Zondag 16 januari 2005

Hoe groot zal de belangstelling onder onze stadgenoten zijn naar het begrip ‘dualisering’. Dualisering is een nieuwe werkwijze binnen de gemeenteraad die in 2002 van start is gegaan. Het begrip heeft betrekking op de onderlinge verhouding tussen het college van burgemeester en wethouders en de gemeenteraad. In veel gemeenten heeft de nieuwe, wettelijk vastgelegde, werkwijze niet veel veranderd aan de discussie die in de raad wordt gevoerd en de inhoud van de besluitvorming.

Een schijnbaar voordeel van het dualisme is dat wethouders geen deel meer uitmaken van de fracties – wat niet betekent dat hun invloed op de fractie in de praktijk echt anders is geworden – en dat wethouders van buiten de raad kunnen worden aangetrokken. In Amersfoort is oud-wethouder Piet Jonkman op deze wijze weer binnen het college teruggekeerd, maar van een kwaliteitsimpuls is in dit geval geen sprake: het feit dat een ondermaatse bestuurder op deze wijze weer aan een inkomen is geholpen, pleit eerder tégen het dualisme.

In Amersfoort heeft de discussie binnen de gemeenteraad sinds 2002 wel een ander karakter gekregen. Het is echter de vraag of dit het gevolg is van het dualisme of van het feit dat de samenstelling van de gemeenteraad drastisch is gewijzigd en er na lange tijd weer sprake is van oppositie en dus van discussie. De verandering in de discussie had zich ook zonder de invoering van het dualisme voorgedaan.

Desondanks willen enkele collega’’ uit de coalitiepartijen, als aftrap voor de aanstaande verkiezingscampagne, een actie starten om het dualisme als heilsboodschap onder de kiezers uit te dragen. Daarvoor moet dan tenminste twee ton in euro’s worden uitgetrokken. ‘Willen we de slag maken, dan zullen we wel bereid moeten zijn flink in de buidel te tasten,’ is hun opvatting. Een politiek café (de derde dat in de planning is!), veel zendtijd op de lokale radio en televisie en een speciale website zijn enkele van de geplande acties.

Is een dergelijke uitgave wel verantwoord? Ik vind van niet. Stadgenoten die regelmatig met de raad hebben te maken, hebben intussen kennisgemaakt met het begrip ‘dualisme’. Of ze daar altijd laaiend enthousiast over zijn, blijft een vraag. Maar onze meeste stadgenoten hebben zelden op directe wijze met het gemeentebestuur te maken. Als ze dat een keer wel hebben, is hun belangrijkste wens dat de gemeente gewenste dienstverlening adequaat verzorgt of serieus kennis neemt van klachten of wensen. Of dat duaal gebeurt of hoe dan ook, zal ze weinig kunnen schelen. De meeste stadgenoten zullen de gemeentelijke relatie opvatten als die met hun garage: het geeft niet hoé je mijn auto repareert, als die maar blijft rijden!

Het gemeentebestuur legt de burgers in onze stad allerlei bezuinigingen op, terwijl tarieven, zoals de OZB, extra worden verhoogd. Het is klinkklare onzin om dan twee ton uit te geven om de man op de straat te vertellen dat wij dualistisch werken. Hoera! Met hetzelfde geld waarmee leden van de coalitiefracties de boodschap van het zalige dualisme willen uitdragen, hadden we ook de extra verhoging van de OZB achterwege kunnen laten. Daarmee hadden we een beter figuur geslagen dan met het aan de man brengen van gebakken lucht.