Vertrek van Jan de Wilde niet geheel verrassend

Maandag 29 augustus 2005

Wethouder Jan de Wilde is na de verkiezingen niet meer beschikbaar als kandidaat voor het College van B en W. Het persbericht dat vandaag hierover verscheen, verraste mij, maar ook weer niet helemaal. Tien maanden eerder was hij al in gesprek voor een directiefunctie bij een Amersfoorts (maatschappelijk) bedrijf. Door omstandigheden die buiten zijn invloed lagen, kon dat niet doorgaan. Dat hij nu de mogelijkheid heeft benut om directeur van Schipper Bosch Vastgoed te worden, is eigenlijk logisch.

Zijn aangekondigd vertrek bekijk ik met gemengde gevoelens. Enerzijds is hij de verpersoonlijking van de bureaucratische bestuurscultuur binnen het stadhuis, maar door zijn vertrek zal daar niet veel aan veranderen: daar zijn hele andere ontwikkelingen voor nodig. Anderzijds kan je Jan de Wilde wel de sterkste wethouder binnen het college noemen, iemand met de meeste politieke ervaring en overtuigingskracht. De opmerking dat in het land der blinden eenoog koning is, doet geen recht aan zijn kwaliteiten.
Hoe de verkiezingen ook aflopen, in ons democratisch stelsel leveren verkiezingen altijd een college op waar meerdere partijen in vertegenwoordigd zijn. Ook als de stadspartijen het in maart 2006 goed doen – iets waaraan ik niet twijfel – dan blijft het onoverkomelijk dat enkele coalitiepartijen in een nieuw college terugkeren. Erger nog: indien een nieuw college geen mogelijkheden biedt om de bestaande cultuur, waarbij niet de democratisch gekozen bestuurders maar het ambtelijke apparaat de feitelijke macht uitoefent, te doorbreken dan hebben de huidige oppositiepartijen binnen een nieuw college naar mijn mening er weinig te zoeken.
De kans leek heel groot dat Jan de Wilde ook na de verkiezingen nog lid van het college zou zijn, hoewel dat natuurlijk nooit helemaal was te voorspellen. Omdat enige continuïteit binnen een bestuursorgaan nooit weg is, zou dat niet rampzalig zijn geweest. Jan de Wilde heeft zich in de bijna twintig jaren dat hij politiek bedrijft, ontpopt als een politicus die zich op praktische wijze aanpast bij een nieuwe mainstream. Ik moet er niet aan denken dat wethouders zoals Piet Jonkman, Paul Strengers of Mirjam van ’t Veld de garantie moeten bieden voor enige continuïteit. Dan is het maar beter met een totaal nieuwe groep de toekomst in te gaan.

Opvallend is dat Jan de Wilde een nieuw onderdak heeft gevonden bij een Amersfoortse ontwikkelaar. Kort geleden maakte SOB-directeur Willem de Jager al een soortgelijke stap, van de gemeente naar Heijmans, een belangrijke projectontwikkelaar in onze stad. Net als bij Willem de Jager is ook bij Jan de Wilde de afspraak gemaakt dat hij de eerste twee jaren niet bij Amersfoortse projecten is betrokken. Ik vind dat een hypocriete afspraak. Als de komende twee jaren de Amersfoortse vestigingsdirecteur van Heijmans zaken moet doen met ons gemeentebestuur dan belt hij uiteraard eerst even college Willem de Jager in Groningen en vraagt hem waarmee hij zoal rekening moet houden. Dat is een realiteit waarvoor je je ogen niet moet sluiten, het is niet anders.
Wat niet wil zeggen dat ik Jan de Wilde zijn baan bij Schipper Bosch vastgoed niet gun. Integendeel. Maar we moeten ons als gemeenteraad wel realiseren dat de goede relatie die er al was tussen deze onderneming en het stadhuis, door de personeelswisseling aan innigheid toeneemt. Dat maant tot oplettendheid.

Overigens ben ik nieuwsgierig welke lijken Jan achter laat. Hij was betrokken bij een aantal gevoelige dossiers, van het Eemcentrum en Vahstal tot het buitengebied van Vathorst en de herschikking binnen de Amersfoortse cultuurwereld. Maar het is nu eenmaal een feit: elke wethouder die vertrekt laat een aantal moeilijke dossiers achter waarop zijn of haar opvolger de tanden kapot kan bijten.

Commissie vergaderde niet in het geniep!

Zondag 28 augustus 2005

In de Amersfoortse Courant van dit weekend staat een open brief afgedrukt die aan de leden van de commissie SOC is verstuurd. In de brief wordt gesteld dat de leden van de commissie SOC al in een vroeg stadium door wethouder Van ’t Veld waren geïnformeerd over de keuze van B en W voor het pand aan de Kleine Haag als opvangcentrum voor dakloze drugsverslaafden. De heer Tom Engbers, die de open brief heeft geschreven, vraagt of de raadsleden het standpunt dat zij tijdens een besloten vergadering hebben ingenomen, willen herzien.

Het toeval wil dat ik voorzitter van de commissie SOC ben. Ik kan daarom met mijn hand op het hart of met twee vingers in de lucht meedelen dat er vóór 14 juni, de dag waarop het college het besluit nam over de Kleine Haag, geen vergadering van de commissie SOC heeft plaatsgevonden waarin de raadsleden vooraf zijn geïnformeerd over de keuze die het college voornemens was te maken. Van een besloten vergadering is al in het geheel geen sprake. Net als de bewoners vernam ik pas op 14 juni over de – in het geniep voorbereide – keuze van het college.
Of er informeel contact heeft plaatsgevonden tussen de wethouder en leden van de commissie SOC, kan ik niet overzien. Gezien de gehele gang van zaken zou mij dat niet verbazen. Maar hiervan heb ik geen weet. In tegendeel, als dat zo zou zijn geweest, zou ik het graag willen weten. Maar ik vermoed dat dergelijke informele contacten, waarbij een moeilijk besluit werd voorgekookt, niet zo makkelijk boven tafel zullen komen.

Mijn standpunt hoef ik niet te wijzigen. Gezien de wijze waarop het college zijn besluit over de Kleine Haag heeft voorbereid, was ik op 14 juni al tegen deze vestiging – een mening die ik niet heb gewijzigd.