Zo maar wat opmerkingen bij een afscheid

Maandag 29 oktober 2007

Ik keer Jouw Amersfoort dus de rug toe en ben met de Burger Partij Amersfoort in gesprek over toetreding tot deze fractie. Dat levert allerlei reacties en anekdotische voorvallen op. laat ik er eens een aantal op een rij zetten.

De griffie heeft op mijn verzoek mijn aankondiging en de notitie Opkomst en Ondergang van Jouw Amersfoort (beide stukken zijn terug te vinden onder de knop ‘achtergronden’ op deze site) rondgestuurd naar de leden van de raad. Verschillende raadsleden hebben per e-mail gereageerd. De opmerkingen waren uiteenlopend: ‘moedig’, ‘begrijpelijk’, ‘zag het al aankomen’, ‘fijn dat je in de raad blijft’, en soortgelijk. Dat doet een mens goed.
Jouw Amersfoort gaat in op mijn standpunt dat indien ik uit de raad vertrek, mijn zetel tegen de verhoudingen in door een D66-lid wordt ingenomen. Reactie in de verklaring van de Jouw Amersfoortfractie: dat ‘snijdt geen hout omdat de eerste twee lijstopvolgers beide onafhankelijke kandidaten zijn.’ Ik kijk op de lijst: vier is Rimmert Mulder (D66), zes is Will Koet (LA), zeven is Steven Pieters (D66), acht is John Weijers (LA) en negen is Henk Pijpers (D66). Op vijf staat de onafhankelijke Patrick Nederkoorn, die een maand geleden zijn raadsactiviteiten (fractievolger) heeft beëindigd omdat zijn studie elke bijdrage aan de raad onmogelijk maakt. Op tien staat Martha Ras als onafhankelijke, hoewel zij een verleden heeft als D66-raadslid. Wie zijn dan die twee onafhankelijke die staan te popelen?

De reactie van Mirjam Barendregt, afgelopen woensdag in De Stad Amersfoort, is onbegrijpelijk. Ze wenst niet te reageren via de media of op een weblog. ‘Als je dat wil bespreken, moet je dat intern agenderen in de fractie.’ is haar reactie tegenover De Stad Amersfoort. Een dergelijke opmerking noem ik een gotspe, nadat ik vanaf augustus 2006 de kwestie die aanleiding is voor mijn afscheid vier keer in de fractie aan de orde heb gesteld – met minimale respons, dat wel!
In de reactie van Jouw Amersfoort wordt gemeld: ‘De fractie van Jouw Amersfoort is het volstrekt niet eens met de opmerking van Raphaël Smit dat Jouw Amersfoort een mislukt experiment is.’ Even los van het feit dat dit de eerste concrete reactie is op mijn eerder ingebrachte opmerkingen: ik had geen andere reactie verwacht. Immers: zouden de fractieleden van Jouw Amersfoort mijn mening onderschrijven, dan zouden zij per direct mijn voorbeeld moeten volgen. Het feit dat zij dat niet doen, zie ik echter niet als een bewijs van mijn ongelijk. Integendeel!

Mailverkeer verraadt soms veel. Iemand wiens suggesties ik altijd de moeite waard vind, adviseerde mij om vóór mijn vertrek naar Rome een duidelijke hint te geven welke richting de ontwikkelingen dreigen te gaan. Ik kan de avond voor mijn vertrek niet bij de fractie zijn, dus stuur ik mijn twee fractiegenoten een sms-bericht: ‘Vanavond verhinderd, moet reis nog voorbereiden. In rome tijd voor heroverweging, zwaai waarschijnlijk af. Zondag definitief besluit. Groeten en sterkte. R.’ Ik verwacht een verontruste fractievoorzitter aan de telefoon, maar ontvang een sms-je terug: ‘Raphael, jammer dat je er niet kunt zijn. Geniet van rome. Sterkte en wijsheid met jouw besluit. Mirjam.’ Goed, een vriendelijke reactie, maar geheel voorbijgaand aan de boodschap die anderen die ik hierover vertel direct begrijpen. Dat die anderen zich net zo verbazen als ik, is evident.
Toch is de reactie niet zo verbazingwekkend. Na mijn bijdrage op deze site begin oktober – waarvan tientallen reacties van anderen getuigen dat de boodschap helder was – verwachtte ik een reactie van mijn fractievoorzitter, in de stijl van: wat schrijf je nou, kunnen we nog op je rekenen, zijn problemen nog oplosbaar. Maar mijn fractiegenoten reageren op geen enkele wijze, niet tijdens de fractievergaderingen, niet tijdens bijeenkomsten van de raad. ‘Ik kende de column van Raphaël, maar dat is iemands particuliere mening.’ merkt Mirjam Barendregt op tegenover De Stad Amersfoort. Ja, hallo, bent u daar nog?

Afscheid van Jouw Amersfoort, het besluit is rond

Zondag 28 oktober 2007

De kogel is door de kerk: ik zwaai af bij de fractie van Jouw Amersfoort. Een besluit waar ik overigens al enkele weken naar toe had geleefd. Een besluit overigens dat ik niet gemakkelijk heb genomen. Naarmate de desinteresse bij mijn fractiegenoten steeds duidelijker naar voren trad, groeide bij mij de overtuiging dat mijn constatering dat het experiment Jouw Amersfoort dood is de enig juiste is. Roepen dat de keizer geen kleren aan heeft, is voor diegenen die zonder passende bedekking rondlopen uiteraard zeer pijnlijk. Het probleem doodzwijgen lijkt dan misschien een redelijke oplossing, maar maakt het op de langere termijn alleen maar erger. De kou moet toch eens ’n keer toeslaan!

Ik stuur mijn fractiegenoten een mail waarin ik mijn vertrek uit de fractie van Jouw Amersfoort meedeel, inclusief de argumenten daartoe. Vervolgens gaat er een mededeling naar de media en naar een tiental relaties van mij, begeleid met de notitie ‘Opkomt en ondergang van Jouw Amersfoort’. Voor wie de notitie leest, zal mijn stap nog weinig verbazing opleveren. Beide stukken zijn terug te vinden onder de knop ‘achtergronden’ op deze pagina.
De afgelopen week heb ik eerste gesprekken gevoerd met de fractieleden van de Burger Partij Amersfoort. Een overstap naar deze fractie ligt voor de hand: een stadspartij, programmatisch zijn er geen opmerkelijke verschillen met Jouw Amersfoort en de sfeer die deze fractie uitstraalt spreekt mij meer aan, evenals de – wél aanwezige – achterban van deze partij. Ik voel mij als een stroom die een passende bedding lijkt te vinden. Helemaal rond is de overstap natuurlijk nog niet, daarvoor zijn nog enkele gesprekken noodzakelijk, ook met de voorzitter van deze partij.

Ik had de raad ook kunnen verlaten. Maar de tientallen mensen die ik de afgelopen weken heb geraadpleegd, raden mij dat af. Daar hebben ze verschillende motieven voor, de meeste verklaren daarbij dat voor hen een overstap al maanden in de lucht hing en als een logische stap wordt ervaren. Verlaat ik de raad, dan wordt mijn plaats ingenomen door een ander en kan Jouw Amersfoort als not to be-fractie onverstoord doorfunctioneren, wat feitelijk een belediging is voor een groot aantal kiezers op deze – inmiddels niet meer functionerende – partij.
Daar komt nog bij dat de eerste opvolger lid is (of was, maar dat doet weinig terzake) van D66, waardoor er een fractie ontstaat die absoluut niet correspondeert met de politieke verhoudingen bij de oprichting van Jouw Amersfoort. Ik heb begrepen dat de nummers vijf en zes niet beschikbaar zijn voor opvolging, nummer zeven is eveneens een D66-lid.

Wat zal ik missen aan Jouw Amersfoort? De vrijblijvendheid: elke privé-mening kon worden geuit, discussie daarover vond niet of nauwelijks plaats. Binnen een normale partij zal ik aan zelfstandigheid moeten inleveren, maar daar staat tegenover dat je kunt terugvallen op een partijstructuur die voldoet aan de democratische eisen die je aan een gemeenteraadslid mag stellen. En laat ik eerlijk zijn: mijn bezwaren tegen Jouw Amersfoort zijn van politieke aard, de onderlinge persoonlijke verhoudingen waren goed. Maar je zit niet alleen in de raad omdat het binnen een fractie zo gezellig is, uiteindelijk moet je een taak als gekozen volksvertegenwoordiger zo goed mogelijk invullen. En dat is meer dan de vrijblijvendheid die binnen Jouw Amersfoort heerst!