College moet standpunt over groen in oude wijken herzien

Zondag 7 augustus 2005

Onlangs heeft het college de verantwoording afgerond over de zogenaamde GSB-gelden. Dit zijn subsidies die de grote steden krijgen van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK). GSB staat voor Grote Steden Beleid, het geld is bestemd voor het verbeteren van de leefbaarheid in achterstandswijken. Amersfoort kreeg in de periode 2000 tot 2004 bijna 2,7 miljoen euro uit het GSB-potje. Het geld is voor een belangrijk deel ingezet in Kruiskamp-Koppel, maar ook andere wijken zoals Randenbroek-Schuilenburg hebben van de leefbaarheidsubsidies geprofiteerd.

De verslaglegging aan BZK was verplicht en moest op een aantal punten voldoen aan voorwaarden. Er werden nulmetingen en streefgetallen genoemd voor zaken zoals de kwaliteit van de woonomgeving, de groenvoorzieningen in de buurt, het tegengaan van verloedering en het versterken van de sociale infrastructuur. De gemeten waarden hadden allen betrekking op de wijk Kruiskamp-Koppel. Op drie van de vier verantwoordingsvelden bleven de resultaten achter bij de streefgetallen, alleen bij het tegengaan van de verloedering werd het streefgetal overtuigend gehaald.
Er is in de vier jaren waarin de GSB-gelden zijn verstrekt, best het een en ander bereikt. Voorbeelden zijn de projecten Samen Buurten, Sociale Activering en de Buitenkasten. Dat de resultaten achter zijn gebleven bij de nagestreefde doelstellingen komt, zo schrijft het college aan de minister, omdat de doelstellingen misschien toch wel wat te hoog waren gegrepen. Wat positief wordt genoemd is het feit dat de afstand in waardering tussen Kruiskamp-Koppel en de rest van de stad kleiner is geworden.

Een van de tegenvallende resultaten betreft de tevredenheid over de groenvoorzieningen. Deze is in de vier subsidiejaren niet gestegen van 58% naar 65%, zoals nagestreefd, maar juist gedaald naar 47%. De daling in de waardering voor de groenvoorzieningen liep overigens in deze periode in de gehele stad terug.
Het college noemt deze tegenvallende waardering opvallend. Aan het onderhoud kan het niet liggen, aldus het verslag, want de mening daarover is in die periode wel verbeterd. Het college vermoedt dat de teruglopende waardering voor de groenvoorzieningen komt door het feit dat het groen onder druk staat als gevolg van de uitvoering van de herstructureringen. Deze constatering is interessant als je hem neerzet naast de opvattingen die het college naar voren bracht in de nota van aanpak voor de Binnenstedelijke Vernieuwing, de nota die in het voorjaar nogal wat discussie teweeg bracht. In die nota stelde het college dat het groen in de vroegnaoorlogse wijken in belangrijke mate zijn functie heeft verloren. Een deel van het groen zou kunnen worden opgeofferd voor andere functies, bijvoorbeeld voor aanvullende woningbouw. Een opvatting die ik overigens steeds heb bestreden.

Ondanks het feit dat het verslag aan BZK in zijn geheel op veel punten best positief is, heb ik er toch een aantal vragen aan B en W over opgesteld. Bij een van de vragen heb ik de toelichting bij de afnemende tevredenheid over de groenvoorzieningen tegenover de opvattingen van het college over de functie van het groen in de vroegnaoorlogse wijken gesteld. Naar mijn mening moet het college zijn opvattingen over het groen bijstellen. Dit zou betekenen dat in de stadsvernieuwingsbuurten het groen moet worden behouden, moet worden verbeterd en eventueel moet worden uitgebreid.
Deze opvatting van mij is overigens niet origineel: in andere grote steden waar de stadsvernieuwing ter hand is genomen, denkt men veel positiever over het groen dan binnen ons Amersfoortse college en worden plannen ontwikkeld om groenvoorzieningen in stadsvernieuwingsbuurten te herstellen en verbeteren. Dat zal de waardering over de groenvoorzieningen onder de bewoners daar ongetwijfeld ten goede komen!

Waar gaan we 14.000 woningen extra bouwen?

Zaterdag 6 augustus 2005

Veel mensen realiseren het zich waarschijnlijk nog niet, maar we gaan de komende maanden binnen de gemeenteraad een interessante en vooral belangrijke discussie voeren over de toekomst van onze stad. Eigenlijk zou het materiaal hiervoor al op tafel moeten liggen, maar ik heb daar nog niets van gezien. Het gevaar bestaat dat de raad, onder tijdsdruk, in een situatie wordt gemanoeuvreerd waardoor het overhaast besluiten gaat nemen die de ontwikkeling van onze stad decennialang gaat beïnvloeden.

Waar gaat het over? Amersfoort neemt deel in de NV Utrecht. Dit is een overlegorgaan waarbinnen de steden Utrecht, Amersfoort en Hilversum, de regiobesturen BRU, Gooi en Vechtstreek en Eemland en de provincie Utrecht samenwerken. De minister voor Ruimtelijke Ordening heeft het overlegorgaan NV Utrecht een gelijke status gegeven als bijvoorbeeld de overlegorganen voor de regio’s Amsterdam en Rotterdam. De minister wil in het komende voorjaar een visie presenteren over de verstedelijking in de Noordvleugel van de Randstad. Daarbij gaat het om de periode 2015 tot 2030. De minister wil daarbij gebruik maken van een advies dat moet worden opgesteld door NV Utrecht.
Binnen NV Utrecht heeft al heel wat overleg plaatsgevonden om te komen tot een ontwikkelingsvisie voor de verstedelijking in onze regio tot 2030. Een werkgroep is nu, geassisteerd door Twijnstra Gudde, hard aan het werk en eind deze maand komt voor de vierde keer het bestuurlijke overleg van de NV Utrecht (waarin Amersfoort onder meer wordt vertegenwoordigd door wethouder Strengers) bijeen om over de stand der dingen te praten.
Volgens het tijdschema dat de NV Utrecht hanteert, moet in de periode juni tot augustus een terugkoppeling plaatsvinden naar de gemeenteraden.. De tijd is krap, want in november moet het concept voor de verstedelijkingsvisie aan de minister VROM worden gepresenteerd. Er vindt dan nog nader overleg plaats, waarna in januari de feestelijke presentatie van de Verstedelijkingsvisie 2030 van de NV Utrecht plaatsvindt. Deze wordt dan kort daarop, uiterlijk 1 februari 2006, als definitief standpunt aan het Rijk (de minister) overhandigd.
In een brief aan NV Utrecht stelt de minister nadrukkelijk dat het daarbij om een bestuurlijk gedragen visie moet gaan. De Amersfoortse gemeenteraad moet daar dus mee hebben ingestemd.

Het gaat dus om de verstedelijking van onze regio in de periode 2015 tot 2030. Dit is de periode waarin Vathorst al is afgerond, we praten dus over nieuwe projecten. En we praten niet over niks. Binnen het overleg van NV Utrecht is een programma opgesteld, waarbij het Eemland in de periode 2015-2030 de bouw van 14.000 woningen op zich moet nemen, naast de aanleg van 120 hectare bedrijventerreinen.
Uiteraard wordt een deel van de 14.000 woningen binnen Eemland gerealiseerd in Leusden, Soest en Bunschoten. Het grootste aandeel zal echter moeten worden geleverd door Amersfoort. De vraag dringt zich nu op: waar? Vathorst is in 2015 afgerond, bij de binnenstedelijke ontwikkelingen praten we over slechts enkele duizenden woningen netto. Heeft ons college binnen het overleg van NV Utrecht al een voorschotje genomen op bouwplannen in Vathorst-West, Vathorst-Noord, Stoutenburg en Hoogland-West?
De komende weken moet hierover duidelijkheid ontstaan. De notitie die het college heeft vastgesteld en die de commissie binnenkort ter kennisname krijgt aangeboden, bevat geen inhoudelijke informatie.

Maar over acht weken moet alles zijn afgerond en ligt er een kaart, een programma en een aanzet voor een investeringsstrategie, alles geaccordeerd door het bestuurlijke overleg van de NV Utrecht. Wat heeft Paul Strengers toegezegd, wat voor plannen werkt de semi-ambtelijke werkgroep – waarin ook Amersfoort is vertegenwoordigd – precies uit. Het strakke tijdschema doet mij het ergste vrezen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een Amersfoortse gemeenteraad in het laatste half jaar voor de verkiezingen belangrijke beslissingen onder grote tijdsdruk neemt, om later tot de conclusie te komen dat men een tikkeltje overhaast is geweest en er geen weg meer terug is!

Waar is de bushalte gebleven?

Vrijdag 5 augustus 2005

In 2004 was het zover: na meer dan tien jaar wachten kregen bewoners in de omgeving van de Bombardonstraat in Zielhorst een bus in hun omgeving, met een halte bij het Peutserf. Lijn 5, de bus naar Vathorst, maakte voor een aantal bewoners het gebruik van het openbare vervoer in een slag een stuk prettiger. Toch lijkt het er op dat deze vreugde slechts van tijdelijke aard was. Na het afgelopen weekend waren ineens de haltepalen bij de bushalte op de hoek van de Bombardonstraat en het Peutserf verdwenen. Slechts de een blauwwitte markering herinnert aan de halte die hier tot voor kort aanwezig was.

Of is de halte er nog wel? Sommige buschauffeurs zijn nog bereid om op de oude halteplaats te stoppen. Maar er zijn ook chauffeurs die dit niet doen, wijzend op het feit dat de halte is opgeheven. De hoop bij een aantal busreizigers dat de palen misschien door vandalisme het loodje hadden gelegd, werd door mededelingen van deze chauffeurs snel de bodem ingeslagen.
De regelmatige gebruikers van de schijnbaar opgeheven halteplaats staan voor een raadsel. Er is geen enkele mededeling gedaan over de opheffing, of er moet op een verborgen plaatsje in een van de huis-aan-huisbladen een over het hoofd geziene mededeling hebben gestaan. Op de palen was – anders dan gebruikelijk – geen enkele mededeling aangebracht.
De nu dichtstbijzijnde halte bevindt zich bij de sporthal Zielhorst. Voor een aantal busreizigers levert dat een voettocht op van zeker zo’n tien minuten, wat het gebruik van het openbaar vervoer, zeker in deze natte periode, er niet aantrekkelijker op maakt.

Uiteraard is de lijnenvoering en de plaats van de halten een zaak waar de gemeente slechts vanaf de zijlijn bij is betrokken. Hoewel: er bestaan natuurlijk contracten en ook op andere momenten heeft de busexploitant de gemeente weten te vinden. Voor mij was dit in elk geval genoeg aanleiding om – samen met Hans Mennes, de verkeerswoordvoerder binnen onze fractie – het college te vragen wat het weet van de gang van zaken rondom deze halte en waarom er, zo deze inderdaad is opgeheven, zo weinig informatie hierover is verstrekt. Indien de opheffing inderdaad heeft plaatsgevonden, vragen wij het college om eens met de vervoerder aan tafel te gaan zitten en te kijken of dit stukje dienstverlening voor een aantal bewoners in Zielhorst kan worden hersteld. We zijn toch voorstander van een zo goed mogelijk openbaar vervoer!

Overlast Smallepad lijkt mee te vallen

Donderdag 4 augustus 2005

Mijn vragen aan het college over mogelijke overlast van de nieuwbouw aan het Smallepad voor de daar tegenover wonende van het Pieters en Bloklands Gasthuis zijn al voor een deel beantwoord – vandaag in de Amersfoortse Courant. Er is onderzoek verricht naar de weerkaatsing van het zonlicht op de glazen spiegelwand van het nieuwe gebouw. Uit dat onderzoek is gebleken dat de bewoners tegenover het gebouw per dag ongeveer vijf minuten hinder kunnen ondervinden van het weerkaatsende zonlicht. In mijn ogen is dat nog aanvaardbaar. Mijn zorg dat er een situatie ontstaat zoals aan de Wielewaalstraat in Liendert, waar bewoners tegenover het Formidopand bijna gedwongen waren om in huis een zonnebril op te zetten, is daarmee weggenomen.

Het artikel in de AC bevat wel twee puntjes die de wenkbrauwen doen fronsen. Als er toch meer overlast zou ontstaan, aldus de onderzoekers, dan moeten een paar extra bomen een oplossing bieden. Jammer, maar in het Zocherplantsoen staan loofbomen, een eventuele aanvulling zal niet anders zijn. Loofbomen willen in de periode van november tot april nog wel eens hun blad verliezen, zodat hieruit niet altijd een oplossing mogelijk is. En ten tweede: de wanden van het nieuwe gebouw vertonen enkele knikken. Je zou als tegenover wonende dus twee keer geconfronteerd kunnen worden met het reflecterende zonlicht. Maar ook twee keer vijf minuten zou ik niet willen bestempelen als ernstige overlast.
Het wachten is nu op het antwoord van het college. Dat antwoord moet in feite de formele garantie bieden dat de bewoners tegenover de nieuwbouw van ernstige overlast verschoond blijven. Mocht later de praktijk zich anders gedragen dan de theorie, dan hebben de bewoners in elk geval iets om op terug te vallen en kunnen zij maatregelen eisen.

Was de pandenlijst voor dagopvang compleet?

Woensdag 3 augustus 2005

Het is jammer voor wethouder Van ’t Veld, die bij de gang van zaken rondom de dagopvang voor drugsverslaafden al geen goede beurt heeft gemaakt: er komen bijna dagelijks nieuwe feiten aan de orde die de politieke betrouwbaarheid van deze wethouder geen goed doen. Een nieuwe gebeurtenis was voor mij aanleiding voor het stellen van schriftelijke vragen. Het gaat daarbij om het hoofdkantoor van de Rabobank dat nu nog op de hoek van de Snouckaertlaan en de Stationsstraat is gevestigd. Op 1 januari 2006 verhuist de bank en vestigt zich in een deel van het oude Nefkenspand aan de Utrechtseweg.

Voor alle duidelijkheid, dat dit pand leeg zou komen is al langer bekend, de bank heeft al enige tijd geleden aangekondigd te verhuizen. Het had dus voor de hand gelegen dat in de inventarisatie van mogelijke vestigingen voor de dagopvang dit pand een rol had gespeeld. Het had op veel beoordelingspunten positief gescoord. Maar ja, we weten intussen dat het onderzoek naar alternatieven ook weer niet zo serieus is geweest, er van uitgaande dat begin dit jaar de vestiging aan de Kleine Haag al in het zicht was.
En vandaag belde een intimus uit de onroerend goedwereld mij met de mededeling dat de nieuwe eigenaar van het bankgebouw aan de Stationsstraat het pand heeft aangeboden als mogelijk alternatief voor de Kleine Haag. Ik ga er van uit dat het college zal zeggen: te laat, we zijn al vergevorderd met het pand aan de Kleine Haag. Toch wil ik weten hoe het college met een dergelijk aanbod omgaat. Is het college bereid om, na alle consternatie rond de Kleine Haag, mogelijke betere locaties serieus te nemen. En zo ja, is de wethouder dan bereid om alsnog overleg te voeren met belanghebbenden, voordat er een collegebesluit valt.
Het bankgebouw staat separaat, wat een voordeel is. Het staat ook dicht bij het centrum, aan een doorgaande weg, heeft voldoende daglicht en meerdere ingangen. Daar staat natuurlijk tegenover dat er ook bij dit pand omwonenden zijn en in de buurt publiekstrekkende bedrijven zijn gevestigd. Voor mij een reden om niet bij voorbaat te zeggen dat het dé uitkomst is tegenover de Kleine Haag. Maar ik wil graag weten hoe het college hiermee omgaat.

Red de Sint Aegtenkapel voor onze cultuur!

Dinsdag 2 augustus 2005

Er dreigt zich voor podiumminnend Amersfoort een kleine ramp te ontwikkelen. De Sint Aegtenkapel blijkt ineens niet meer beschikbaar te zijn voor kleine concerten en andere culturele en maatschappelijke gebeurtenissen. Nieuwe buren hebben geklaagd over geluidsoverlast. Een aantal stadgenoten uit de kunstwereld hebben – terecht – aan de bel getrokken. Dit kan toch niet!

Met de briefschrijvers (Joost Gruijters, Vera van Brakel, Guido de Wijs en Ron Jagers) ben ik het eens dat buren rechten hebben. Wat ik mij, met hen, wel afvraag: als je een pand in de binnenstad koopt, oriënteer je je toch op de omgeving. Ik kan mij niet voorstellen dat de nieuwe buren totaal onkundig waren van het feit dat in de Aegtenkapel activiteiten worden ontwikkeld. Zo’n gebouw staat er niet zomaar!
Ik kan mij overigens wel voorstellen dat er bezwaren kunnen ontstaan tegen activiteiten die je niet in een gebouw als de Aegtenkapel zou verwachten: discoavonden, popconcerten, repetities van een fanfareorkest en dergelijke. Maar als je klaagt bij de rechter en je maatregelen eist, doe dat dan met verstand. Wie dat nalaat, is dom of van slechte wil.

Wat mij echter het meest opvalt is dat de gemeente de rechterlijke uitspraak op rigoureuze wijze vertaalt. Superambtelijk, noemen de briefschrijvers dit, en terecht. Als je als gemeentebestuur ook maar enige belangstelling hebt voor de cultuur in onze stad, dan zoek je naar een oplossing. En als de buren achteraf zeggen: zo hadden we het niet bedoeld, dan ligt er een oplossing voor de hand. Als het om andere plekken in de stad gaat, wordt er vaak minder simpel met de opvattingen van direct-omwonenden omgegaan, maar als het om de cultuur in onze stad gaat, wordt ineens met twee maten gemeten.
Maar ja, het is zomertijd. Misschien dat ons college, de burgemeester voorop, zelf ook de onzin van de ontstane situatie inziet en alsnog ingrijpt, de superbureaucraten binnen het ambtelijke apparaat tot de orde roept en tot een gebruikersvergunning komt waarin recht kan worden gedaan aan het voorkomen van overlast die je vanuit een cultureel gebouw in het hartje van onze stad niet verwacht. En dat slaat dan niet op culturele activiteiten!

Stoot een ezel zich twee keer aan dezelfde steen?

Maandag 1 augustus 2005

Twee jaar geleden was er veel gedoe rondom het bedrijfspand van Formido aan de Wielewaalstraat in Liendert. De nieuwe wand van het pand spiegelde het zonlicht dusdanig, dat de bewoners in de woningen tegenover hiervan overlast ondervonden. De zaak kreeg veel aandacht, tot aan de landelijke media toe. Will Koet en ik hadden contact met de bewoners en zochten een oplossing. Onder meer werd – de toen nog kersverse – wethouder Strengers er bij betrokken, wat ook geen oplossing bleek te zijn. Formeel was er weinig aan te doen, de bouwvergunning voldeed aan alle eisen. Het probleem lag vooral bij de wijze waarop de gemeente met het probleem omging en de gebrekkige kwaliteit van de communicatie met de betrokken bewoners. Het kenmerk dus van onze stadhuiscultuur.

Aan het Smallepad wordt binnen afzienbare tijd begonnen met de bouw van het nieuwe kantoor voor de rijksdiensten. Het ontwerp is van de Spaanse architect Juan Navarro Baldeweg en valt op door de grote spiegelwand aan de kant van het Zocherplantsoen. In het blad Smaak van de Rijksgebouwendienst (de opdrachtgever) wordt deze week ruimschoots aandacht besteed aan het nieuwe gebouw, dat als een van de tien voorbeeldprojecten voor Nederlandse architectuur functioneert. De spiegelende wand wordt uitvoerig besproken. Baldeweg heeft zich laten inspireren door de wolkenpartijen op schilderijen van Jacob van Ruysdael. Beschreven wordt hoe het verticale licht door de spiegelende, geknikte wand in alle richtingen moet worden weerkaatst.
Tegen deze gedachte van Baldeweg heb ik weinig in te brengen. Maar is er onderzoek gedaan naar het effect dat het gespiegelde zonlicht heeft voor de bewoners in de appartementen aan de andere kant van het Zocherplantsoen, tegenover de nieuwbouw? Ook na het vertrek van het St. Pieters en Bloklands Gasthuis blijven de – redelijk jonge – appartementen bestaan, waarschijnlijk voor jongeren of starters op de woningmarkt. Als er een risico bestaat op een zelfde effect als aan de Wielewaalstraat, dan kunnen we er nu nog iets aan doen. Hoofdzaak is dat het college dit probleem onder ogen heeft gezien, heeft geleerd uit het verleden en eventueel maatregelen heeft genomen. Via schriftelijke vragen probeer ik daar achter te komen.

Een avond vol jaloezie

Zondag 31 juli 2005

Sabine Christiaanse heeft in haar praatprogramma, dat een van de best bekeken politieke programma’s in Duitsland is, vandaag bondskanselier Gerhard Schröder te gast. Tegenover hem zit een panel van deskundige critici, ook enkele mensen uit het publiek mogen een duit in het zakje doen. Schröder staat er voor de Bundestagverkiezingen op 18 september niet zo goed voor. Niet alleen heeft hij met het CDU te maken, maar nog meer last heeft hij van de nieuwe linkse partij onder aanvoering van Oscar Lafontaine en Gregor Gysi.

De bondskanselier heeft na korte tijd het initiatief bij de discussie in handen. Hier zit een winnaar die zijn dossiers door en door kent. Zijn tegensprekers weet hij in tijdens de discussie – zonder hen enig gezichtsverlies toe te brengen – om te vormen tot bondgenoten. Zijn argumenten overtuigen, hij weet steeds meer sympathie op te wekken bij het aanwezige publiek. Zelfs Sabine Christiaanse, waarvan bekend is dat zij een CDU-aanhangster is, wordt met charme ingepakt.
Los van de vraag of Schröder zijn werk wel of niet goed heeft gedaan en los van de vraag of Angela Merkel de vrouw is die het land kan redden: om psychologische redenen zou het goed zijn als er een nieuwe, frisse ploeg ons buurland gaat besturen. De problemen in Duitsland zitten voor een belangrijk deel tussen de oren van de mensen. Maar Schröder weet vanavond dergelijke gedachten naar de achtergrond te dringen. Hier zit geen looser maar een man die weet waarover hij het heeft, die een visie heeft en dat ook weet over te brengen.
Ik kijk met jaloezie. Wat zijn wij er toch slecht aan toe met onze stoethaspel Balkenende!