Dreigend sluipverkeer voor Vathorst

Dinsdag 6 november 2007

Een lange dag in de raadzaal. Algemene beschouwingen voor de begroting 2008-2011. Een ritueel dat wordt opgeluisterd door veel ambtenaren en weinig publiek. Acht fractievoorzitters lezen hun bijdrage voor. Wat zou er op tegen zijn wanneer al die op papier gestelde inleidingen, samen goed voor ruim anderhalf uur ‘luistergenot’, worden rondgestuurd en de vrijkomende tijd wordt besteed aan een vrije discussie tussen de fractievoorzitters over de rondgestuurde politieke statements?

Tijdens de hoofdstukgewijze behandeling van de begroting vestig ik namens de Burger Partij Amersfoort de aandacht op een dreigend verkeersprobleem waaraan tot nog toe nauwelijks of geen aandacht is besteed. In de begroting wordt een actiepunt genoemd dat het tegengaan van sluipverkeer door Hoogland betreft. Maar er dreigt een minstens even groot probleem op het gebied van ongewenst sluipverkeer.
Over ongeveer een jaar wordt de nieuwe aansluiting op de A28, tussen Vathorst en Nijkerk, geopend. Deze sluit rechtstreeks aan op de ringboulevard in Vathorst, evenals de al bestaande aansluiting Amersfoort-Noord op de A1. Automobilisten tussen Amsterdam en Zwolle die de dagelijkse opstoppingen op het verkeersplein Hoevelaken willen mijden, wordt dan een alternatief geboden via de Boulevard in Vathorst. Te voorspellen is dat het verkeer in Vathorst daardoor spoedig vast komt te staan. Het zijn vooral de bewoners in Vathorst die ’s ochtends naar hun werk willen rijden of ’s avonds thuiskomen, die hiervan de dupe dreigen te worden.
Wethouder Luchtenveld onderkent het probleem. Hij ziet echter geen mogelijkheid om het dreigend sluipverkeer door Vathorst een halt toe te roepen. Dat zou alleen maar kunnen door ergens in de Boulevard een knip aan te brengen. Maar daarmee degradeer je deze interne verbindingsweg binnen Vathorst en dwing je een groot aantal bewoners en werkers in dit stadsdeel tot het afleggen van grote omwegen.
Ik heb ook geen kant-en-klare oplossing, maar misschien kunnen mensen die daarvoor hebben doorgeleerd zich er eens over buigen. Indien er niets gebeurd, ontstaat er voor de Vathorstbewoners een onaangenaam perspectief.

Het verloren landschap rondom Amersfoort

Maandag 5 november 2007

Hoe groen moet het buitengebied blijven? Deze vraag stond deze avond centraal tijdens het architectuurcafé in het Rietveldpaviljoen. Een zaal vol belangstellenden luisterde geboeid naar twee inleidingen, verzorgd door de landschaparchitect Steven Slabbers en door Jaap Dirkmaat van de Stichting Nederlands Cultuurlandschap.

Beide inleiders sloten met hun bijdragen – zonder dat zij daarover overleg hadden gepleegd – haarscherp op elkaar aan. De bijdragen zijn moeilijk in enkele woorden samen te vatten, maar een belangrijke constatering was: de overheid, met name op lokaal en regionaal niveau, heeft slappe knieën, laat economie prevaleren boven de natuurkwaliteit en is niet in staat de steeds verdergaande verrommeling van het open landschap in ons land tegen te gaan.
Ronduit boeiend was de powerpointpresentatie waarmee Steven Slabbers zijn betoog onderbouwde. Naadloos ging het beeld van de bebouwde in en om Amersfoort honderd jaar geleden over in de kaart waarin de bebouwing anno 2007 werd weergegeven. Dat was even schrikken! Stap voor stap is het prachtige landschap dat vroeger kenmerkend was voor het gebied rondom onze stad verstedelijkt – en het gaat nog steeds door. Op gelijke wijze werd een stafkaart van Hoogland en omgeving in enkele seconden overlapt door de stedenbouwkundige kaart van Kattenbroek en Nieuwland. Huiveringwekkend!

Overigens lieten beide inleiders blijken niet zo onder de indruk te zijn van het stedenbouwkundig plan van Kattenbroek, dit tot ontzetting van een aantal toehoorders. De kritiek richtte zich vooral op het feit dat bij beide nieuwe stadsdelen nauwelijks enige relatie is gelegd met het vroegere landschap. Er zijn in ons land verschillende voorbeelden op vinexniveau te vinden waarbij dat wel is gebeurd. Uiteraard werd ook kritiek geuit bij de prachtige dromen die Ashok Balotra bij de presentatie van Kattenbroek presenteerde. Wie door Kattenbroek zou lopen, zou zich op reis voelen en in geheel nieuwe werelden terecht komen. Daarmee verkocht hij zijn plannen op imponerende wijze (zoals hij nog steeds doet), maar de realiteit is voor velen ontnuchterend.
Ach ja, zou ik er aan kunnen toevoegen, en kijk ook eens naar het winkelcentrum in Nieuwland. Dat werd door Ashok Balotra ‘verkocht’ als de ideale vertaling van de Italiaanse Piazza, zoals we die kennen van zonnige vakanties. Het Nederlandse klimaat en de ontnuchterende middelmatigheid van dit winkelcentrum hebben het sprookje van Ashok Balotra intussen allang weggespoeld. Overigens: het hele beeld waarmee Ashok Balotra Kattenbroek presenteerde, is een regelrechte kopie van het schilderij Piccoli Mondi IV dat Vasilij Kandinskij in 1922 schilderde. Schilderijen uit Kandinskij’s serie Piccolo Mondi zijn overigens ook te herkennen in Balotra’s ontwerpen voor De Vijfhoek in Deventer, Tilburg Noordoost en Heerhugowaard-HAL – maar dat terzijde!
Misschien is Ashok Bahlotra wel de reïncarnatie van Vasilij Kandinskij: wie zal het zeggen?

Indrukwekkende werkzaamheden aan het Smallepad

Vrijdag 2 november 2007

De nieuwbouw van Juan Navarro Baldeweg aan het Smallepad groeit en groeit en groeit. Afgelopen dagen is begonnen met de constructie voor weer een nieuwe verdieping. Wanneer deze klaar is, volgt er nog één, naar de spoorlijn teruggezette, verdieping. In het huidige werktempo zou de constructie voor die laatste verdieping rond Kerstmis gereed moeten zijn.

Intussen zijn ook de eerste vijf stalen spanten geplaatst voor de enorme spiegel die de gevel moet vormen aan de stadzijde van het nieuwe gebouw. De opzet van Baldeweg is duidelijk: wie de foto’s in het boek ziet waarin de architect enkele jaren geleden zijn gehele oeuvre presenteerde, herkent dat Baldeweg veelal materiaal uit de regio gebruikt. Omdat zijn meeste gebouwen in Zuideuropa staan, is deze keuze logisch en levert prachtige exterieurs op.
Maar ja, van ons vaderlandse veen is het moeilijk huizen bouwen. Dus heeft Baldeweg zich door typisch Hollandse wolkenluchten laten inspireren. Ook geen bouwmateriaal, maar hij heeft ze toch in het exterieur opgenomen. De kunstgreep daarbij is spiegelglas. De hoek van ongeveer zeventig graden waarin deze spiegelende gevelwand wordt neergezet, moet boeiende wolkenpartijen zichtbaar maken. Een blik op het bouwbord laat mij echter het ergste vrezen: het ziet er naar uit dat een modale vliesgevel het spiegelende effect tot stand moet brengen. Niet te duur dus en niet te spannend, zullen we maar zeggen.
Wat uit het overzicht van het werk van Baldeweg ook naar voren komt, is zijn zorg voor interieurs. Deze zijn in veel gevallen spannend. Voor zover dat uit het tot nog toe gerealiseerde casco is te herleiden, heeft Baldeweg ook voor zijn gebouw aan het Smallepad veel aandacht aan het interieur besteed. Wat dat betreft lijkt het toch wel een erg spannend gebouw te worden.

De hoogte die het gebouw langzamerhand begint te bereiken, is een indicatie voor de bouwmassa die aan het Eemplein gaat ontstaan. Veel bewoners aan de Grote Koppel kijken nog nietsvermoedend uit over het open terrein aan de andere kant van de Eem. Ik heb wat voorzichtige peilingen gedaan en heb daarbij gemerkt dat eigenlijk niemand in de nieuwbouw van het Gildekwartier zich realiseert dat over enkele jaren de appartementgebouwen die nu nog de oever van de Eem sieren, in het niet verdwijnen tegenover de ruim twee keer zo hoge bebouwing aan de andere Eemoever. Dat zal gemengde gevoelens oproepen!