Twee persberichten

Donderdag 30 november 2006

Twee gemeentelijke persberichten deze week die niet ontbecommentarieerd kunnen blijven. De eerste wordt gekopt met ‘Burger legt gemeente Amersfoort dwangsom op bij te laat reageren’. Een uitstekend experiment dat op 1 januari van start gaat! Mijn vraag is: gaat deze regeling ook gelden bij het te laat beantwoorden van schriftelijke vragen van raadsleden? Niet dat ik hier rijk van wil worden, de opbrengst is wat mij betreft voor een goed doel. Verheugend voor de ontvanger, want het betreft ontegenzeggelijk een groot bedrag!

Het tweede persbericht meldt dat verstedelijking van Vathorst-West de enige oplossing is om de bijdrage te dekken die de gemeente Amersfoort heeft verleend aan het positieve bedrijfsresultaat 2006 van de firma Smink.
Meestal gaan persberichten over iets dat als nieuws is aan te merken. Maar er was in onze stad toch geen mens te vinden die serieus geloof hechtte aan de toezegging van het college om te zoeken naar een andere dekking dan woningbouw voor de financiële gevolgen van amateuristisch collegebeleid rondom de baggerstort. Kwade tongen beweren zelfs dat op het stadhuis menigeen zich maar al te senang voelde bij de zelfverschulde schadepost die de gemeente moest ophoesten omdat daardoor de al jaren heimelijk gekoesterde wens om ook na Vathorst verder te mogen bouwen, in vervulling kan gaan. Een wat kostbare manoeuvre om een raadsbesluit (geen nieuwe stadsuitbreiding na de bestaande Vathorstplannen) om zeep te helpen!

Iets meer tempo, mijne heren

Woensdag 29 november 2006

De plannen voor het Eemplein zijn goed ontvangen. Terecht, er staat een ambitieus project op stapel voor een plek waar eindelijk wel eens iets mag gebeuren. Wie herinnert zich niet de discussie over het Themacentrum die al twintig jaar geleden van start ging en intussen al heel wat nota’s, maquettes, werkgroepen en intentieverklaringen heeft opgeleverd. De eindstreep lijkt in zicht.

Nu het voorlopig ontwerp is gepresenteerd, hoop ik dat iedereen op het stadhuis zich het vuur uit de sloffen gaat lopen. Amersfoort heeft volgens sommigen geen goede naam als het gaat om het tempo bij het vertrekken van vergunningen voor projecten zoals het Eemplein.
Volgens de meest actuele planning had het voorlopig ontwerp al op 6 juni aan de raad gepresenteerd moeten worden. Dat lopen we nog wel in, verklaarde het college enkele maanden geleden naar aanleiding van schriftelijke vragen die ik over de steeds weer optredende vertragingen stelde. Ik hoop dat dit ook waar: nu de plannen er liggen, moeten er ook maar snel spijkers met koppen worden geslagen.
Het gerucht overigens gaat dat de projectleider voor het Eemplein dezelfde persoon is als de projectleider voor de Eemhaven. Je moet aan geruchten geen geloof hechten, is mij wel eens gezegd. Dat doe ik dus ook maar niet, want anders ziet het er voor de verdere planning van het Eemplein somber uit!

Het dorp Hooglanderveen

Dinsdag 28 november 2006

De bewoners van Hooglanderveen willen het karakter van hun dorp, alle aanstormende woningbouw van Vathorst ten spijt, graag behouden. Het aantal vergaderingen, toezeggingen, excursies en andere fraaiigheden waarmee de Veeners werden gerustgesteld, is indrukwekkend. Oké, ietwat cynisch ingestelde mensen betwijfelden of er van al die toezeggingen iets zal worden gerealiseerd. En realisten verklaarden zelfs dat het schier onmogelijk is om het dorp als een verstild plattelandsrelikwie te handhaven, te midden van het oprukkend stedelijk geweld. Het gedoe rondom de Groene Zoom lijkt cynici en realisten in het gelijk te stellen.
Maar gelukkig zijn er binnen het OBV ook nog creatieve geesten die het goed menen met de dorpsbewoners in Hooglanderveen. Hun oplossing is even simpel als effectief: sluit het dorp gewoon af! Om te zien hoe dat valt, ontsproot het voornemen om te beginnen met de tunnel in de Van Tuijllstraat. En om de landing gladjes te laten verlopen, is de afsluiting eerst aangekondigd als een tijdelijke maatregel, maar het aantal tijdelijke maatregelen dat de overheid de afgelopen eeuwen heeft ingevoerd en die helemaal niet zo tijdelijk blijken te zijn, is legio: van de Amstelkerk in Amsterdam tot het kwartje van Kok!

Ajakkes, weer liggen de bewoners van Hooglanderveen dwars. Ze zijn verkeerd begrepen: ze willen niet worden afgesloten, ze vragen slechts om enige distantie. Maar het is net als Vathorst-West en vele andere voornemens van onze stadsplanners: het idee ligt er, het is goed voor de mens en als het niet mag worden uitgevoerd dan moet er maar extra geld op tafel komen!
De gemeenteraad lijkt net zo eigenwijs te zijn als de bewoners in Hooglanderveen. Lijkt, want een adequate motie die werd gesteund door de drie oppositiepartijen werd deze avond om zeep geholpen ten faveure van een gematigde uitspraak, ingebracht door de coalitiepartijen. Er nu wordt onderzocht of de tunnel toch nog enige tijd open kan blijven. Dit verzoek kreeg uiteindelijk ieders instemming, beter iets dan helemaal niets immers!

Een misser van jewelste

Maandag 27 november 2006

Gemeenteraadsleden zijn gekozen om de stad te besturen. Dat houdt in: voorstellen van het college bespreken, belangen afwegen, initiatieven vanuit de stad de ruimte geven, het gemeentelijke bedrijf controleren en goedkeuring geven aan een zinvolle besteding van ons gemeenschapsgeld. Dat vergt overleg, vraagt soms om aanvullende informatie en levert discussie op tussen partijen die vanuit verschillende opvattingen het beste met onze stad voor hebben.

Voor het noodzakelijke overleg moet natuurlijk wel ruimte worden geboden. Tot ruim een jaar terug was die ruimte er ook, al vergde dat volgens sommige raadsleden wel veel tijd. Het is eervol om tot volksvertegenwoordiger te worden uitgeroepen, maar dat je daar ook nog eens veel tijd in moet steken, ging sommigen toch wel echt iets te ver!
Een oud gezegde luidt dat alle wijsheid uit het oosten komt. We hadden dus wat voorzichtiger moeten zijn toen schijnbaar slimme lieden, maar zonder voldoende geografische kennis, kwamen aandragen met het vergadermodel uit Almere: die stad ligt ten noorden van Amersfoort. In die stad leek het licht te zijn opgegaan: het Almeerder model. Niet meer van die ellenlange commissievergaderingen waarin uitgebreid werd gesproken over saaie gemeentelijke onderwerpen. Neen, een nieuw model, overzichtelijk, strak in de tijd en een zege voor de griffie en het ambtelijke apparaat. Dat elke stad zijn eigen bestuurscultuur heeft en de zegeningen op de ene plek een ramp voor een ander kunnen zijn, leek niet ter zake te doen.

Dus vergaderen we pro saldo vaker, wordt er intussen op één avond op vier plekken parallel vergaderd zodat bezoekers en raadsleden merken dat zij eigenlijk gelijktijdig op meerdere plekken aanwezig moeten zijn, wordt het steeds moeilijker om goede leiding voor de vergaderingen te vinden en klaagt iedereen dat er geen ruimte meer is om zaken op een behoorlijke wijze te bespreken.
Leidt dat tot inkeer? Natuurlijk niet. Erkennen dat een besluit, dat met veel bombarie is aangekondigd, uiteindelijk een schot naar achteren blijkt te zijn, is niet zo gemakkelijk. Dat leidt dus tot potsierlijke oplossingen, bijvoorbeeld het vragenuurtje. Omdat de rondvraag in het intussen blamabele systeem was komen te vervallen waardoor de communicatie tussen de raad en het college alleen maar is verslechterd, is er vanaf deze week een vragenuurtje geagendeerd. Parallel aan drie andere vergaderingen, dat wel, zodat driekwart van de raadsleden de actuele informatie die tijdens zo’n vragenuurtje naar voren kan komen, moeten missen. Een oplossing van niets dus!

Laten we maar teruggaan naar de commissievergaderingen zoals die in het verleden werden gehouden, het kleinere euvel, lijkt mij. Dat scheelt de raadsleden tijd, geeft iedereen de kans om een keuze te maken ergens aanwezig te zijn (of gewoon thuis te blijven) en komt de communicatie tussen de raadsleden en de geïnteresseerde burgers alleen maar ten goede. Enige nadeel: de ambtenaren moeten wat meer discipline opbrengen om voorstellen tijdig in de raad te krijgen. Tja!

Ramon Smits Alvarez

Zondag 26 november 2006

Deze week werd bekend gemaakt dat Ramon Smits Alvarez in verband met de door hem uitgevoerde eerroof tegenover Hans van Wegen strafrechtelijk wordt vervolgd. Civielrechtelijk is hij al op onmiskenbare wijze de vingers getikt waardoor hij een schadeloosstelling moet betalen en een excuusadvertentie moet plaatsen. De strafrechtelijke procedure staat los hiervan, al kan de uitspraak van de civiele rechter als een veeg teken voor Smits Alvarez worden gezien.

Eigenlijk heb ik – menselijk gezien – met hem te doen. Maar anderzijds: zijn daad was werkelijk meer dan verwerpelijk, wat tijdens de civiele procedure eens te meer is gebleken. Het grote aantal getuigen dat is gehoord bracht boven tafel dat de lastercampagne die werd gevoerd meer was dan alleen maar een terloops gesprek in de kroeg. Mensen zijn actief benaderd, waaronder ouders van klasgenoten van de kinderen van Hans van Wegen. En dat alles om een verkiezingsuitslag in het nadeel van de BPA te beïnvloeden.
Wat mij het meest verbaasd is het feit dat de actie van Smits Alvarez is gevoerd zonder dat mensen in zijn omgeving daar iets van wisten. Dat is jammer, want verstandige mensen hadden hem tijdig in zijn actie kunnen laten stoppen. Er zijn binnen de PvdA toch wel verstandiger mensen dan de geheel op zelfpresentatie gerichte Smits Alvarez – nota bene bijna de lijsttrekker van die partij?

Gedoe in Hooglanderveen

Zaterdag 25 november 2006

Jarenlang vormde de dorpsgemeenschap in Hooglanderveen een hecht blok. De bewoners voelden zich vertegenwoordigd door de Belangen Vereniging Hooglanderveen. Deze stimuleerde niet alleen het cultureel en maatschappelijk leven in het dorp, maar trad ook op als belangenbehartiger tijdens de gesprekken met de gemeente en – nadat de plannen voor Vathorst op tafel kwamen – met het ontwikkelingsbedrijf OBV.
Sjoerd Geurtz was het gezicht van de belangenvereniging. De autoriteit waarmee zijn vereniging naar buiten trad, leidde er toe dat binnen de gemeenteraad velen het wel en wee in Hooglanderveen in goede handen van de belangenvereniging zagen: de vereniging genoot het volste vertrouwen en ontlastte de raadsleden in hun werk. Sjoerd Geurtz was twaalf jaar lang voorzitter en trad terug nadat hij politieke ambities kreeg, eerst voor Hart voor Amersfoort, daarna voor de BPA. Deze politieke zwerftocht vormde niet een van zijn sterkste manoeuvres. Bij zijn afscheid van de belangenvereniging werd hij erelid van de vereniging.

Achteraf blijkt dat de belangenvereniging in zijn gesprekken met de gemeente en het OBV te vaak kaarten uit handen heeft gegeven. Het meedoen aan het spel leek soms belangrijker dan het streven naar harde resultaten. Volgens sommigen in Hooglanderveen heeft de belangenvereniging in het verleden te veel toezeggingen gedaan die zich achteraf nadelig blijken te zijn. De discussie rondom de Groene Zoom is hiervan een duidelijk voorbeeld.
Het is de vraag of je de vroegere voorzitter alles mag aanrekenen. Maar feit is natuurlijk wel dat het vernieuwde bestuur zich op onaangename wijze met een aantal onomkeerbare zaken ziet geconfronteerd, en daar wel op wordt aangesproken.
Ook door het erelid, hoewel die voor een aantal door hem bekritiseerde zaken feitelijk medeverantwoordelijk is, ook al had hij het misschien anders bedoeld. ‘Wij zitten nu met de gebakken peren,’ riep de nieuwe voorzitter van de belangenvereniging onlangs. Dat is Sjoerd Geurtz in het verkeerde keelgat geschoten, hij zegde onlangs zijn erelidmaatschap op. Wie de discussie in het dorp volgt, ontkomt niet aan de indruk dat er intussen sprake is van twee kampen.

Voor de gemeenteraad heeft dat alles onaangename consequenties. Jarenlang bestond er groot vertrouwen in de belangenvereniging die daardoor een behoorlijke mate van vrijheid had. Eigenlijk een ideale situatie: de bewoners in Hooglanderveen beslisten op een groot aantal punten zelf over het wel en wee in hun dorp. Een vorm van bestuurlijke delegatie die eigenlijk alleen maar kan worden toegejuicht. Maar omdat dit vooral via informele regels ging, zit de gemeenteraad nu met de gebakken peren: de draad moet worden opgepakt op een moment dat er voor het dorp een groot aantal belangrijke beslissingen al zijn genomen. Misschien is het goed wanneer enkele raadsleden eens met de verschillende groepen in Hooglanderveen aan tafel gaan zitten.

Na de verkiezingen

Vrijdag 24 november 2006

Het CDA is bij de verkiezingen van deze week de grootste partij in Amersfoort geworden. Zo verrassend als de monsterwinst van de PvdA in het afgelopen voorjaar was, zo typerend zijn de veranderingen die zich een half jaar later hebben voorgedaan. Zijn daarmee de machtsverhoudingen in onze stad veranderd? Formeel sowieso niet, maar ook feitelijk valt dat wel mee. Immers: in de landelijke uitslag ontbreken enkele spelers die plaatselijk goed waren voor zo’n twintig procent van de stemmen.

Ik vermoed dat, als er op dit moment voor de gemeenteraad zou worden gekozen, de SP en de Christen Unie de winst zouden maken die in maart van dit jaar al werd verwacht. De bijna vijf procent van de stemmen die bij de opvolgers van Fortuyn terecht zijn gekomen, zouden hun weg hebben gevonden naar de plaatselijke partijen, met name de BPA. De stemmen van de PvdD zouden zich over verschillende partijen hebben verdeeld. Er zou minder strategisch zijn gestemd, wat de PvdA ten goede zou zijn gekomen. PvdA en CDA schat ik, gezien dit alles, in op acht zetels, wat ongeveer het grootste verschil zou zijn ten opzichte van de verkiezingen in maart van dit jaar.

En mijn landelijke prognoses (voor zover die er toe doen)? Feitelijk is er een groter probleem tussen de PvdA en de SP dan tussen de SP en het CDA. Ik vermoed dat de PvdA de komende maanden afscheid neemt van Wouter Bos, waarbij persoonlijke in plaats van politieke motieven worden gehanteerd. Dat maakt de weg vrij voor een coalitie van CDA en PvdA, zonder de intussen al afgehaakte SP. Om links tegemoet te komen zal niet de Christen Unie, maar Groen Links de derde partner worden. En twee jaar later weer verkiezingen.