Ik kan nog langer mee!

Maandag 13 februari 2006

Geplaagd door een tijdelijk minder goed functionerend galblaasje, verkeer ik deze dagen meer in dan buiten bed. Dat maakt het mogelijk wat extra boeken te lezen. Na allerlei diepgravende kanjers maar eens wat lichtere stof: ‘Grensverkenningen’ van Frits Bolkestein. Een dagboek van zijn vier jaren in Brussel, waar hij als Eurocommissaris zich vooral bezig hield met de interne markt.
Wat in elk geval uit het dagboek blijkt: een Eurocommissaris moet beschikken over een sterke maag en een geringe behoefte aan nachtrust. Jammer genoeg gaat Frits Bolkestein niet erg diep in op talloze interessante gebeurtenissen waarbij hij rechtstreeks of zijdelings is betrokken. Zijn dagboekaantekeningen vormen daarentegen wel een handige gids voor goede hotels en betere restaurants in talloze Europese steden en ook daarbuiten. Uit het dagboek blijkt in elk geval hoe taai de besluitvorming in Brussel kan zijn, hoe complex het netwerk van nationale en economische belangen is en hoe een aantal grote staten – onder meer via personeelspolitiek – een stempel drukken op het Europese beleid.

Het is ook een boek vol troost! Frits Bolkestein is tijdens zijn Commissielidmaatschap omstreeks de zeventig jaren oud. Wat hij aan werk verzet (en dat hoor je ook van andere deelnemers aan het Brusselse circus) is meer dan veel jongere mensen kreunend weten op te brengen. In elk geval hoef ik mijzelf niet meer voor te houden dat ik eigenlijk al te oud ben om nog vele, vele jaren politiek actief te blijven! Wanneer ik Frits Bolkestein als voorbeeld neem, kan ik nog heel wat jaartjes mee. Dat zullen sommigen betreuren, maar voor mij is het een hoopvol gegeven!