Vraagtekens bij gewijzigde bouwplannen

Donderdag 24 maart 2005

De gemeenteraad moet een besluit nemen over een andere opzet van het gebied Puntenburg, de nieuwbouwlocatie tussen het Eemplein en de noordelijke stationstoegang. Van de geplande woningbouw in dit gebied is pas een deel gerealiseerd. Een aantal geplande projecten is uit de markt genomen omdat er onvoldoende belangstelling bleek te bestaan bij kopers. Typerend is dat de eerste twee woongebouwen in dit gebied als sociale woningbouw zijn ontwikkeld door de corporaties. De verkoop van de twee marktprojecten verloopt moeizaam, het grootste deel van de resterende zandvlakte zal nog wel enige tijd zijn maagdelijkheid behouden.
Deze ontwikkeling heeft niet alleen met de huidige flauwte op de woningmarkt te maken. Acht jaar geleden, toen ik lid was van de commissie CSG, heb ik al geroepen dat de ambities voor het gebied Puntenburg veel te overtrokken waren. Voor die constatering was niet veel wijsheid nodig: de doelstelling was dat er bijna 800 appartementen, waarvan een groot deel in de duurdere sector, in een periode van ongeveer vier jaar zouden worden ontwikkeld. Je hoeft slechts te bestuderen hoeveel nieuwe koopappartementen er per jaar in Amersfoort worden afgezet en te kijken hoeveel appartementen er elders in de stad worden ontwikkeld (van Bloemweg tot Vathorst), om te kunnen constateren dat de productiecijfers die in 1997 voor ogen stonden veel te optimistisch waren. En dat bij een gunstige markt!

Niets vreemd dus dat er nu gestreefd wordt naar een herontwikkeling. De aangepaste plannen, opgesteld door de stedenbouwkundige Khandekar, gaan uit van een kleinschaliger opzet. Grote bouwblokken zijn geknipt, er zijn wat meer straatjes ontstaan en er is geschoven met het groen. Naar mijn mening is dat allemaal cosmetica: zolang je niet ingrijpend in de verkoopprijzen gaat knippen, gebeurt er de komende tijd nog steeds weinig.
De bewonersgroepen die steeds hebben meegepraat over de ontwikkeling van Puntenburg, zijn door Khandekar ruimschoots geïnformeerd. Dat alles wat kleinschaliger wordt, stuitte uiteraard niet op veel weerstand: de oorspronkelijke plannen riepen veel verzet op door hun massaliteit en die is nu wat getemperd. Wat de bewoners zeer aansprak was het idee om in het gebied een grote groenstrook op te nemen. Terecht, maar Khandekar heeft dit wel bereikt door op een andere plek in het plan alle open ruimte weg te poetsen: de Brouwerskom. Ik vind het daarom een slecht voorstel, ik ben wel voor extra ruimte maar zoals het nu wordt gepresenteerd is het een sigaar uit eigen doos.
Of het knippen van het grootste kantoorpand, het 65.000 m2 grote Trapezium, tot meer kwaliteit leidt, is nog maar de vraag. Khandekar ziet door zijn opdeling mogelijkheden voor het gefaseerd bouwen van de kantoorruimte. Op zich is dat niet slecht, maar het geheel krijgt daardoor wel een rommelig aanzien. Of de smalle straatjes voldoen aan het gevoel van sociale veiligheid en of de parkeerproblematiek goed wordt aangepakt, is nog maar de vraag. Alles bij elkaar is de vraag terecht of je echt enthousiast moet zijn over de plannen van Khandekar. De veranderingen zijn niet ingegeven door de wens naar betere stedenbouw of architectuur, maar zijn ontstaan door commerciële noodzaak. Het is de vraag of deze verandering ook een echte verbetering is!