College creëert dieptepunt in vertrouwen openbaar bestuur

Maandag 20 juni 2005

Meer dan honderd binnenstadbewoners, luidkeels aanwezig, voorzien van spandoeken en gekleed in T-shirt met voor zich zelf sprekende teksten, bevolkten deze avond de raadszaal. Besproken werd het besluit van wethouder Van ’t Veld over de vestiging van een 24-uursopvang voor drugsverslaafden aan de Kleine Haag. De binnenstadbewoners beleefden de bestuurscultuur in onze stad: besluiten worden zonder overleg genomen, inspraak heeft geen zin en alles is al geregeld zodat er geen weg terug is. De vijf coalitiepartijen steunden het college.

Een van de insprekers stelde, onder instemming van zijn buurtgenoten, vast dat door de wijze waarop het college heeft geopereerd het vertrouwen in het openbare bestuur een nieuw dieptepunt heeft bereikt. Een kordaat protest van de burgemeester tegen deze constatering werd beantwoord met een aantal voorbeelden die duidelijk maakten dat er onder de binnenstadbewoners een opgekropt gevoel van ongenoegen leeft dat deze avond een hoogtepunt beleefde.
Het geschade vertrouwen werd deze avond op tenminste twee manieren verder aangetast. In de eerste plaats heeft de wethouder niet kunnen onderbouwen waarom het college, zonder enig vooroverleg met de omwonenden, gekozen heeft voor de Kleine Haag als centrum voor drugsverslaafden. Het betoog van de wethouder over de noodzaak van een dergelijk centrum werd feitelijk door niemand bestreden, ook niet door de leden van de oppositiepartijen. Het is de wijze waarop het college, wethouder Van ’t Veld voorop, met de belangen van bewoners omgaat die bijdraagt in het vergroten van de kloof tussen het openbare bestuur en grote groepen stadgenoten.
In de tweede plaats bevestigde het optreden van de wethouder en van de coalitiepartijen opnieuw dat communicatie niet het sterkste punt is binnen de stadhuisorganisatie. Oké, de communicatie loopt prima als het gaat om het starten van een familiedag (wat dat ook mag zijn), het eten tussen schapen of de aanwezigheid van een wethouder bij een feestelijke gebeurtenis. Maar wanneer het er echt op aan komt, vertoont het college met zijn ambtelijke adviseurs met regelmatigheid autistisch gedrag, een terecht etiket waarmee de binnenstadbewoners het optreden van het college voorzagen.

Wat mij in elk geval weer duidelijk werd was het feit dat ‘het stadhuis’ nog altijd zijn eigen beleid ontwikkeld, los van wat er in de stad leeft. Een open communicatie over pijnpunten wordt vermeden, liever spreekt men een machtwoord onder beroep op onvoldoende gemotiveerde noodzakelijkheden. Het woord ‘openbaar’ dat het bestuur in onze stad zou moeten dragen, verdient het niet. We hebben geen ‘openbaar bestuur’ in onze stad, we hebben een bureaucratie waar een aantal landelijke partijen zich moeiteloos bij aansluiten en die op beslissende momenten ver staat van datgene dat bewoners in onze stad beweegt. Deze dag was daarvan weer eens een treurig voorbeeld.