Waterwingebied moet groen blijven

Zondag 10 april 2005

Dinsdagavond wordt in de commissie Beheer het Plan van Aanpak voor de binnenstedelijke vernieuwing besproken. Vooropgesteld: het is een goede zaak dat er eindelijk weer eens een beleidsstuk ligt waarin serieus aandacht wordt besteed aan de stadsvernieuwing op de langere termijn. De afgelopen jaren was vrijwel alle aandacht op de grootschalige stadsuitbreidingen gericht. De lopende stadsvernieuwingsprojecten, zoals de Spoorwegzone en de Barendtzstraat, zijn vele jaren geleden op de rail gezet. Dat geldt helemaal voor projecten zoals de Columbusweg en de vele projecten die in het kader van de CSG zijn ontwikkeld. Misschien is het beleidsstuk mede onder druk van het Rijk, die eisen stelt aan de subsidies voor het Grote Steden Beleid en de stadsvernieuwing, tot stand gekomen, maar dan nog.

Vandaag heb ik bijna veertig opmerkingen en vragen bij het Plan van Aanpak op papier gezet. Teveel om tijdens de commissievergadering aan de orde te stellen – en ik had gemakkelijk het dubbele aantal op papier kunnen zetten. Nadat mijn fractiegenoten vandaag naar de opmerkingen hebben gekeken en er hun commentaar op hebben gegeven, zal ik mijn zeven kantjes A-vier morgen op de mail zetten voor de raad en voor andere geïnteresseerden.
Een ding is in elk geval duidelijk: hoe je het Plan van Aanpak ook leest, ik begrijp nog steeds niet waarom het waterwingebied tussen Liendert en Rustenburg een ontwikkelingsgebied moet worden. Ik ken het gebied goed en ben het met alle bewoners die mij tot nog hebben benaderd eens: het waterwingebied moet groen blijven, de plannen van het college missen elke serieuze onderbouwing.

Omvangrijk financieel risico dreigt door standpunt Europese Commissie

Zaterdag 9 april 2005

Na de eerste persberichten over het standpunt dat de Europese Commissie inneemt betreffende de contracten die de gemeente heeft afgesloten met de firma Smink, heb ik nu ook het stuk van de commissie ontvangen waarin de ingebrekestelling door de EC wordt onderbouwd. Het is nog erger dan de eerste berichten deden vermoeden. In het persbericht dat het college dinsdag liet verspreiden, wordt de indruk gewekt dat de opmerkingen van de Europese Commissie slechts betrekking hebben op de bodemsanering in Vathorst, die zonder aanbesteding – laat staan een Europese aanbesteding – door de gemeente en het OBV aan Smink werd gegund.
Een onjuiste suggestie: de ingebrekestelling betreft ook het onderhands gegunde grondwerk in Vathorst aan Smink en, wat nog opvallender is, het gehele contractenpakket dat de gemeente bij de totstandkoming van het OBV heeft afgesloten. Uit het stuk van de EC blijkt dat de ingebrekestelling is gebaseerd op een beperkt aantal stukken, de commissie verzoekt om een groot aantal aanvullende stukken, waaronder contracten die het OBV heeft afgesloten.

De Europese Commissie heeft de afgelopen tijd laten blijken dat zij bij het toezicht op en de handhaving van regels rigoureus te werk gaat. De commissie stelt geen stukken op indien zij niet de zekerheid bezit dat zij een zekere zaak heeft. Het is een geluk voor Amersfoort dat formeel de Nederlandse Staat wordt aangesproken. Dat garandeert in elk geval dat de juridische bijdrage van Nederlandse zijde optimaal is, beter dan we in Amersfoort gewend zijn van onze eigen juridische medewerkers en hun adviseurs. De zaak die nu loopt is een maatje te groot voor ons eigen gemeentebestuur.
Indien het verweer tegenover de Europese Commissie niet adequaat is, kan de ingebrekestelling de gemeente tientallen miljoenen euro’s kosten, misschien meer dan alle tot nog toe gevreesde schadeclaims rondom Vathorst. Wat dat betreft heeft de ingediende klacht over de contracten met Smink een uitwerking die verder gaat dan we hadden kunnen denken.