Lang leve het protocol!

Donderdag 28 september 2006

Hans van Wegen, fractievoorzitter van de Burgerpartij, heeft een brief op poten geschreven aan onze burgemeester. Aanleiding is een opmerking van CDA-raadslid Ronald Offereins, gemaakt op diens weblog, over BPA-raadslid Gerard van Vliet. Gerard van Vliet zou meer af- dan aanwezig zijn binnen de raad, luidde – kort weergegeven – de opmerking van Ronald Offereins.

Volgens Hans van Wegen heeft Offereins zich niet aan de spelregels gehouden: hij had zijn klacht eerst tegenover Van Vliet moeten uiten, vervolgens Hans van Wegen moeten aanspreken en, als de wereld dan nog steeds gewoon verder zou draaien, de burgemeester moeten verwittigen. Dat staat in het protocol. À propos, ik ken dat protocol niet en zou er ook nooit mee hebben ingestemd!
Ik reageer maar even via dit medium, de weblog. Ik heb met het nu volgende nog niet gesproken met Hans van Wegen, Ronald Offereins of Gerard van Vliet, laat staan met onze burgemeester. Allereerst: beste Hans, heb je niets beters te doen. Ten tweede: los van de vraag of Ronald Offereins wel of niet gelijk heeft (daarin heb mij nog niet verdiept, dat zou ik zonde van mijn tijd vinden): ik vind dat hij op zijn weblog mag schrijven wat hij wenst te schrijven, zolang het niet ten onrechte beledigend is. Ik meen dat we in ons land de vrijheid van het woord genieten en dat politici elkaar, ook via eigen media, best scherp mogen houden. En wat is dat voor een burgerlijk gedoe met protocols en dergelijke?

En daarom ga ik maar even door. Ik bewonder Hans van Wegen zeer om de activiteiten die hij via schriftelijke vragen en dergelijke tentoonspreidt. Maar geen protocol weerhoudt mij er van om bijvoorbeeld via deze weblog te beweren dat hij in de raad als oppositieleider vrijwel onzichtbaar is. Adel verplicht: als voorzitter van de grootste oppositiepartij zou hij zich binnen de raad eindelijk eens wat meer moeten profileren. Daarin faalt hij grotendeels.

Had ik dit mogen schrijven? Volgens een voor mij niet bekend protocol ben ik nu behoorlijk buiten mijn boekje gegaan. Ik wacht dus met angst en beven een brief van onze burgemeester af. Hoewel, ik acht haar verstandig genoeg om al dit gedoe naast zich neer te leggen. Er zijn naar mijn mening wel belangrijker zaken dan een fractievoorzitter die zich ineens op een schijnbaar protocol gaat beroepen in een zaak van niets!