Een zondagse gedachte over de toekomst van onze stad

Zondag 10 september 2006

Schumacher houdt er mee op, Agassi nam afscheid, het is weer herfst, weer niks in de staatsloterij en binnenkort wordt ik 65! Een mooi moment om het boek ‘De menselijke maat’ van Salomon Kroonenberg te lezen. Het boek wordt geïntroduceerd met: ‘Hoe lang duurt duurzaamheid? Hoe eeuwig zingen de bossen? Wanneer komt de volgende ijstijd? Kunnen er nog grotere vloedgolven optreden dan die van de Tweede kerstdag 2004?’

Salomon Kroonenburg weet met wetenschappelijk enthousiasme te vertellen dat wij ons enorm druk maken over wat ons de komende vijftig jaren te wachten staat, maar dat we geen weet hebben wat er over tienduizend jaar op onze wereld plaatsvindt. Nauwkeurig vertelt hij over het onderzoek naar de bewegingen van en op onze aarde. Er zijn al zeven grote ijstijden opgespoord, ongeveer één in de 100.000 jaar. De volgende komt beslist.
Zijn verslag over allerlei onderzoek en metingen van cycli die het leven op de aarde beïnvloeden, maken duidelijk: kleine rampen vinden met grote frequentie plaats, maar hoe groter de ramp, hoe groter de tijdsinterval. Er vinden dagelijks achtduizend aardbevingen op aarde plaats in een sterkte van 1 op de schaal van Richter. Bevingen met een sterkte van 8 vinden hooguit één keer per jaar plaats. Maar de schaal van Richter gaat logaritmisch verder, dus ooit kan een aardbeving met een sterkte van 11 optreden. Dat kan nog eeuwen duren – of al morgen.

Tussen Europa en Canada bewegen twee lithosferische platen zich elk jaar 2 centimeter ten opzichte van elkaar. Dat is veel minder dan de bewegingen op de bodem van de Stille Oceaan en van de Indische Oceaan, waar eind 2004 het schuiven van de lithosferische platen een geweldig vloedgolf teweeg bracht. In onze eigen Atlantische Oceaan gaat dat allemaal wat langzamer, wat dus meer tijd vergt maar waardoor meer energie wordt opgebouwd. Het duurt wat langer, maar het komt sterker.
Met enige blijmoedigheid merkt Salomon Kroonenberg op dat over duizenden jaren de dan nog aanwezige mensen ons misschien dankbaar zijn voor de opwarming van de aarde met enkele graden. Wie weet!

Maar wat zijn boek vooral boeiend maakt is de boodschap. Wij maken plannen voor een, twee, misschien drie volgende generaties. Vrijwel alle statistieken en prognoses over bevolkingsgroei, de ontwikkeling van het verkeer, de behoefte naar ruimte, de aanwezigheid van energie, het verloop van ons klimaat; allemaal betreffen zij een relatief korte tijd. Volgens Salomon Kroonenberg kijkt de mens niet verder dan zeven generaties vooruit.
Dat is interessant. Maar hoe zag ons land er duizend jaar geleden uit, wat is er in dat millennium allemaal veranderd en wat kan er dus het komende millennium allemaal nog gebeuren. En hoe zag de wereld er tienduizend jaar geleden uit, bestaat onze beschaving over nog eens tienduizend jaren nog wel? De geschiedenis van de aarde leert dat ontwikkelingen hun eigen loop hebben, er zich pendel voltrekt die meer omvat dan ons waarnemingsvermogen kan bevatten. En dat er niets bovennatuurlijks is, maar dat alles zijn oorzaak heeft.

Maar gelukkig, binnenkort starten we de discussie over Amersfoort 2030, we hebben nog een toekomst voor ons!

Politieke discussie hoort niet in De Ronde

Zaterdag 9 september 2006

‘Het is zonde van de (beperkte) tijd in De Ronde om hier veel informatieve, technische vragen te stellen. Als een wethouder deze moet beantwoorden, gaat alle tijd hier aan op, in plaats van aan de politieke punten.’
Het is een citaat uit Raadsbreed, de interne informatiebrief voor de gemeenteraad. Ik heb niets aan de stijl of inhoud veranderd, dat komt allemaal voor rekening van de griffie. Die deelt ons mee dat we technische vragen beter vooraf langs ambtelijke weg kunnen stellen. ‘De discussie in De Ronde kan zich dan meer toespitsen op de politieke geschilpunten.’ aldus onze griffier.

Het lijkt mij dat onze griffier tijdens de vakantie het spoor is bijster geraakt. Politieke discussie hoort niet thuis in De Ronde, maar in Het Besluit. Wanneer De Ronde eveneens de plaats wordt voor politieke discussie, dan moeten we om te beginnen het parallelle vergaderen afschaffen; bij politieke discussie moeten alle raadsleden aanwezig kunnen zijn. Ook belangstellenden en de vertegenwoordigers van de media mag je geen politieke discussie onthouden door op drie plaatsen tegelijk te vergaderen.
Maar De Ronde was helemaal niet bedoeld voor politieke discussie! Net als vroeger de commissievergaderingen, is de discussie in De Ronde bestemd voor de technische voorbereiding van Het Besluit. Technische vragen moeten niet worden behandeld in een onderonsje tussen individuele raadsleden en ambtenaren, maar moeten in het openbaar aan de orde komen. De vragen van het raadslid kunnen ook de vragen van de geïnteresseerde burger zijn!

Over de nieuwe vergaderstructuur is al veel gezegd, ook veel in negatieve zin. Voor zover ik kan nagaan, is de oergedachte voor het vergadermodel, voor het eerst toegepast in Almere, afkomstig uit griffiersland. Ik vind dat de raadsleden wakkeer moeten blijven en moeten voorkomen dat het raadswerk in sterke mate wordt gebureaucratiseerd. Daar zijn we hard mee op weg, het voorstel om technische vragen naar het informele circuit, voorafgaand aan het openbare debat, te verplaatsen, is weer een stap in die richting.

Ik blijf in elk geval mijn technische vragen stellen op de plak waarvoor dat was gedacht: in De Ronde. In het openbaar. En wat de klacht over de beperkte tijd betreft; deze klacht leeft pas sinds we zijn overgestapt naar een nieuw vergadersysteem. Een vergadersysteem waardoor de relatie tussen de stadsgenoten en hun volksvertegenwoordigers moest worden verbeterd. De praktijk blijkt anders te zijn!

Waar zijn de architecten gebleven?

Vrijdag 8 september 2006

Het Eemcentrum moet een juweeltje worden, een visitekaartje voor onze stad. Wat er precies gaat plaatsvinden is zelfs voor geïnteresseerde raadsleden met moeite te volgen. Bij gerucht –-het is ons nog niet officieel meegedeeld – wordt het gemeentelijke deel van het Werplijn ontworpen door het bureau Neutelings Riedijk Architecten. Dat betreft de onderdelen zoals de Scholen in de Kunst, de Bibliotheek, het nieuwe popcentrum en het regionale archief.

Dat Neutelings Riedijk de beoogde architecten voor het culturele deel van het Eemcentrum zijn, was begin maart te ontnemen uit een bericht in Amersfoort Nu over de realisatieovereenkomst tussen Multi Vastgoed en de gemeente. Daar werd, zijdelings en zonder verdere informatie, het bureau als ontwerper voor het culturele deel genoemd. Ook in een bureaubeschrijving in een van de vakbladen werd de Amersfoortse opdracht genoemd. Maar hoe zit het er intussen mee?
Vandaag las ik in de culturele bijlage van de Volkskrant een interview met de twee architecten. Zij gaven daarin een overzicht van hun belangrijkste komende projecten. Amersfoort ontbrak. En Amersfoort ontbreekt ook op het overzicht van te ontwikkelen projecten op de website van het bureau. Wat is er aan de hand?