‘Ik zoek contact’
Woensdag 22 februari 2006

‘Ik zoek contact’ is een internetactie van een aantal Amersfoorters. Wie de initiatiefnemers zijn, kan ik slechts vermoeden, meer ook niet. De actie vormt een – terechte – noodkreet om er op 7 maart voor te zorgen dat het nu zittende college na de komende verkiezingen niet meer terugkeert. Een wens die mij uit het hart is gegrepen. Uiteraard – het is een open deur – sta ik geheel achter de oproep van de initiatiefnemers om op Jouw Amersfoort, de BPA of de SP te stemmen.

Wat voor mij het initiatief ‘Ik zoek contact’ zo bijzonder maakt, is dat hieruit blijkt dat mondige stadgenoten een eigen weg zoeken om de politiek in onze stad te beïnvloeden. Ik ga er van uit dat de komende jaren acties via internet, aansluitend op wensen van individuele of groepen inwoners van onze stad, steeds meer het beeld van de verkiezingen gaan bepalen. Stedelijke partijen die minder aan historische dogma’s zijn gebonden en vooral inspelen op issue’s die het dagelijkse leven in onze beroeren, varen daar wel bij.
De droge verkiezingsstrijd zoals we die tot nog toe kennen (Varkensmarkt, folders uitdelen, bijeenkomsten voor eigen parochie) kan in de toekomst grotendeels worden vervangen door een veel levendiger discussie. Deze zal door individuele acties worden gekenmerkt, waarbij nieuwe media een grote rol gaan vervullen. Daarbij spelen met bloed, zweet en tranen opgestelde programma’s een geringere rol. Het zal steeds meer gaan om het verschijningsbeeld van partijen, de cultuur die zij uitstralen en de wijze waarop zij anticiperen op gebeurtenissen in de stad.
Een dergelijke ontwikkeling past bij de toenemende invloed die hedendaagse communicatiemiddelen hebben. Het past ook beter bij de grotere mondigheid en assertiviteit van kiezers die mooie, jubelende drukwerkjes met steeds minder vertrouwen in de hand nemen, waarbij velen de ervaring hebben opgedaan dat traditionele coalitiepartijen vóór de verkiezingen veel beloven, maar na de verkiezingen nog zelden thuis geven.

Hoe onze huidige coalitiepartijen met de belangen van de stad omgaan, blijkt uit een aantal punten de ‘Ik zoek contact’ opsomt. Vahstal: 22 miljoen euro verlies en een poging tot het verhullen van documenten; de bagger van Smink die de stad 18 miljoen euro verlies oplevert en waarbij openbaar aanbesteden is nagelaten; de 9 miljoen euro die wordt uitgegeven voor het drugshotel aan de Kleine Haag; de leugen rondom de Groene Zoom rondom Hooglanderveen; het gesjoemel met het groen in Birkhoven-Bokkeduinen; het Heilgenbergerbeekdal waar op het groen wordt ingeleverd overdreven ambities van het gemeentebestuur te kunnen bekostigen.

Wie meer over de actie wil weten: http://www.stemvooramersfoort.web-log.nl

Gemeenteraad heeft in Vathorst het nakijken

Dinsdag 21 februari 2006

‘Vinex-tekentafel als koektrommel vol loze beloften’ Dat is de kop van een artikel in de Volkskrant van vandaag. Gemeenten presenteren met veel poeha nieuwe vinexwijken, maar tijdens de uitvoering worden stapje voor stapje franje en essentiële publieke voorzieningen geschrapt. Een specifieke invulling van het begrip ‘een wereld van verschil’.

Op ons stadhuis zullen wethouders en ambtenaren (wat is het verschil?) bij het lezen van de krantenkop hebben gedacht: ja, overal, maar natuurlijk niet bij ons. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Ook de plannen van Vathorst blijken te lijden te hebben onder overdreven ambities en de financiële tegenvallers op de grondexploitatie. Het gaat daarbij vooral om minder groen en versmalling van de wegen.
In het Volkskrantartikel wordt gewag gemaakt van het feit dat gemeenteraden geen enkel inzicht hebben in de ontwikkeling en bezuinigingen bij de vinexontwikkelingen. Als eenmaal een contract met de bouwers is gesloten – in Amersfoort dus met het OBV -dan is de controle door de gekozen gemeenteraad nog slechts een farce. Een voorbeeld daarvan zijn de kwartaalberichten van het OBV. Deze geven wel een overzicht van de uitvoering van plannen, maar het ontbreekt aan de financiële gegevens en aan vergelijkingen tussen de geplande kosten en wat het uiteindelijk allemaal kost.

De rekening krijgen we over zes tot acht jaar gepresenteerd. Dan vindt de eindafrekening plaats en zal blijken welke risico’s we als gemeente zijn gelopen en hoe dit door bezuinigingen op de kwaliteit van de wijk is opgelost. Intussen ontbreekt het de raad aan de middelen om tussentijds in te grijpen. Daarvan hebben vooral ook de bewoners last. Wanneer je als raadslid bijvoorbeeld actie wenst rondom de toenemende parkeerproblemen in Vathorst, stuit je op het OBV en op gemaakte afspraken.
Een probleem bij dit alles is dat de gemeente door de overeenkomst met het OBV verkeerde belangen heeft gekregen. Niet meer het welzijn van de burger staat voorop, maar het sluitend krijgen van de grondexploitatie. Het zijn de rekenmeesters en de onrealistische ambities van ex-wethouders die de gemeenteraad, maar vooral ook de bewoners, de das om doen.

Toch een punt waar de nieuwe raad een oplossing voor moet vinden. Het gaat ons toch primair om het welzijn van onze stadgenoten. Het college lijkt feitelijk geen partij te kunnen bieden bij de samenwerking met de ontwikkelaars. Collegeleden hebben in het OBV-overleg zich dezelfde rendementstaken toegedicht als hun bouwende deelgenoten.
Uiteraard, indien niet het OBV maar de gemeente zelf de volle verantwoordelijkheid voor de grondexploitatie op zich had genomen, was de kans op tegenvallers en tekorten ook groot geweest. Maar dan had de gemeenteraad per geval een oplossing moeten goedkeuren. Dat zou dan zijn gebeurd op basis van een maatschappelijke afweging. Nu zoekt het OBV naar oplossingen, en daarbij staat altijd het rendement van particuliere bedrijven voorop. Daar moeten we als gemeenteraad geen genoegen mee nemen.