Te veel passiviteit rondom lokalennood in Vathorst

Woensdag 5 september 2007

Dinsdagavond kreeg wethouder Gerda Eerdmans nogal wat kritiek op de lokalenproblematiek bij de scholen in Vathorst. Vandaag ontvingen de raadsleden die bij deze discussie aanwezig waren een e-mail van de wethouder. Zij heeft een afspraak gemaakt met de directie van het Katholiek Primair Onderwijs om volgende week de problemen rondom de rk-basisschool De Marke te bespreken. Hopelijk leidt dit tot een oplossing.

Toegegeven, het is niet gemakkelijk om de problemen die in Vathorst zijn ontstaan in een handomdraai op te lossen. Anderzijds kan ook niet worden gezegd dat de problemen rondom De Marke onverwacht uit de lucht zijn komen vallen. In het voorjaar trokken de ouders al aan de bel en vonden er al gesprekken plaats over een mogelijke oplossing.
De oplossing voor het huisvestingsprobleem werd gevonden in het creëren van dislocale ruimte voor De Marke, elders in Vathorst. De ouders verzetten zich hier heftig tegen en afgelopen maandag vertelde ook de directie van De Marke mij dat de gevonden oplossing om meer dan een reden verre van ideaal is. Zonder alle argumenten van leerkrachten en ouders te herhalen: ze hebben gelijk in hun protest.

Wethouder Gerda Eerdmans moest heel wat verwijten incasseren, slechts enkele fracties (haar eigen partij Groen Links en het CDA) spaarde haar nog, maar dat was het dan ook wel. In haar verweer schoof de wethouder de verantwoording voor de ontstane situatie af naar het schoolbestuur. Dat maakte, op z’n zachtst gezegd, geen sterke indruk. De wethouder kwam over als een inactieve bestuurder die alleen maar heeft gekeken hoe de problemen groeiden en waarschijnlijk hoopten dat de scholen zelf tot een oplossing zouden komen.
Natuurlijk, de schoolbesturen hebben een verantwoording. En ik kan een stuk meegaan in de klachten van de ouders die de school verwijten schijnbaar onbelemmerd steeds weer nieuwe leerlingen in te schrijven. Maar ja, wat moet de school anders doen? Het probleem doorschuiven naar het openbaar of protestants-christelijk onderwijs? Of ouders die voor katholiek onderwijs hebben gekozen in de kou laten staan? Misschien had het schoolbestuur nu al een tweede katholieke school in Vathorst moeten stichten, maar de gemeente heeft hiervoor pas een gebouw gepland in het jaar 2012, dus daar schiet je ook niet veel mee op.

Wat de wethouder te verwijten is, is dat zij te weinig eigen initiatieven heeft vertoond. Als ik vals zou willen zijn, zou ik zeggen: was het anders te verwachten! Hoe dan ook: ik vind dat je als wethouder je niet achter een schoolbestuur kunt blijven verbergen. Het gaat om het welzijn van ouders en kinderen, stadgenoten waarvoor wij als openbaar bestuur verantwoordelijk zijn.
Dat de wethouder nu contact heeft gezocht met het schoolbestuur – na de emmers vol kritiek die ze uit de raad over zich heen kreeg – is in elk geval een goede zaak. Maar eigenlijk had ze dat al veel eerder moeten doen. Als bureaucraat kan ze rustig achter haar bureau blijven zitten en, zich beroepend op de regels, toekijken hoe anderen naar oplossingen zoeken. Als politicus wordt er echter wat anders van haar verwacht: initiatief, doortastendheid, een oor voor de klachten van ouders, zoeken naar oplossingen – samen met anderen en, als die versagen, met eigen inzet. Daaraan heeft het ontbroken.

Ongewenste concentratie van kinderopvang

Dinsdag 4 september 2007

Het was deze avond voor wethouder Mirjam Van ’t Veld geen leuke start van het nieuwe politieke seizoen. Het eerste punt in De Ronde betrof het beleid rondom de clustering van de kinderopvang in Vathorst. Een onzalig idee, vond een groot aantal fracties, de wethouder kreeg de wind van voren. Ze kreeg niet de noodzakelijke meerderheid om met het idee, dat door middel van een bestemmingsplanwijziging vorm moet krijgen, naar de provincie te gaan.

Het idee van het college om de kinderopvang in Vathorst te clusteren gaat in tegen een aantal recente ontwikkelingen. Bij de kinderopvang speelt het particulier initiatief van oudsher een grote rol. Maar geheel in de geest van het nieuwe kabinetsbeleid streeft het college een soort albedil na, dat haaks op het bestaande beleid kan komen te staan. Om maar een voorbeeld te noemen: de afgelopen jaren heeft het college bepleit dat sportverenigingen in de buurt actiever moeten worden en hun accommodaties multifunctioneel in zetten. Enkele sportverenigingen hebben dat al gedaan of hebben plannen op de plank liggen. Ze willen schooljeugd opvang bieden, onder meer door middel van huiswerkklassen, en op deze wijze een vorm van buitenschoolse opvang creëren.
Dat zou, na de beoogde wijzigingen in het bestemmingsplan, in Vathorst moeilijk worden. Ook zou de marktwerking worden uitgeschakeld en zouden ouders geen keuze hebben tussen grootschalige opvang (het gevolg van de beoogde clustering) of kleinschalige opvang buiten de onderwijsclusters.

Het college hanteert ook het argument dat bundeling van kinderopvang en andere onderwijsactiviteiten het de ouders makkelijker maakt bij het halen en brengen van kinderen. Een onbeschaamd argument wanneer je tegelijkertijd moet constateren dat het met de scholenplanning in Vathorst behoorlijk begint mis te lopen en bestaande scholen al met dislocale vestigingen moeten gaan werken, bij uitstek een methode om ouders heen en weer te laten rijden!
De door het college gewenste clustering levert ook een fikse schaalvergroting op. Dat staat haaks op de aanzwellende maatschappelijke discussie waarbij de voortdurende schaalvergroting in de zorg, de ziekenhuizen en het onderwijs wordt bekritiseerd. Het zijn alleen goedbetaalde managers die hiervan profiteren, maar de dienstverlening leidt er onder en mensen die en beroep doen op medische of maatschappelijke zorg of die hun kinderen naar een onderwijsinstelling willen sturen, worden steeds meer geconfronteerd met onpersoonlijke, weinig maatgesneden en slecht georganiseerde dienstverlening. De door het college gewenste grootschalige clustering van de kinderopvang dreigt hetzelfde te overkomen.

Het college zal met andere plannen moeten komen. Nog beter is het wanneer er een principiële discussie binnen de raad gaat plaatsvinden of we nog langer moeten meewerken aan de voortgaande schaalvergroting binnen de maatschappelijke dienstverlening. Spreiding, meer ruimte voor particulier initiatief en maatgesneden oplossingen zouden een veel beter middel kunnen zijn om het welzijn onder de inwoners in onze stad te vergroten. Bij uitstek een taak waar de lokale overheid een bijdrage in kan leveren.

Hans van Wegen en Omroep Amersfoort

Maandag 3 september 2007

Hans van Wegen bezorgt mij regelmatig allerlei afschriften en krantenknipsels. Vaak betreft het informatie die ik al ter beschikking had, maar baat het niet, het schaadt ook niet. Ik was daarom verbaasd toen ik vandaag van een raadscollega een pak papier ontving die Hans van Wegen had verspreid, maar waarvan ik géén kopie ontving. Wat heb ik misdaan?

Zijn informatie betrof een brief van het bestuur van Omroep Amersfoort, waarin hem werd meegedeeld dat hij met onmiddellijke ingang was ontzet uit het lidmaatschap van deze vereniging. Statutair is hij eerst enige tijd geschorst, tot het moment waarop de ledenvergadering van deze omroep het bestuursbesluit heeft bekrachtigd. Hans kan beroep aantekenen, wat hij uiteraard heeft gedaan. Het uitgebreide beroepsschrift was ook in afschrift verspreid, evenals een ledenlijst van de omroep.
Vooropgesteld: je kunt je afvragen of het besluit van het bestuur van de omroep verstandig was. Maar het had wel het recht daartoe. Hans heeft zich in de raad ernstig ten nadele van de omroep gedragen en het bestuur hoeft bij zijn besluit geen rekening te houden met de positie die Hans elders inneemt. Het bestuur komt op voor het verenigingsbelang.
Hans heeft, zoals hij in zijn beroep naar voren brengt, in de gemeenteraad geen rekening te houden met lidmaatschappen elders. Hij besluit ten behoeve van het algemene belang zonder last of ruggespraak. Toch zijn er wel enkele kanttekeningen te maken. Het afgelopen jaar was hij duidelijk en nadrukkelijk aanwezig tijdens ledenvergaderingen van de omroep. Je moet je als raadslid afvragen of je lid kunt zijn van een gesubsidieerde instantie die onderdeel uitmaakt van maatschappelijke discussie. De omroep is geen sportvereniging, zangkoor of wat dan ook. En wanneer je de combinatie handhaaft, dan is het niet ongebruikelijk om tijdens discussies in de gemeenteraad of in elk geval tijdens de stemming even afwezig te zijn. Dat is niet uniek, dat hebben meerdere raadsleden in verschillende gevallen gedaan. Eigenlijk was het optreden van Hans dus een beetje dom, of in elk geval provocerend.

In zijn beroep stelt Hans aan het bestuur van de omroep een aantal eisen ten aanzien van de ledenvergadering die over zijn schorsing moet oordelen. Hij eist dat alle ongeveer 450 leden die op de door hem bijgevoegde ledenlijst staan, worden uitgenodigd. Hij zal dat zelf controleren, tot aan de aflevering van de uitnodigingen bij TNT toe, begeleid door een notaris en een tweede raadslid. Het ontbreekt nog aan de muziek.
Nu is die ledenlijst een ding. De omroep heeft vele, vele jaren geleden een steunactie gevoerd waarbij leden werden geworven. Je kunt het veroordelen, maar met deze leden is daarna niet veel gedaan. De lijst omvat ook heel wat mensen die zijn verhuisd of zelfs overleden en er staan ook organisaties en bedrijven op, wat eigenlijk niet kan. Feitelijk kan je aan de hand van de door Hans aangeleverde ‘ledenlijst’ helemaal geen fatsoenlijke vergadering uitschrijven. Ongewild (?) heeft Hans de geëiste vergadering over zijn ontzetting en het beroepschrift dus behoorlijk onmogelijk gemaakt.
En er speelt nog iets anders. Alle leden op de lijst hebben één keer contributie betaald – ik dacht tien gulden – en daarna nooit meer. Het huidige bestuur kan dus al deze leden royeren omdat zij een onaanvaardbare contributieachterstand hebben. Ergens in de statuten of het huishoudelijk reglement van de omroep staat echter dat personeel en vrijwilligers van de omroep automatisch lid zijn van de vereniging. Die hoeven dus geen contributie te betalen. Alleen zij kunnen – indien het bestuur daarop aanstuurt – worden uitgenodigd voor een ledenvergadering, iets dat voor het beroep van Hans niet a-priori voordelig hoeft te zijn.

Oké, Hans heeft weer eens met een grote hamer op een brokkelig aambeeld geslagen. De vonken spoten er weer af, maar het resultaat van deze inspanning zal wel weer mager zijn. Zoals vaker, heeft hij ongetwijfeld weer uit het hart, maar niet uit het verstand gehandeld. Dat kan vaak uiterst charmant zijn en maakt hem menigmaal best sympathiek. Maar soms kan dat lastig zijn en het beoogde effect danig in de weg staan. We zullen zien waar het schip strandt!