Waar blijft het sloopcomité voor Amicitia?
Zondag 15 mei 2005

Tijdens een gesprek dat ik dit weekend voerde over de koopgoot van Amicitia, dook ik in mijn archief en vond daar een door mij geschreven ingezonden brief. Deze werd in 2001 in de Amersfoortse Courant afgedrukt, maar blijkt meer dan ooit actueel te zijn, met name in verband met de oproep aan het einde van de brief. Ik geef hem daarom nogmaals weer. De brief werd geplaatst onder de kop ‘Amicitia’ en was voorzien van een pakkende foto met het onderschrift: ‘Amicitia: fantasieloze bunkerbouw met goedkope vensters.’ De brief:

‘Het is zo’n vijf jaar geleden. Ik was nog lid van de gemeenteraad, dat de plannen voor Amicitia werden gepresenteerd. Het hoofd stedenbouw van de gemeente, Frank Bakker – het is goed de hoofdschuldige eens met naam en toenaam te noemen – stelde ook de architect voor: bureau Van der Meer uit Groningen.
Tegen deze keus had ik nogal wat bezwaren. Het was de architect die ook het gebouw De Plataan, op de hoek van de Snouckaertlaan en de Utrechtseweg, had ontworpen. Om mij te overtuigen van zijn keuze, kreeg ik van de heer Bakker een boek over het werk van het bureau Van der Meer ter inzage. Een presentatie van de Gooise Uitvaartvereniging had mij echter een vreugdevollere tijdsbesteding opgeleverd.
Maar zoals gebruikelijk in Amersfoort: raadsleden kunnen hun bezwaren uiten, ambtenaren gaan hun eigen weg. En wethouders – het zijn ook maar mensen – kiezen de gemakkelijkste route: zij volgen het advies van hun ambtenaren. En dus ontwierp het Groningse architectenbureau de invulling voor een van de meest gevoelige plekken aan de Stadsring.
De laatste steigerdelen zijn intussen verwijderd. In het midden van de nieuwbouw is de betonnen massa afgedekt door de herbouwde gevel van het vroegere sociëteitsgebouw. Hoe erg zijn de twee vleugels. Fantasieloze bunkerbouw met goedkope vensters en zonder enige relatie met de omgeving. De meest goedkope vorm van stenen stapelen. Het werkstuk van het driejarige zoontje van de architect, nadat men het brilletje van de arme jongen enige dagen had verstopt. De meest overdreven vorm van Hollandse zuinigheid, in elkaar geknutseld door een architect die een dag lang (meer tijd is er niet aan besteed) werd geplaagd door een heftige kater en een ernstige vorm van diarree.
Over smaak is te twisten. Over wansmaak niet. De heer Frank Bakker heeft zich intussen laten overplaatsen naar Zaanstad – angst zich voor zijn wandaad te moeten verantwoorden zou de reden kunnen zijn. Arm Zaanstad, gelukkig Amersfoort!
Er wordt gefluisterd dat het Amicitiacomplex binnenkort feestelijke wordt geopend. Lieve mensen, laat dat! Richt een comité op dat zich gaat inzetten om zo spoedig mogelijk een sloopvergunningvoor het mislukte bouwwerk te verkrijgen.’

Ik was in 2001 geen lid van de gemeenteraad, want als raadslid mag je natuurlijk niet zo over een ambtenaar schrijven. Maar voor de rest heeft de brief weinig aan actualiteit verloren. Alleen het comité, dat is er nog steeds niet. Jammer.

Vathorst roept een zee van vragen op

Zaterdag 14 mei 2005

Eigenlijk was de avond van de afgelopen 26e april niet zo erg geslaagd. De raadsleden waren uitgenodigd om tijdens een informele vergadering te worden bijgepraat over de voortgang in Vathorst. Over de filmpresentatie zal ik het maar niet hebben, hooguit de opmerking dat het een platte propagandafilm was van het ontwikkelingsbedrijf. De suggestie dat de film informatie voor de raadleden zou bevatten, werd op geen enkele wijze waargemaakt. Het ergste daarbij was dat door het vertonen van de overbodige film voor de raadsleden geen tijd overbleef om nog enkele aanvullende vragen te stellen.

Mijn kritiek richt zich niet op de vertegenwoordiger van de afdeling WSO. Die gaf een helder overzicht van de fasering die is opgetreden bij het realiseren van allerlei voorzieningen. Daarover hadden misschien ook nog enkele vragen gesteld kunnen worden, maar de inleiding was informatief. Ook de bijdrage van het externe lid van het kwaliteitsteam voor Vathorst was illustratief, vooral wat zijn kritische opmerkingen over de conceptloze invulling van het begrip ‘een wereld van verschil’ betrof.
Het was vooral het hoofd van de afdeling SOB die er een potje van maakte. Het feit dat hij na het beëindigen van zijn betoog slechts applaus kreeg van de OBV-directie, terwijl de rest van de overvolle publieke tribune en de raadsleden er het zwijgen toe deden, zegt al genoeg. De directie van het ontwikkelingsbedrijf OBV heeft al vaker getoond er weinig voor te voelen om de raad op een adequate wijze te informeren. Vanuit dat standpunt kan ik mij het applaus dat zij de SOB-vertegenwoordiger lieten toekomen heel goed voorstellen.
Ik vermoed dat ik als een van de weinige raadsleden was die de herziene Grondexploitatie voor Vathorst, die kort daarvoor in de collegevergadering aan de orde was geweest, had gelezen. Hij was ook niet door het college rondgestuurd, je moest er als raadslid zelf via zoeken op internet achteraan. Met de kennis van het net gelezen stuk was het toehoren van de ambtelijke toelichting helemaal een horror.

De pinksterdagen waren een mooie gelegenheid om 25 nadere vragen over de grondexploitatie op papier te zetten. Rode draad door de vragen heen is het feit dat er allerlei kunstgrepen worden uitgehaald om tot een sluitende exploitatie te komen. Daar is op zichzelf niets mis mee. Het wordt wat anders als dat gaat ten koste van groen, van infrastructuur en van sociale woningbouw. Ook bevat de grondexploitatie een maatregel voor een deel van de groene zoom rond Hooglanderveen die in contrast lijkt te staan tot de discussie die de raad hierover de afgelopen weken heeft gevoerd.
In het verleden stuurde ik een dergelijke lijst van vragen naar een daarvoor in aanmerking komende ambtenaar of wethouder. Omdat de afhandeling dan in het algemeen toch plaatsvond als ware het officiële schriftelijke vragen overeenkomst het Reglement van Orde van de raad (artikel 37), heb ik de vragen maar meteen in die vorm gegoten. Zodra mijn webmaster terug is van zijn pinksterreisje, zijn de vragen onder de knop ‘achtergronden’ in te zien!