Kwaliteit en spontaniteit van een wethouder

Woensdag 25 april 2007

Ik heb op deze site verschillende keren kritische opmerkingen gemaakt over zaken die wethouder Mirjam van ’t Veld betroffen. Mijn kritiek gold, over haar hoofd heen, meestal ook de ambtenaren van haar afdelingen, maar uiteindelijk is zij bestuurlijk verantwoordelijk. Uiteraard houdt dergelijke kritiek niet in dat alles wat uit de handen van deze wethouder komt, verkeerd zou zijn. Het zijn echter vaak de incidenten die de toon zetten.

Maar ik wil graag ook wel eens een positieve kant van het optreden van Mirjam van ’t Veld onder de aandacht brengen. Vandaag verrichtte zij de officiële starthandeling voor de bouw van het winkelcentrum in Vathorst. Enthousiast wipte zij achter het katheder en stak een bevlogen verhaal af over Vathorst, zijn bewoners en de functie van het te bouwen winkelcentrum. Geen overdaad aan cijfers, maar daar zat ook niemand op te wachten. Het ging om het feest, alle aanwezigen wisten goed genoeg wat er aan de hand was. En wat mij weer opviel: de wethouder las haar verhaal niet voor van een ambtelijk voorbereid concept maar stak het af uit de losse mouw. En zo hoort het ook.
Met hoeveel kromme tenen maak ik vaak het optreden van enkele van haar collega’s mee. Bijvoorbeeld Ruud Luchtenveld, die menigmaal moeizaam een tekst staat voor te lezen, zelfs wanneer het om een min of meer ongedwongen feestelijke bijeenkomst gaat. Zelfs antworden op mondelinge vragen in de raad (s.v.p.: graag schriftelijk vooraankondigen!) worden van een papiertje afgelezen. Zijn gezicht lijkt te zeggen: komt dit uit mijn mond? Alsof hij net uit Oezbekistan is komen aanvliegen.
Of, nog erger, zijn collega Gerda Eerdmans. Die leest teksten op van een pijntrekkende, ambtelijke, regenteske inhoud op een wijze waarmee zij de mega-afstand tussen haar bestuurlijke positie en het gewone klootjesvolk nog eens extra accentueert. Mij bekruipt soms het gevoel dat zij met haar overdreven formalisme een gebrek aan inhoud tracht te camoufleren. Maar daar is meer voor nodig!

Anekdotisch is een verhaal dat ik onlangs hoorde over wethouder Arriën Kruyt, iemand die in elk geval wél over de gave van het woord beschikt en durft te improviseren. Ter voorbereiding op de nieuwe cultuurnota vindt een reeks van openbare bijeenkomsten plaats. De organisatoren van een van deze bijeenkomsten leek het aardig om tijdens het afsluitende eten de wethouder te interviewen. Toen een van de ambtenaren van de wethouder dit vernam, werd er een veto uitgesproken over dit voornemen; zoiets was onmogelijk. Enkele dagen later sprak een van de organisatoren toevallig de wethouder en sprak haar treurnis uit over het feit dat het interview was geblokkeerd. De wethouder wist van niets. Hij vond het juist een uitstekend idee, en zo werd het programma voor de tweede keer aangepast.
Overigens, ook op een aantal van de raadsleden valt wel iets aan te merken. Er zijn er nogal wat die zowel tijdens De Ronde als in Het Besluit een verhaal prevelen dat nauwgezet is uitgeschreven. Angsthazen dus. Ik vind dat een raadslid in elk geval zo kundig moet zijn dat hij of zij zonder uitgebreide tekst, hooguit met enkele steekwoorden op een vodje papier, zijn of haar bijdrage moet leveren. Er zijn natuurlijk uitzonderingen denkbaar, bijvoorbeeld algemene beschouwingen die namens een hele fractie worden uitgesproken en dus vooraf uitvoerig zijn doorgenomen. Maar raadsleden die bij doorsnee-agendapunten hun verhaaltje op weinig inspirerende wijze oplezen, hebben eigenlijk voor een verkeerde functie gekozen. Dat geldt net zo goed ook voor wethouders!