Rood voor groen, wat moet je er mee doen?

Donderdag 3 november 2005

Vandaag ontvingen de raadsleden van het college een notitie met referentieprojecten bij het thema ‘Rood voor Groen’. Dit was in maart vorig jaar toegezegd, ik was het al weer vergeten! Dat de toezegging nu is nagekomen, juich ik toe, ik ben dol op dit soort notities. In de notitie worden tien projecten uit verschillende hoeken van het land voorgesteld, naast drie Amersfoortse projecten: Surinamelaan, Bloeidaal en Park Schothorst. Het zijn projecten waarbij een relatie is gelegd tussen bouwen (rood) en de ontwikkeling van groen.

In de meeste gevallen is met het rood de aanleg van het groen bekostigd. Daar gaat het ons college ook om, binnen het stadhuis zijn verschillende projecten in voorbereiding waar het groen moet worden verbeterd door extra te bouwen. Enkele voorbeelden: Vathorst-Noord, stadsvernieuwing in de vroegnaoorlogse wijken en de omgeving van de Stichtse Rotonde. Ik moet eerlijk zeggen: in de Amersfoortse situatie is het me vaak onduidelijk of de term ‘Rood voor Groen’ wordt gehanteerd omdat het college graag wil bouwen, of omdat het college voor het groen ruimhartig wil optreden. In de praktijk blijkt meestal primair het eerste (bouwen) het geval te zijn.
Uiteraard probeert het college de raad door middel van de notitie te winnen voor nieuwe bouwplannen. De manier waarop dat wordt gedaan, spreekt mij best aan – wat niet wil zeggen dat ik er ook mee gewonnen ben. Opvallend bij de tien projecten buiten Amersfoort is dat het in de meeste gevallen om woningbouwplannen gaat die op een verantwoorde wijze groen worden aangekleed. Niet alle voorbeelden zijn even gelukkig gekozen: het Leidsche Rijn Park is binnen de Utrechtse gemeenteraad nogal in discussie, onze Utrechtse collega’s zien het extra rood in het centrale park van Leidsche Rijn helemaal niet zo zitten, de bewoners in het nieuwe stadsdeel zijn rondweg tégen.
Bij de voorbeelden in Heerenveen, Groningen, Groenlo, Den Bosch en Hengelo is sprake van forse woningbouwprogramma’s – buiten de Randstad wel te verstaan, waar dus iets royaler met de ruimte kan worden omgesprongen. Ik ken de meeste plannen, ze zijn creatief en best het bekijken waard. Maar het zijn ontwikkelingen zoals de Amersfoortse gemeenteraad ze bijvoorbeeld in Vathorst-Noord in elk geval niet wil hebben.
Interessant is Noordzoom in Lelystad, waar in een dichtheid van 0,6 woningen per hectare (Vathorst-Laakstad gaat tot 50 woningen per hectare!) een villaparkje wordt ontwikkeld: mooi, maar ik hoor het linkse deel van de raad al bij voorbaat protesteren tegen dergelijke elitaire ontwikkelingen. Beter Bos in Zwolle is iets soortgelijks en daarmee als referentie voor wat wij in onze stad willen ook minder geschikt. Iets soortgelijks kan ook over het Limburgse Natuurpark Terwerm worden gezegd, waar Van der Valk Hotels een buitenplaats in exploitatie mag nemen in ruil voor medefinanciering van een nieuw park bij dit hotel. Tuinenrijk Twente zou nog het beste passen in Vathorst-Noord, maar is voor andere delen van onze stad niet geschikt.

Alles bij elkaar: een zinvolle notitie, maar als referentie voor wat we in Amersfoort zouden kunnen doen misschien iets te ver gegrepen. Ik weet dat de ontwikkelaars, die in Vathorst-Noord al heel wat grond hebben gekocht, er graag iets zouden bouwen zoals bijvoorbeeld Haverleij bij Den Bosch. Dan praten we echter over zo’n duizend woningen in tien clusters, omgeven door een golfpark aangevuld met bosbouw. Een aantrekkelijk project, voor den Bosch, wel te verstaan!

Guus van Garderen en Roel Boer

Woensdag 2 november 2005

Guus van Garderen, raadscollega uit de CDA-fractie, lanceert in de Stad Amersfoort het plan om de ‘koopgoot’ Amicitia van een dak te voorzien. Er zou een nieuw soort winkelcentrum moeten ontstaan met liften, verkoopkiosken en dergelijke. Wat hij precies wil, is mij niet duidelijk, maar dat is ook niet zo belangrijk. Elk nieuw idee voor Amicitia is welkom, slechter dan het nu is, kan het niet.

Ik vind het eigenlijk wel een aardige geste dat vanuit de CDA-fractie actief wordt meegedacht over het oplossen van problemen die uit de lijkenkast van oud-CDA-wethouder Roel Boer zijn gevallen. Niet dat je de huidige raadsfractie van deze partij hiervoor nog ter verantwoording kan roepen (die heeft intussen andere wethoudersproblemen), maar toch!
Want laten we wel wezen: een groot aantal problemen in het CSG-gebied zijn ontsproten uit de koker van Roel Boer, die momenteel zijn geluk mag zoeken als waarnemend-burgemeester in Woudenberg. Het gaat bij de lijken van Roel Boer niet alleen om Amicitia, maar ook om het Drakennest, de Stationstraat waarvoor hij een winkelpromenade had beloofd, het Eemcentrum waarvoor hij duizenden kilometers rond de wereld is gevlogen en ga zo maar door.
Ik kan mij nog goed herinneren dat bij de presentatie van het kantoorgebouw van KPN aan de Stationsstraat de raadsleden van Roel Boer eisten dat aan de spoorwegkant van de kantoren geen ‘achterkant’ met alleen maar ingangen voor parkeergarages zouden ontstaan. Ook voor de treinreizigers zou Amersfoort een aantrekkelijk kantorenbeeld moeten tonen. Dat zegde Roel Boer met veel bombarie toe – en zie het resultaat! Bij het kruispunt Stationsstraat-Snouckertlaan zou een pleintje komen met een of meer terrasjes, jubelde Roel Boer – en ziet het resultaat! Het Helleplein zou een aantrekkelijk plein worden, met een aantal masten waardoor een beeld ontstond overeenkomstig het toen net opgeleverde Schouwburgplein in Rotterdam – en zie het resultaat!

Er is nog veel werk voor Guus!

Ramon Smits Alvarez wil 50.000 euro voor overbodige hobby

Dinsdag 1 november 2005

Deze avond leurde Ramon Smits Alvarez met een motie. De raad zou 50.000 euro extra beschikbaar moeten stellen voor een aantal plakzuilen. Drie staan er al in de stad, kostbare dingen die geen moment hebben gefunctioneerd zoals dat de raad voor ogen stond. In plaats van mededelingen van stadgenoten, aankondigingen van leuke culturele dingen en dergelijke, zijn ze meestal beplakt met affiches van rondreizende circussen, aankondigingen van uitverkopen en vele andere commerciële activiteiten, rondom en van boven tot onder. En omdat de wilde plakkers van dit spul de rest van de stad ook niet sparen, is de winst van de zuilen nul-komma-nul.

Wat Ramon Smits Alvarez, de bijna-lijsttrekker van de liberaalsocialisten, precies bezielt met een dergelijk voorstel, is mij niet geheel duidelijk. En ook andere fracties niet, heb ik intussen begrepen. Op zijn vraag: ‘Waarom niet?’ hoefde ik alleen maar naar buiten te wijzen, naar de fraaie plakzuil op het stadhuisplein. Nou ja, ik weet dat Ramon zich met allerlei flutsen in de picture wil werken. Het zij hem gegund, maar niet voor 50.000 euro gemeenschapsgeld. Dat kunnen we op een andere wijze beter gebruiken!