Jammer, Gerry Zwier verlaat de stadsvernieuwing

Vrijdag 30 november 2007

Deze week is het zesde nummer verschenen van de wijkkrant die in het kader van Amersfoort Vernieuwd wordt uitgegeven in Randenbroek-Schuilenburg. Ik lees deze wijkkranten altijd met belangstelling (niet alles natuurlijk) omdat het een aardig beeld geeft van de voortgang van de stadsvernieuwing. Of van de voortgang zoals de gemeente dat graag ziet, maar tussen deze twee mogelijkheden zit gelukkig niet veel licht.

Een bericht trok mijn speciale belangstelling. Gerry Zwier is teruggetreden als wijkmanager voor de stadsvernieuwing in Randenbroek-Schuilenburg. Zij wordt projectmanager bij de afdeling Economische Ontwikkeling. Vanuit haar nieuwe functie zal ze ook wel met de stadsvernieuwing te maken krijgen, maar de afgelopen tijd was zij een van de meest boeiende functionarissen binnen het stadsvernieuwingsproces, dus is haar vertrek verschrikkelijk jammer.
Alle bewoners in Randenbroek-Schuilenburg die zich het afgelopen jaar betrokken hebben gevoeld bij de vernieuwingsplannen die in hun wijk gaan plaatsvinden, kennen – neem ik aan – Gerry Zwier. Als een blondgelokte locomotief, vol onder stoom, wist ze vrijwel iedereen enthousiast te maken voor de plannen die de komende jaren moeten worden uitgevoerd. Het vertrouwen dat veel bewoners in de stadsvernieuwing hebben gekregen, is voor een belangrijk deel door haar enthousiasme en overtuigingskracht tot stand gekomen.
Ook de raadsleden kregen regelmatig met haar te maken. Als raadslid heb ik een reeks bijeenkomsten in de stadsvernieuwingsbuurten meegemaakt en gemerkt hoe belangrijk het is als een functionaris mensen enthousiast weet te maken en geloof in de zaak uitstraalt.

Bovenstaande lijkt bijna op een necrologie, maar dat is het gelukkig niet. Ik wens Gerry Zwier veel geluk in haar nieuwe functie. En bij haar nieuwe collega’s zal haar aanwezigheid ongetwijfeld niet ongemerkt voorbijgaan!

Het leugentje van een Gedeputeerde

Donderdag 29 november 2007

Mijn fractiegenoot Ruud Schulten heeft antwoord gekregen op zijn vragen over het bouwen zonder vergunning door de provinciale Gedeputeerde Jan de Wilde. Ik wil er niet te veel over opmerken, hooguit dat op basis van het gelijkheidsbeginsel heel wat stadgenoten de komende tijd bij overtredingen van de bouwverordening zullen wijzen op de wel zeer coulante wijze waarop wordt gereageerd als een Gedeputeerde en oud-wethouder regels aan zijn laars lapt. En iedereen die dat doet, heeft in feite gelijk.

Een opmerking wil ik echter wel kwijt. Het college heeft in zijn antwoord op de vragen van Ruud opgemerkt dat het overtreden van de bestemmingsregels – het commercieel verhuren van de zonder vergunning verbouwde schuur – slechts in incidentele gevallen plaatsvond. Dat is een vorm van onkunde of het is een leugen. Jan de Wilde had op zijn minst twee verhuurovereenkomsten voor oneigenlijk gebruik: een wekelijkse workshop voor beeldhouwers en beeldhouwstudenten, en een gymnastiekclubje. Beide verhuringen zijn twee weken geleden in grote haast opgezegd.
De dames die mij – zonder zich te realiseren dat ik gemeenteraadslid ben – deze informatie verstrekten, willen er niet mee in de openbaarheid komen, ze wensen niet meegetrokken te worden in al het gedoe rondom een sjoemelende bestuurder. Ik laat het daarom verder bij deze opmerking, uiteraard met de constatering dat Jan de Wilde zich schijnbaar niet zo gemakkelijk verslikt in een leugentje!

De Bron is niet zo’n geslaagd plan

Woensdag 28 november 2007

De gemeenteraad heeft deze week, tijdens een vergadering in De Ronde, het stedenbouwkundig plan voor De Bron besproken. De Bron is het nieuwe woongebied dat in het midden van Vathorst gerealiseerd gaat worden. Vanaf eind volgend jaar worden in De Bron zo’n 1570 woningen gebouwd.

De BPA heeft nogal wat kanttekeningen bij het stedenbouwkundig plan. Kleine puntjes en enkele meer principiële zaken. Het stedenbouwkundig plan werd enkele weken geleden met veel superlatieven gepresenteerd door de ontwerpers van Kuiper Compagnons, maar als je het ontwerp wat nuchter bekijkt, stijgt het niet uit boven het niveau van de doorsnee vinexlocatie in ons land. Enige opvallende punt is de grote vijver in het midden van het plan en de vier eilandjes met woningen die daarop aansluiten. Veel water dus, maar dat is nodig in een gebied met veel kwelwater. Een ander opvallend punt is dat er wel erg veel woningen moeten worden ondergebracht op het ongeveer 50 hectare grote gebied, wat dus opvallend kleine perceeltjes voor de meeste woningen oplevert.
Eerder dit jaar kregen de raadsleden al eens een presentatie van de plannen voor De Bron die toen nog in voorbereiding waren. Ook toen speelde de vijver een grote rol. In de vijver zou een opvallend manifestatieterrein komen. Bewoners konden hier zomers picknicken, er zouden concerten en openluchtfilmvoorstellingen georganiseerd kunnen worden en nog veel meer. Dat manifestatieterrein is in de uiteindelijke plannen gedegradeerd tot een strookje grond aan de noordzijde van de vijver, grotendeels nog geen twintig meter breed. Aan de rand is een klein strandje ingetekend, maar uit de tekst bij het plan is op te maken dat de aanleg daarvan nog lang niet zeker is.
Opvallend is dat dit manifestatieveldje direct aansluit op enkele appartementengebouwen van zeven verdiepingen hoog. Wie in De Bron woont, moet van drukte houden, merkte ontwerper Ashok Bhalotra bij de presentatie van de plannen op. Dat mag je wel zeggen! Opvallend is ook dat het enige speelterreintje voor de jeugd van 13 tot 18 jaar in dit manifestatieterrein is geprojecteerd, recht voor de balkonnetjes van het aansluitende appartementengebouw. Gezien de ervaringen elders in de stad, is dat vragen om problemen. De BPA heeft bij de bespreking van het plan in De Ronde daarom gesteld dat dit speelterreintje elders in het plan, in een minder compacte woonomgeving, moet worden geprojecteerd.

In zo’n plan is uiteraard weinig openbare ruimte. Er wordt uitgegaan van een parkeernorm van 1,6 tot 1,9 auto per woning. Om dat te bereiken, is bij 70 procent van de woningen een parkeerplek op eigen terrein gepland. Dat is veel. Ervaringen elders in Vathorst hebben duidelijk gemaakt dat veel mensen, ondanks de opvattingen van de ontwerpers, hun auto niet graag op eigen terrein zetten. Is dat gek bij zulke kleine perceeltjes! Het gevolg is dat op veel plaatsen in Vathorst nu al een parkeerprobleem is ontstaan. Om herhaling hiervan te voorkomen, vindt de BPA het noodzakelijk dat op plekken waar een parkeerplaats op eigen terrein is gepland, er bij oplevering ook een echte parkeerplaats aanwezig is, in de vorm van een carport of iets dergelijks. Daarmee verleidt je mensen er toe om hun auto inderdaad op eigen terrein neer te zetten. Doe je dat niet, dan ontstaat er een onoplosbaar parkeerprobleem op de openbare weg.
En over parkeren gesproken. De meeste parkeerplaatsen voor de twee scholen liggen op z’n 150 meter afstand van de scholen, achter een appartementengebouw. We weten intussen uit ervaringen in bijvoorbeeld Nieuwland wat voor problemen er kunnen ontstaan wanneer ouders aan het begin of einde van de schooldag hun kinderen per auto brengen of halen. De BPA vindt dat je uit die ervaringen moet leren en dat daarom dicht bij de school parkeerruimte voor halers en brengers moet worden gecreëerd.
En een vierde punt: het grootste deel van de woningen in De Bron ligt op meer dan 400 meter afstand van de bushalten die langs de Vathorster Boulevard zijn geprojecteerd. Het college oppert dat door De Bron misschien met kleine busjes voor aanvullend vervoer moet worden gezorgd. Maar dat kost tonnen extra, dus moet je je afvragen of dat reëel is. Een betere oplossing is dat een van de buslijnen die Vathorst aandoet, via De Bron van de ene kant van de ringboulevard naar de andere kant rijdt. Maar dan moet je, aldus de BPA tijdens De Ronde, wel zorgen dat het stratenpatroon in De Bron hierop is aangepast.

Genante discussies in de raad

Dinsdag 27 november 2007

De gemeenteraad besprak deze dag tijdens zijn plenaire zitting (Het Besluit) twee belangrijke punten: de locaties voor de opvang van daklozen, drugsverslaafden en noem maar op, en de brand in het Armandomuseum. Wie als toeschouwer beide debatten meemaakte, is er ongetwijfeld niet vrolijker op geworden. De discussie verliep rommelig, de regie was gebrekkig en het optreden van het college was weinig overtuigend.

Bij de bespreking van de opvanglocaties draaide een belangrijk deel van de discussie zich om de geplande locatie aan de Kerkstraat. Is deze locatie wel of niet bereikbaar voor de brandweer en andere hulpdiensten? Ja, zo sprak wethouder Van Daalen, want de brandweer heeft alle mogelijke locaties beoordeeld. Neen, zei een groot deel van de raad, want bewoners hebben het uitgezocht en hebben ook foto’s gemaakt van mislukte pogingen van de brandweer om met een bluswagen de bocht te nemen, wat niet lukte omdat de straatjes bij de Kerkstraat te smal zijn.
Dat de bewoners deze ervaringen bij de raadsleden onder de aandacht zouden brengen, was al dagen vooraf bekend. De wethouder had zich dus kunnen indekken of ruiterlijk kunnen toegeven dat er inderdaad een probleem was. Hij had de brandweer al ruimschoots voorafgaand aan de vergadering om nadere informatie kunnen vragen. Maar dat was niet, of in onvoldoende mate, gebeurd. Dus werd tijdens het debat door middel van briefjes vanuit het college gecommuniceerd en moest er zelfs enige tijd worden geschorst om het college van aanvullende informatie te voorzien.
Een belabberde situatie die er in elk geval toe leidde dat de raad in meerderheid de locatie aan de Kerkstraat van de shortlist haalde. Door al de commotie over deze locatie, werd er nauwelijks enige aandacht besteed aan de andere locaties. Die werden dus zonder veel discussie op de shortlist gehandhaafd. Wel met de opmerking vanuit verschillende fracties dat hiermee nog geen uiteindelijk fiat werd gegeven, die volgt pas na de volgende inspraakronde. Naar mijn mening moeten er dan nog een aantal locaties sneuvelen, maar of de meerderheid van de raad er dan nog de moed toe heeft, waag ik te betwijfelen.

De discussie rondom de brand in het Armandomuseum verliep niet minder chaotisch. Tegen de regels in kreeg eerst de burgemeester het woord (die had na al haar missers ook wel wat uit te leggen!), waardoor een discussie ontstond die door onduidelijkheid en halfslachtigheid werd gekenmerkt. Een van de slachtoffers daarbij was mijn fractiegenoot Kees Kraanen, die de discussie zou starten met een aantal stellingen en daarbij moties zou indienen. In elk geval wilde hij pleiten voor een terdege aanvullend onderzoek. Door de vlucht vooruit van de burgemeester liep alles net iets anders.
De burgemeester kondigde aan dat het Openbaar Ministerie een aanvullend onderzoek opent. Dat klonk mooi, maar daarmee nam zij de wind uit de zeilen bij iedereen die een breed onderzoek wenst. De gemeenteraad heeft geen enkele invloed op datgene wat het O.M. gaat onderzoeken. Het is zelfs de vraag of het O.M. zijn onderzoek aan de openbaarheid prijs geeft, daar heeft zelfs de burgemeester geen invloed op. Of zo’n onderzoek van het O.M. het gevoel wegneemt dat velen hebben, namelijk dat er het een en ander in de doofpot verdwijnt, is dus nog maar de vraag.
Uiteraard kan de raad, nadat het O.M. zijn onderzoek heeft afgerond, alsnog tot een onderzoek in eigen opdracht besluiten. Maar dan is er weer heel wat tijd verstreken en bestaat de kans dat het vertrouwen onder de burgers in hun openbaar bestuur (dat door het optreden tot nog toe al heel wat deuken heeft opgelopen) nog verder is gedaald.
Kortweg gesteld: doordat de burgemeester hoe dan ook voorafgaand aan de discussie haar omstreden positie wilde veilig stellen, is de raad niet toegekomen aan een complete discussie over maatregelen waardoor de onderste steen boven kan komen. Ik vond het een genante vertoning!