Nieuwe raad moet besluit drugshotel herroepen

Zaterdag 24 september 2005

Het is weer druk rondom de Kleine Haag. De krakers hebben het beoogde drugshotel verlaten, de bewoners gaan hun plaats innemen. Het vertrek van de krakers vindt eerder plaats dan door de rechter bevolen. Zij leveren vandaag de sleutels in nadat de politie heeft meegedeeld dat bij voortijdige ontruiming het schoonmaken achterwege kan blijven en de kosten voor het kort geding worden vergoed. De toezegging is gedaan in aanwezigheid van vijf personen, maar vandaag ontkent de politie dat deze toezegging ooit is gedaan. Het maakt de stemming ten opzichte van het gemeentebestuur er niet beter op.
Maar vooreerst heerst er nog een ontspannen sfeer. Het geplande kinderfeest voor de zondag is naar deze dag verplaatst, de bewoners hebben op het pand een groot spandoek uitgerold met de mededeling ‘bezet’, er is een pastamaaltijd dat door enkele bedrijven in de omgeving wordt aangeboden en voor de rest gonst het van de geruchten.

Het college heeft haast, zo blijkt uit alle acties. Ongetwijfeld is het streven er op gericht om het drugshotel nog vóór de komende verkiezingen te openen. De achtergrond daarbij is mij wel helder: indien de verkiezingsuitslag tot andere meerderheden in de raad leidt, komt de opening van het drugshotel in gevaar. Ik zal mij er in elk geval voor inzetten dat een nieuwe raad het besluit voor het vestigen van het drugshotel aan de Kleine Haag heroverweegt. Dat betekent dus: opening uitstellen, eerst een gedegen onderzoek en het gehele opvangbeleid tegen het licht houden.
Ja, maar dat kan geld kosten, hoor ik sommigen al roepen. Dat klopt, en op dat punt heeft Amersfoort een traditie. Het college heeft de raad onlangs gevraagd 14 tot 19 miljoen euro beschikbaar te stellen om het intussen door iedereen betreurde raadsbesluit uit 1998 over de baggerstort te repareren. Ook de problemen die het college in het verleden heeft gecreëerd rondom het Vahstaldossier gaat ons direct en indirect een miljoenenbedrag kosten. Tegenover dit soort reparaties van verkeerde besluiten uit het verleden is het repareren van het besluit over het drugshotel een bijna bescheiden bedrag.
De schade bij het terugdraaien van het besluit is waarschijnlijk ook kleiner dan het bedrag dat de komende maanden aan het drugshotel moet worden verspijkerd. De bovenverdieping van het pand wordt kantoorruimte voor de stichting Maliebaan, de nieuwe ingangspartij die aan de achterzijde van het gebouw wordt aangebouwd, maakt onderdeel uit van deze kantoorfunctie. Een herbestemming leidt dus niet tot misinvestering van het totale begrote bedrag, mogelijk wil stichting Maliebaan wel als huurder voor het kantoorgedeelte blijven zitten. En anders een ander. De gebruikersruimte op de begane grond kan misschien met geringe kosten en met hulp van de omwonenden worden ingericht tot kinderopvang voor de binnenstadbewoners, met een daarop aansluitende kinderspeelplaats op het open achterterrein.

Ik vind overigens dat de nieuwe raad, indien meerderheidsverhoudingen dat mogelijk maken, het hele opvangbeleid moet heroverwegen. Dat daklozen en verslaafden in de binnenstad moeten worden opgevangen wordt door het gemeentebestuur als een dogma gehanteerd, maar is dat niet. Het zou een goede zaak zijn om te zien hoe andere steden met dit probleem omgaan. Er zijn in elk geval steden die de dagopvang van daklozen en de opvang van verslaafden buiten het stadscentrum realiseren, laten we maar eens gebruik maken van de ervaringen die daar worden opgedaan. Dat dergelijke opvang in een woonomgeving moet plaatsvinden, is voor mij in elk geval geen uitgemaakte zaak, integendeel!

De drie lijsttrekkers voor de PvdA

Vrijdag 23 september 2005

De PvdA laat deze avond de drie kandidaat-lijsttrekkers met elkaar in discussie treden. Zo’n dertig PvdA-leden en een aantal nieuwsgierigen, waaronder zes (kandidaat)raadsleden van andere partijen, volgen het debat. Spannend is het niet. De drie heren, Fethi Killi, Ismail Parmaksiz en Ramon Alvarez Smits, liggen qua gedachtegoed niet zover uiteen, en wie kan zich daarover verbazen. Er is een ingangspoll met een voorspelbare uitslag: ruim 40 procent voor Ismail, zo’n 35 procent voor Ramon en ongeveer 20 procent voor Fethi. Maandagavond presenteert Omroep Amersfoort de stemming aan het einde van de avond.

Het eerste deel van de avond komt Ramon het beste over het voetlicht. In het tweede deel van de avond komen zaken aan de orde op sociaal-maatschappelijk en cultureel gebied. Op dat vlak zakt Ramon stilletjes weg naar de achtergrond, wat voor een PvdA-lijsttrekker een dodelijk schot kan opleveren. Jammer, want met Ramon zouden we een vermakelijke verkiezingscampagne zijn ingegaan. Overigens blijkt dat ik niet de enige ben die zich – ongewild – af en toe verhaspelt in zijn naam, de moderatoren van deze avond hebben hetzelfde probleem.
Fethi zou mijn stem hebben gekregen. Om zijn achtergrond, wel te verstaan, volgens mij is hij de enige echte socialist van de drie. Zijn presentatie is echter slecht, dus ik verwacht niet dat hij zijn score van het begin van de avond heeft verbeterd. De flayer die hij uitdeelt is boeiend, voorop bij de punten waar hij tegen is: geen coffeeshop in Vathorst en andere nieuwbouwwijken, geen woningbouw in Vathorst-West, geen PPS-samenwerking met bouwondernemers, geen verdere steun aan onkundige wethouders, geen bestuurlijke verpaupering door een veranderde bestuurscultuur, geen werkreisjes van collegeleden met projectontwikkelaars. Met een dergelijk programma past hij niet eens op de kandidatenlijst van de PvdA!
Ismails optreden is net als in de raad: er wordt een krachtige bestuurder geacteerd, trouw aan het collegeprogramma en met weinig eigen inbreng. Zijn optreden is grote delen van de avond opvallend formeel: hij spreekt zijn twee partijgenoten die met hem naar het voorzittersschap dingen aan met ‘mijnheer’, ook nadat hierover vanuit de zaal een opmerking wordt gemaakt. Het grappige is dat de twee andere kandidaten op gelijke wijze beginnen te reageren.

Opvallend in Ismails flayer is de opsomming van alle wapenfeiten die onder zijn fractievoorzitterschap tot stand zijn gekomen. Ongeveer alles wat de raad heeft besloten, eigent hij zich toe. Het Eemcentrum lijkt zijn geesteskind te zijn, wat een ernstige miskenning van de geschiedenis is. Dat vooral Ruud Luchteveld de afgelopen jaren het armoedebeleid op de agenda van de raad heeft gezet, wordt door hem geïgnoreerd en op eigen conto geschreven. Voor de disco hebben zich ook andere partijen dan alleen maar de PvdA hard gemaakt, de studentenhuisvesting is niet zijn verdienste maar heeft vooral de zorg gehad van wethouder Gerda Eerdmans, het nieuwe zwembad aan de Hogeweg is door het CDA geïnitieerd (Roland Offereins) en alle goede voornemens rondom de ziekenhuisbouw is het resultaat van een raadsbrede discussie. Maar misschien heeft hij zelf te weinig te bieden en moet hij wel leentjebuur spelen bij anderen!