College brengt zelf Westtangent om zeep

Maandag 21 maart 2005

De aanleg van de Westtangent is nog lang geen gelopen race, integendeel. Uit de discussie die deze avond in de commissie ECO wordt gevoerd, is eerder de conclusie te trekken dat de aanleg van een nieuwe, vierbaans verbindingsweg tussen de Stichtse Rotonde en De Isselt er voorlopig niet inzit. Aan de commissie werd gevraagd een keuze te doen voor een tracéreservering voor de Westtangent binnen het nieuwe bestemmingsplan Birkhoven-Bokkenduinen. Een groot aantal fracties ziet niets in een dergelijke reservering omdat voor hen nut en noodzaak van de Westtangent nog lang niet zijn bewezen. Een aantal fracties is er nog niet uit. Alleen de VVD is duidelijk voorstander van de nieuwe wegverbinding dwars door een veel bediscussieerd groengebied.

Dat het met de verkeersontsluiting van grote delen van onze stad niet goedzit, is duidelijk. De problemen nemen alleen maar toe naarmate de stad verder groeit. Het is om deze reden dat Rijkswaterstaat een aantal grote ingrepen in het rijkswegennet rond Amersfoort in de planning heeft. Het kruispunt Hoevelaken moet op de schop en gaat ongeveer op het Prins Clausplein bij Den Haag lijken. Ook de verbreding van de A1 en A28 is gepland. Al deze plannen zijn opgenomen in de bestuursovereenkomst die zes jaar geleden werd afgesloten, Rijkswaterstaat heeft zich tot de kostbare ingrepen in het wegennet rond Amersfoort verplicht. Snelle uitvoering is geboden.
Zolang Rijkswaterstaat zijn werk niet heeft uitgevoerd, is het moeilijk om nut en noodzaak van de Westtangent hard te maken. In elk geval heeft het college nog steeds geen gedegen onderzoek op tafel gelegd waarin, naast verkeersonderzoek, ook andere zaken zoals milieu uitvoerig zijn bestudeerd. Dat de discussie heftiger is dan enkele jaren geleden, heeft het college ook aan zichzelf te danken. De domme opmerkingen van Paul Strengers over de afbraak van ‘enkele huisjes’ heeft tot een nieuwe toonzetting geleid en tot een solidariteitsactie in Amersfoort-Zuid die sterk doet denken aan de stadsdeelbrede actie die tien jaar geleden werd gevoerd tegen de bouw van een tennishal midden in het Bergkwartier.

Alles op een rij gezet kan je vooral zeggen: het gestuntel van het college heeft het moeilijke dossier rond de Westtangent tot een pijndossier gemaakt en de schijnbare steun voor een toekomstige snelweg aan de westkant van de stad in rook laten opgaan.

Amersfoort of Simonis: machtsbehoud keert zich tegen algemeen belang

Zondag 20 maart 2005

Bestuurders zijn overal het zelfde: vermeende machtsposities worden moeilijk losgelaten, het pluche van een wethouders- of ministerzetel heeft een grotere kleefsterkte dan de meest hechte tweecomponentenlijm. Dat is in Amersfoort zo, in ons hele land kan je zeggen en ook bij de ons omringende landen. Dat viel mij deze avond op bij het kijken naar het ARD-programma van Sabine Christiansen, een van de bekendste politieke talkshows bij onze oosterburen.

De discussie draaide deze avond rond de regeringsvorming in Sleeswijk-Holstein, waar begin maart verkiezingen plaatsvonden. Tegen de prognoses in verloor de SPD/Groenen-coalitie zijn meerderheid, maar kwam ook de CDU/FDP-combinatie, geleid door een omstreden CDU-lijsttrekker, met 34 zetels net één zetel tekort. De twee leden van de Deensstammige SSW-fractie zitten op de wip en kozen voor de SPD, met als resultaat dat SPD-premier Heidi Simonis op 35 zetels kon rekenen. Een uiterst labiele situatie, zodat de roep naar een grote coalitie van SPD en CDU steeds sterker werd. Deze zou dan worden geleid door de CDU-kandidaat, omdat deze partij de grootste in de combinatie is.
Een week geleden, in het maandagse talkprogramma van de journalist Beckmann, was Heidi Simonis een van de gasten. Zij werd door Beckmann geconfronteerd met de vraag waarom zij zich tegen een grote coalitie verzette. ‘Ja, en waar blijf ik dan?’ was haar spontane antwoord. Dat heeft ze geweten. Nog nooit had een Duitse politicus zo duidelijk uitgesproken wat in het algemeen onuitgesproken normaliteit is: de zucht naar machtsbehoud, de weerstand tegen het opstaan van het pluche. Voor één SPD-afgevaardigde in het Sleeswijk-Holsteinse parlement was deze uitspraak teveel: afgelopen donderdag onthield hij zich tot vier keer toe bij de stemming, vier keer staakten bij de voordracht voor Heidi Simonis de stemmen: 34 tegen 34. Zaterdag besloot een van de populairste landspremiers in Duitsland de eer aan zich zelf te houden. Waartoe één ‘Ausrutscher’ tegenover een journalist toe kan leiden!

En wat is de les hieruit voor Amersfoort? Bij ons zeggen wethouders voortdurend domme dingen. Maar de kleefkracht van het pluche en het streven naar machtsbehoud binnen de coalitiefracties leidt er toe dat een van de zwakste college’s die de stad de afgelopen decennia heeft moeten meemaken, nog steeds in het zadel zit. De karaktervastheid van de ene SPD afgevaardigde in Duitsland noordelijkste staat is in onze raad dun gezaaid. De stad zal nog één jaar wethouders als Paul Strengers en Piet Jonkman – om enkele voorbeelden te noemen – moeten verdragen. Gefeliciteerd!

Hooglanderveners verleid door loverboy

Zaterdag 19 maart 2005

In HIK, de Hooglanderveense Informatiekrant, wordt deze zaterdag veel aandacht besteed aan de groene zoom rondom dit dorp. De groene zoom zou het dorp afscheiden van de nieuwbouw in Vathorst en het specifieke dorpse karakter van Hooglanderveen in fysieke zin afschermen. In de jaren negentig deed de gemeente er alles aan om de weerstand van de Veeners tegen de nieuwbouwplannen rondom hun dorp te breken. De groene zoom was een van de toezeggingen die werd gedaan, maar van de bespiegelingen uit de jaren rond 1999 is in de praktijk weinig terecht gekomen.

De HIK omschrijft dat onder meer als volgt: ‘Over de Groene Zoom vertelde ooit ook Ashok Balohtra, de goeroe uit India. Op een februariavond in het jaar 2001 in Houtrust. Met zijn mooie bruine ogen verleidde hij het dorp Hooglanderveen, als een volleerde “loverboy”, met zijn mooie praatjes over de Groene Zoom. Wordt de werkelijkheid anders? Wordt Hooglanderveen gewoon “geprostitueerd” door Vathorst?’
Ik kan mij nog herinneren hoe de gemeente voor de Hooglanderveners een bustocht organiseerde naar nieuwbouwlocaties bij Zoetermeer en Rotterdam, om te laten zien met welke behoedzaamheid bestaande dorpsbebouwing kan worden ingepast binnen nieuwbouwprojecten. Ik was gast bij deze bustocht en toen al behoorlijk sceptisch. De Hooglanderveners zijn jarenlang aan een lijntje gehouden: toegezegde bestemmingsplannen waarin de gedane beloften zouden worden vastgelegd, lieten jaren op zich wachten en blijken uiteindelijk niet te bieden wat zes, zeven jaar geleden werd gesuggereerd.
Dus werd de Dorpsraad van Hooglanderveen afgelopen maand geconfronteerd met de vraag om in hun groene zoom de aanleg van volkstuintjes voor Vathorstbewoners toe te staan. De ooit als open groenzone rond het dorp voorgestelde zoom bevat intussen al sportvelden, een begraafplaats en noem maar op. De volkstuintjes schoten de Dorpsraad dan ook in het verkeerde keelgat. Zij willen het groen bij hun dorp zoveel mogelijk open en openbaar houden, zonder afgesloten volkstuinen en de daarbij behorende huisjes, schuttingen en kassen.

‘In het Park der Tijden gaat men toch ook niet volkstuinen aanleggen,’ merkt de dorpsraad op, daarbij doelend op de belangrijkste groenstrook in het tot nog toe ontwikkelde Vathorst. Het alternatief dat de Dorpsraad aandraagt, is zo gek nog niet: volkstuinen aan de overzijde van de Laak. Projectontwikkelaars hebben daar al tientallen hectare grond in bezit en de bewoners van Laak kunnen dan met hun bootjes naar de volkstuinen varen, zo redeneert de Dorpsraad. De Hooglanderveners halen hun verse groenten liever uit de toegezegde supermarkt die in hun dorp zou komen, aldus de HIK.