd gevoerd over nut en noodzaak van de Westtangent, viel een aantal mensen tegen. De verwachting bij velen was dat de raadscommissie Beheer zich positiever over het idee voor de Westtangent zou uitspreken dan uiteindelijk werd gedaan. Om meer dan één reden kon de commissie – in meerderheid – niet veel anders doen dan zij deed. De negatieve, of in elk geval gereserveerde houding van de meeste fracties was vooral aan het optreden van de collegeleden te danken.

De eerste schuldige was wethouder Paul Strengers. Het Westtangentdossier vormt een teer onderwerp. Omstreeks 1997 vond al een discussie over de Westtangent plaats, als gevolg van een DHV-studie die in opdracht van het bedrijfsleven was opgesteld. De studie bevatte een aantal rigoureuze oplossingen, waarbij onvoldoende rekening werd gehouden met de groene kwaliteit van Birkhoven. Ik heb toen gepleit voor een oplossing waarbij het tracé ten zuiden van de spoorlijn over het terrein van de Prins Bernhardkazerne zou verlopen. Volgens het college in die tijd zou Defensie hier geen medewerking aan verlenen, maar navraag van het bewonerscomité Daam Fockemalaan bij Defensie leerde dat de informatie van het college niet correct was.

De bewoners van het wijkje rond de Aletta Jacobslaan vonden het tracé voor een Westtangent over het kazerneterrein bespreekbaar, er van uitgaande dat de weg enigszins verdiept zou worden aangelegd en voorzien zou worden van geluidswallen. Een overweging daarbij was uiteraard dat de Daam Fockemalaan even zo goed overlast oplevert.

De opmerking van Paul Strengers, enkele weken geleden in een van weekbladen afgedrukt, dat voor de Westtangent ‘enkele huisjes’ moeten worden afgebroken, was om drie reden dom. Ten eerste sprak hij ver voor zijn beurt. Ten tweede had nog nooit iemand de noodzaak van de sloop van woningen langs en in de omgeving van de Aletta Jacobslaan naar voren gebracht, om de doodeenvoudige reden dat die noodzaak er niet is. Ten derde verstoorde Paul Strengers met zijn onnodige en onjuiste opmerking het gevoelige maatschappelijke draagvlak dat aanwezig was. Dat de bewoners daarop, verontrust en boos, in grote getale de commissie Beheer bezochten en daar door middel van een rij insprekers lieten merken dat zij de plannen van het college elke steun ontzegden, was de oogst van de opmerkingen van onze brekebeen Paul Strengers.

Met enige kennis van de recente politieke geschiedenis in onze stad had Paul Strengers kunnen weten dat bewoners in Amersfoort-Zuid gevoelig zijn voor aantasting van hun groene woongebied (sinds kort een beschermd stadsgebied). Toen een aantal jaren het college de bouw van een tennishal bij de Heemskerklaan wilden toestemmen, liepen omwonenden hiertegen te hoop. Talloze andere bewonersgroepen in Amersfoort-Zuid solidariseerden zich met de omwonenden, een door de gemeente georganiseerde informatieavond werd bezocht door meer dan tweehonderd kwade bewoners, die hun protest goed wisten te verwoorden en weinig heel lieten van de argumenten van de toenmalige RO-wethouder, een partijgenoot van Paul Strengers. Door zijn onbezonnen en hoogst arrogante opmerking over de te slopen woningen is een soortgelijk proces op gang gekomen. Vreemd dat Paul Strengers dit niet heeft voorzien, de opwinding speelt zich af binnen het kiezersbolwerk van zijn partij!

Dat ook zijn partijgenoot-wethouder Henk Brink, als verkeerswethouder uiteindelijk verantwoordelijk voor de plannen voor de Westtangent, in de commissie eveneens in het zand moest bijten, had in belangrijke mate te maken met het door zijn collega vernielde maatschappelijke draagvlak. Daarnaast was de – door DHV opgestelde – argumentatie voor de Westtangent ook niet overtuigend, wat de hele zaak alleen maar erger maakte voor de verkeerswethouder. Dat door dit optreden ook duidelijk werd dat het collegeplan om de discussie over de Westtangent in stukken te knippen uiteindelijk niet zo een slim idee was, maakte de positie van het college er ook niet beter op.

Woensdag 29 december 2004

Wat is er tussen de PvdA en de VVD in onze stad? Of beter gezegd: wat is er mis tussen deze twee coalitiepartners. Dat de VVD twee van haar leden in het college heeft afgevaardigd die onder de maat zijn, werd lange tijd gecamoufleerd doordat PvdA-wethouder Jan de Wilde op kritische momenten – dus regelmatig – voor zijn twee struikelende collega’s in de bres sprong. Daarvan is de laatste tijd niets meer van over. Integendeel, achter de schermen stimuleert de grote roerganger binnen het college zijn partijgenoten uit de raad zelfs om de aanval in te zetten op VVD-verkeerswethouder Henk Brink. Ten opzichte van Paul Strengers hoeft hij dat niet eens te doen, die graaft zelf de valkuilen die hem het politieke leven zuur maken.

Boze tongen beweren dat de samenwerking binnen het huidige college voor Jan de Wilde niet meer zo hoog op de prioriteitenlijst staat. Sommigen vragen zich af of de PvdA-tacticus op een Hilversums model afstevent. In die stad werd in het jongste verleden kort voor de verkiezingen een college om zeep geholpen. Na de lijmpogingen bleek de belangrijkste oppositiepartij in het college te hebben plaatsgenomen. Daarmee werd de oppositie kort voor de verkiezingen monddood gemaakt en moest deze tijdens de verkiezingscampagne een heleboel kritiek die in de voorafgaande jaren werd geuit, inslikken.

Jan de Wilde weet intussen uit ervaring: als oppositiepartij stelt de VVD niets voor. Die partij kun je je slechts wensen als tegenspeler in een verkiezingscampagne, zeker na de vele missers die de VVD-collegeleden gedurende de afgelopen jaren op hun conto schreven. Overigens speelt in een opzetje volgens het Hilversumse model nog een andere partij een belangrijke rol: de oppositie. Of die bereid is in een dergelijk spel mee te spelen, is nog maar de vraag. Laat het zootje ongeregeld dat in onze stad de coalitie vormt, zijn eigen soep maar gaar koken, zou daar een logische opvatting kunnen zijn!