Beleven we een stilte voor de storm?

Maandag 8 mei 2006

Deze eerste weken van mei vormen een ‘beleidsluwe’ periode. Het reces slaat toe, nieuwe wethouders zijn bezig zich in te werken en in de stad vinden geen onverwacht opwindende gebeurtenissen plaats. Net als in de voorgaande dagen, ontmoet ik ook vandaag mensen die vragen: hoe zit het nou met de raad, we horen niets? Die verbazing is begrijpelijk, want de rust is, vergeleken met de afgelopen jaren, redelijk abnormaal. Vier jaren geleden was het kort na de verkiezingen meteen opwindend. Nu kijken fracties de kat uit de boom.

Vier jaar geleden, na de verkiezingen in 2002, overheerste de politieke onrust. Nieuwe partijen hadden een behoorlijk gat geslagen in het oude machtsblok, na een heftige campagne kon je een scherpe oppositie verwachten. Vrijwel alle oude partijen formeerden samen een wagenburcht en vormden een nieuw college. Alleen de oude coalitiepartij D66 viel buiten de boot, dit als gevolg van het meer dan forse verlies. Deze partij zou nog jaren nodig hebben om zich tot een echte oppositiepartij te formeren.
De echte oppositie die in 2002 klaar stond, was daardoor niet kleiner of groter dan de huidige oppositie: elf personen, toen inclusief groep Oczan. Maar onder het motto: de eerste klap is een daalder waard, werd meteen een omstreden punt uit de verkiezingstijd met succes opgepikt. De plannen voor een recreatiepark in Birkhoven-Noord werden van tafel geveegd, om er ook nooit meer op terug te keren. Leefbaar Amersfoort was de grootste oppositiepartij en deed er in vliegende start, net als de SP, alles aan om het nationaal bekende Leefbaarimago waar te maken.

Hoe anders is dat anno 2006. Opnieuw is er een oppositie van elf leden. De Burgerpartij, de echte verkiezingswinnaar, is de grootste oppositiepartij. Een vliegende start heeft deze partij niet kunnen organiseren, de BPA is de eerste maanden grotendeels in beslag genomen door de lastercampagne die tegen haar lijsttrekker en fractievoorzitter is gevoerd. De SP lijkt minder fel dan na haar triomfantelijke intocht vier jaar geleden. En Jouw Amersfoort likt zijn wonden en is op zoek naar zijn juiste plek binnen de oppositie. Zelf ben ik geen fractieleider meer, wat in de praktijk verlammend blijkt te werken op de speelruimte die ik mij toeeigen bij het nemen van initiatieven.
Maar er is ook nog een ander punt. In 2002 wisten we bij voorbaat dat een aantal wethouders geen hoogvliegers waren: Ineke Geluk, Bert van de Werf, Piet Jonkman en Henk Brink. Vier vriendelijke mensen die je best in je kenniskring zou willen hebben, maar iedereen wist dat het voor de oppositie prijsschieten zou worden.

Anno 2006 ligt dat genuanceerder. Jelle Hekman en Ariën Kruyt zijn uit het niets naar voren geschoven. Niemand weet hoe zij als wethouder gaan functioneren. Zijn zij, evenals hun voorgangers, uiteindelijk vooruitgeschoven posten voor het ambtelijke management? Wat is hun eigen visie op het gebeuren in de stad? Gedurende de afgelopen raadsperiode hebben we van beide heren nooit iets gehoord. Het wachten is dus op hun eerste beleidsdaden.
De twee andere nieuwkomers, Ruud Luchtenveld en Hans van Daalen, kennen we wel. Luchtenvelds eerste optreden bij het initiatiefvoorstel voor de Keerkring was diep bedroevend, meer dan een spreekpop voor zijn onwillige ambtenaren was hij niet. Maar in de raad was hij een bekwaam politicus, dus moet je hem toch nog enkele weken het voordeel van de twijfel gunnen. Hans van Daalen maakte wel een overtuigende start. De Christen Unie heb ik de afgelopen vier jaren leren kennen als de meest degelijke partij, maar niet opwindend en binnen het college vertegenwoordigd door een – toen nog – nauwelijks inspirerende wethouder.
Als ‘oppositieleider in ruste’ kriebelt het mij aan alle kanten. Maar we varen in ander weer, het gaat ongetwijfeld weer stormen, maar uit welke richting de wind gaat waaien is nog niet te voorspellen. Ik vul mijn tijd in deze beleidsluwe periode vooral door dagelijkse gesprekken met tientallen mensen in de stad. Die gesprekken overtuigen mij: er wordt van de oppositie het een en ander verwacht. Maar de start is lauw, het wachten is op rumoer!