Klein steigerleed

Woensdag 15 november 2006

Voor sommige raadsleden speelt zich het politieke werk vooral binnen de raadzaal en de commissiekamers af. Ik probeer bij mijn raadswerk de volksvertegenwoordigende kant van mijn taak zoveel mogelijk accent te geven en daarbij in elk geval geen onderdeel van de stadhuisbureaucratie te worden. Dat kan soms tot situaties leiden waarover collega’-raadsleden misschien zullen opmerken: is dat nog wel jouw taak? Mijn simpele opvatting is: als een burger in de stad mij benadert, en al is het maar over een losliggende straatsteen, dan ga ik daar serieus mee om. Zo’n losse straatsteen kan het leven van een stadgenoot behoorlijk vergallen, dus is het logisch dat ik daarop wordt aangesproken.

Een variatie op de losse tegen is: de losse schroef. De Eemhaven is aan een zijde voorzien van een honderden meters lange steiger. Ik zeg niets meer over de tot stand koming daarvan, hij ligt er nu en het is een prachtige steiger. Fraaie palen, voorzien van witte afdekkappen, steunen het loopvlak, in het loopvlak weggewerkte spotjes moeten aanmerende schippers bij duisternis de weg wijzen naar hun drijvende habe, er zijn stroomaansluitingen en waterslangen, roestvrije trappetjes zijn aangebracht waardoor te water geraakte scheepsgasten weer op het droge kunnen komen, spiltrappetjes bij de brug stralen luxe uit en ter hoogte van het Spijkertje nodigt een fraaie houten bank uit om in alle rust en tevredenheid van het toekomstige havenvertier te genieten. Kosten noch moeite zijn gespaard!
Logisch dat wandelaars op de Grote Koppel nu al de fraai aangelegde trappen of hellingbaan afdalen en een wandeling over de steiger maken, genietend van alle luxe die onze havenpassanten krijgen geboden. Maar dat genot heeft zijn grenzen, bleek mij deze week. Een van mijn stadgenoten benaderde mij met een klacht. De steigerplanken zijn met duizenden schroeven bevestigd, maanden is daaraan gewerkt. Maar een groot aantal schroeven had nog wel een extra slag mogen hebben. Erger nog, op enkele plaatsen steken schroeven verraderlijk uit boven de fraai vormgegeven loopvlakte. Een beschadigde schoen, mij ten bewijze getoond, alsmede een verhelderende tekening zijn getuigen van dit euvel.

Ik kan het stadhuis bellen en een toezichthoudende ambtenaar benaderen. Maar ik voorzie een discussie waarin ik al vaker ben beland: de aannemer heeft zijn werk naar behoren afgeleverd, eventuele afwijkingen liggen binnen de marge van het toelaatbare. Ik wil mij de afgang besparen van het telefoontje vanuit het stadhuis: meneer Smit, we hebben het bekeken, we hebben niets kunnen vinden!
Dus loop ik zelf maar eens over de steiger. Duizenden schroeven, het ziet er allemaal keurig uit. Oké, sommige hadden een slagje extra kunnen hebben, maar vormen op zich geen gevaar. Maar de bij mij klagende burger heeft gelijk: er zijn ook enkele schroeven die iets boven het loopvlak uitsteken. Misschien maar één procent van het totale aantal, maar op de grote massa is dat genoeg om een onoplettende wandelaar van zijn apropos te brengen. Alles bij elkaar valt het wel mee, maar zoals altijd: de zwakste schakel bepaalt de sterkte van het geheel.

De oplossing is natuurlijk simpel: nu het hout wat is uitgewerkt moet er maar eens een timmerman over de steiger lopen, gewapend met een kruisschroevendraaier en in het bezit van een scherp oog. Volgens mij is een dergelijke inspectie en af en toe een extra draai aan een schroef in een dag geklaard. Een kleinigheid dus, maar voor de belevenis van de gebruikers van de steiger, schipper of recreant, kan dat van essentiële betekenis zijn. Dus zal ik er de komende dagen toch maar eens iemand op aanspreken!

Praten over de groeiende bureaucratie

Dinsdag 14 oktober 2006

Mijn fractie hikt aan tegen een typerend onderdeel in de begroting. De afdeling EZ moet worden uitgebreid. Hiervoor moet de begroting de komende tijd jaarlijks met 75.000 euro worden verhoogd, in 2010 dus met 300.000 euro. Omdat ik moeite heb met een zich alsmaar verder uitbreidende bureaucratie – op kosten van de gemeenschapskas – vraag ik mij bij dergelijke voorstellen altijd af: is dat wel nodig? Of hebben we te maken met een bureaucratisch apparaat dat redeneert: het gaat weer wat beter met de gemeentebegroting, dus is er ruimte voor het realiseren van sluimerende personeelswensen.

De reserve bij dit voorstel tot uitbreiding van het personeelsbestand geldt feitelijk ook voor andere onderdelen in de begroting, maar het voorstel voor de afdeling EZ is wel erg in het oog springend. Dus stellen wij in een amendement voor om even te wachten met deze extra uitgave. De wethouder wordt uitgenodigd eerst maar eens te vertellen wat er allemaal fout is gegaan door een schijnbare onderbezetting van haar afdeling en welke zegeningen onze stad ten deel vallen als er weer een blik ambtenaren wordt opengetrokken.
Ons voorbehoud levert een verrassende opmerking op van Sebastiaan van ’t Erve, de fractievoorzitter van Groen Links. De raad moet zich niet bemoeien met personeelsformaties, luidt zijn argument om ons voorstel niet te steunen. Oké, Sebastiaan is zelf ook ambtenaar en dat kan leiden tot specifieke opvattingen. Maar zijn opvatting is wel zeer opmerkelijk. Een groot deel van de voorstellen die tijdens de behandeling van de begroting aan de orde komen, heeft pro saldo te maken met personeel. Wanneer de raad besluiten die consequenties hebben voor de personele sterkte op het stadhuis niet meer tot zijn opgave rekent, is de helft van de discussie die we deze maand voeren overbodig.
Ik blijf er bij: als vertegenwoordiger van een groot aantal stadgenoten vind ik het beperken van overbodige bureaucratie een noodzakelijke taak waarop mensen mij ook op mogen aanspreken. Maar ja, daarom ben ik waarschijnlijk ook geen lid van Groen Links!

Hoera, er komt een stadsarchitect

Maandag 13 november 2006

De CDA-fractie is met het voorstel gekomen om een stadsarchitect aan te trekken. Dat is mij uit het hart gegrepen: tien jaar geleden kwam de PvdA-fractie al met een dergelijk voorstel – uitgebreider en degelijker onderbouwd – maar toen was onder meer het CDA tegen dit voorstel. Dit bewijst dat zich in elk geval binnen het CDA iets heeft gewijzigd, en al is het maar het simpele feit dat Roel Boer deze fractie niet meer dirigeert. Overigens was het PvdA-voorstel van tien jaar geleden door mij opgesteld, ik maakte toen nog deel uit van die fractie.
Enkele tegenwerpingen die ik de afgelopen dagen hoorde, waren: we hebben toch al supervisors, voor het CSG-gebied, voor Vathorst en noem maar op. Jawel, maar die bewerkstelligen niet wat een stadsarchitect wel kan bereiken: een goed onderbouwde visie op de ontwikkeling van de gehele stad. En met de discussie over Amersfoort 2030 is goed advies van een stadsarchitect geen overbodige luxe. Hoe dan ook: ik zal het voorstel van tien jaar geleden maar weer eens uit het archief halen. Al was het maar omdat er meer in stond, zoals het uitschrijven van architectonische prijsvragen en dergelijke.