D66 in wederopstanding?

Vrijdag 21 december 2007

Het ziet er naar uit dat Jouw Amersfoort in 2010 onder de vlag van D66 aan de verkiezingen gaat deelnemen. Die conclusie trek ik in elk geval uit enkele waarnemingen gedurende de afgelopen 30 uur.

‘Goh,’, merkte ik afgelopen dagen tegenover een lid van de innercircle van JA op, ‘Ik wist helemaal niet dat jullie een achterban hebben!’ Aanleiding was het persbericht dat JA begin deze week naar de media verstuurde. Daarin werd gewag gemaakt van een bijeenkomst van Stuurgroep, fractie en achterban, die op 12 december heeft plaatsgevonden. Overigens kan terzijde worden opgemerkt dat mijn vertrek bij JA in elk geval tot gevolg heeft gehad dat het bestuur van JA (dat zich nu stuurgroep noemt) na meer dan anderhalf jaar weer eens bijeen is gekomen.
Wat ik uit de reactie op mijn opmerking begreep, waren voor 12 december enkele mensen uitgenodigd die in maart 2006 kandidaat stonden voor JA. Ik heb maar eens enkele ex-leden van Leefbaar Amersfoort die op de lijst stonden gebeld en gevraagd of zij ook waren uitgenodigd. Niet dus. De bijeenkomst op 12 december had dus een sterk D66-karakter. Moet kunnen, zou ik zo zeggen, maar het is aardig om te weten.

En vandaag ontving ik ook de nieuwe gemeentegids 2008. Keurig bijgewerkt, ook op het punt van de laatste mutaties die op 1 november binnen de gemeenteraad hebben plaatsgevonden. Ik bladerde even naar pagina 99 waar een overzicht van de politieke organisaties is te vinden. Ook D66 staat in het rijtje. Het inlichtingenadres voor deze partij is, aldus de gemeentegids, mw.M.Barendregt, per e-mail te bereken onder het adres: welkom@jouwamersfoort.nl!

Eigenlijk vind ik dat alles niet zo onlogisch. JA heeft zich, zoals ik al eerder betoogde, ontpopt als een mislukt experiment. Het beste besluit dat 12 december genomen had kunnen worden, zou de opheffing van deze vereniging zijn geweest. Maar dat zou mijn gelijk hebben bevestigd, en dat kan ik natuurlijk niet van de directbetrokkenen verwachten.
Toch verwacht ik dat over circa een jaar de wissels zullen worden omgezet. Al is het maar omdat het voor de Eemlandse D66-afdeling moeilijk zal zijn om – na alle ervaringen tot nog toe – opnieuw toestemming van haar landelijk bestuur te krijgen om wederom in een afwijkende presentatie aan de komende raadsverkiezingen deel te nemen. In elk geval hebben enkele D66-ers binnen mijn bekendenkring (jawel, ik heb ook vrienden binnen D66) geuit dat wat hen betreft hun partij – die het in de landelijke peilingen weer wat beter doet – onder eigen vlag aan de verkiezingen in 2010 deelneemt. We wachten af!

Wethouder Van ’t Veld heeft voorstel Vathorst-West teruggenomen

Donderdag 20 december 2007

Het parallel vergaderen tijdens De Ronde is al menig keer bekritiseerd. Het leidt er niet alleen toe dat raadsleden soms op twee plekken gelijktijdig aanwezig zouden moeten zijn. Ook de verslaggevers van de media in onze Keistad zijn door dit dubbel vergaderen niet in staat om overal bij te zijn. Hierdoor kunnen de media moeilijk aandacht besteden aan alle gebeurtenissen die zich op dinsdagavonden in de vergaderzalen van het stadhuis voordoen.

Dat was ook deze week het geval. In De Ronde werd de startnotitie Vathorst West en Noord besproken. Een tweede bespreking, want in juni hadden raadsleden al hun eerste mening gegeven. Ondanks toezeggingen die toen werden gedaan, was er in het raadsvoorstel dat deze week op tafel lag, weinig veranderd. Wel was een notitie toegevoegd waarin een groot aantal ambities werd opgesomd zoals die afgelopen maand zijn geuit, ook door de raad.
De raadsleden deden dat op 20 november tijdens een soort van workshop, georganiseerd door een extern ingehuurd bureau. En zoals vaker met externe bureau’s: de indruk werd gewekt dat er op unieke wijze creativiteit werd georganiseerd, maar zoals al veel vaker het geval is liepen raadsleden weer eens gele briefjes met persoonlijke wensen op enkele panelen te plakken. Ik deed daar overigens niet aan mee, de zin ontging mij, vooral omdat van enige voorafgaande inhoudelijke discussie geen sprake was geweest. Het was een soort ‘roept u maar’-bijeenkomst.

Mijn raadscollega Van Ravenzwaaij van de VVD-fractie verwoorde zijn gevoel, dat ook bij andere leefde, op duidelijke wijze. ‘Ik heb tijdens de workshop al meegedeeld dat mijn suggesties er alleen maar zijn als bijdrage aan de discussie van de avond. Nu zie ik ze toch als resultaten van de bijeenkomst met de raad gepubliceerd, dat was niet de afspraak!’ En zo was het maar net. Er was vorige maand geen enkele afweging gemaakt, iedereen schreef een aantal kreten op, groen en rijp, in de verwachting dat na discussie de meest bruikbare over zouden blijven.
En daar stond het dan, in een officieel stuk van de raad: Vathorst-West zou een voorbeeld voor bijzondere bouwwerken in Europa moeten worden; grootstedelijk; veel groen; bewoners die op eigen kavels hun woonwensen kunnen vervullen; een wijk met hoogbouw; een waterrijke wijk – en ga zo maar door. Een groot aantal kreten die vaak tegengesteld waren ten opzichte van elkaar. En met deze tegenstrijdige ambities zouden de stedenbouwkundigen dus aan de slag moeten gaan.
En niet allen de ambities waren onwerkzaam. Door het college werd een aantal ruimtelijke en financiële kaders opgesomd, die uitblinken in algemeenheden en geen enkele duidelijkheid verschafte in wat er nou eigenlijk voor Vathorst-West op typische wijze wordt beoogd. Er bleef wethouder Mirjam van ’t Veld dus niets anders over dan het voorstel aan de raad terug te nemen, met de toezegging dat er wat duidelijker kaders worden geformuleerd. De raad heeft dan nog altijd de mogelijkheid om die te amenderen. Ik ga er van uit dat de notitie met onverbindelijke en grotendeels tegenstrijdige ambities helemaal van tafel is.

Een nauwelijks origineel persbericht

Woensdag 19 december 2007

Hoewel ik deze week grotendeels in bed heb doorgebracht (niets schokkends, een griepje), heb ik wel de telefoon steeds opgenomen. Daardoor wist de redactie van de Amersfoortse Courant mij met een vraag te overvallen. ‘Hoe is jouw reactie op het persbericht van Jouw Amersfoort?’ ‘Welk persbericht? Gaat het over mij? Ik weet van niets!’ Toch even mijn bed uitgekomen en mijn mailbox bestudeerd. Niente! Gelukkig was de AC-redacteur zo vriendelijk mij het persbericht door te sturen.

Ik moet dus mijn zetel inleveren bij de stuurgroep van JA. Dat is een mondelinge toezegging, gedaan bij de kandidaatstelling: wie de fractie verlaat, verlaat ook de raad. Aldus het persbericht.
Tot aan de verkiezingen was ik lid van het JA-bestuur. Ik kan mij nog het voorstel van D66-voorzitter Leonard de Wit herinneren: binnen zijn partij was het gebruikelijk dat kandidaten een verklaring tekenden over de afgave van een zetel. Zijn voorstel bevindt zich nog in mijn JA-archief. Zijn voorstel werd afgewezen (en is dus ook nooit uitgevoerd), het JA-bestuur was van mening dat je zoiets wel op papier kunt zetten en laten tekenen, maar als puntje bij paaltje komt is niemand er aan gehouden en zal zo’n afspraak dus van nul en gene waarde zijn. De praktijk heeft dit bevestigd. Mij is niet bekend dat er is gezegd: oké, dan niet schriftelijk, maar mondeling! Wanneer je een schriftelijke verklaring al niet als bindend ziet, dan is een mondelinge toezegging helemaal zinloos. En die is dus niet gemaakt!

Het persbericht meldt dat Patrick Nederkoorn mijn plaats zal innemen. Allereerst: zijn intrede zou een aanwinst voor de raad zijn. Maar Patrick volgt een studie die zich – qua tijdsbeslag – niet met het raadswerk laat combineren. Natuurlijk zou hij kunnen zeggen: de raadsvergoeding is voor mij, als arme student, een uitkomst. Maar voor een dergelijke gedachte is hij eenvoudigweg te integer. Zou hij in de raad komen, dan besteedt hij alle noodzakelijk benodigde tijd (wat al gauw twintig uur per week is) die voor het serieus uitvoeren van deze taak wordt gevergd, aan dit werk – zo ken ik hem. Maar dat zou tevens het einde van zijn studie betekenen waardoor een veelbelovend theatertalent verloren zou gaan!
Ik ga er van uit dat de opvolging dus anders wordt geregeld, door een van de D66-kandidaten die voor en achter Patrick op de lijst staan.

Toch knap om in één persbericht twee zaken op te schrijven die aan de realiteit voorbij gaan! Voor de rest lijkt het persbericht meer op van een rituele dans. Dat kan ook niet anders: ik verwacht geen persbericht met de mededeling dat men bijzonder verheugd is met mijn vertrek, mijn conclusies over het debacle van JA bevestigt en mij voor de rest veel succes toewenst binnen mijn nieuwe omgeving. Het zou wel origineel zijn geweest!

Het korte lontje van onze sportwethouder

Dinsdag 18 december 2007

Wethouder Arriën Kruijt is een enthousiaste politicus. Hij gaat voor zijn zaak en straalt een ijver uit die je enkele andere leden binnen het college van harte zou toewensen. Als het even kan probeert hij alles naar zijn hand te zetten, maar zo zijn er wel meer binnen het college van B en W.

Het probleem is dat hij een lontje heeft dat past bij zijn postuur: kort dus. Als zaken niet lopen zoals hem dat voor de geest staat, is hij snel geneigd om te ontploffen en ziet hij er geen probleem in om zijn gesprekspartner(s) te bruuskeren. Een treffend voorbeeld maakten we ongeveer een jaar geleden mee tijdens een bijeenkomst van de Amersfoortse creatieve sector, georganiseerd in de ruimte van d’Amor. Vermakelijk om te zien hoe hij zich steeds meer zat op te winden, na enige tijd enkele aanwezigen afkafferde om vervolgens briesend met grote passen de zaal te verlaten. Weg was de goodwill die hij de voorafgaande maanden met veel tijd en aandacht bij een grote groep mensen uit de creatieve sector had opgebouwd. Het zal wel weer zijn goedgekomen, maar toch.
Zelfbeheersing is dus niet de belangrijkste eigenschap van Arriën Kruijt. En dat bleek deze avond ook weer eens. Mijn fractiegenoot Ruud Schulten had een voorstel voor een reiskostenregeling voor de wethouders eens uitgebreid onder de loep genomen. Oké, in het huidige college bespeur ik geen profiteurs, maar zo’n regeling is voor langere tijd bestemd en kan door nieuwe collegeleden ruimhartiger worden uitgelegd dan binnen het huidige college het geval is. Het is dus goed de dingen nauwgezet vast te leggen, los van de mensen die er op dit moment al dan niet gebruik van kunnen maken.

Arriën Kruijt zag de opmerkingen van Ruud schijnbaar als een persoonlijke aanval – op andere wijze kan je zijn optreden niet duiden. Briesend stond hij achter de microfoon, hij voelde ongetwijfeld het gemis aan een passend wapen om onze Ruud voor eeuwig monddood te maken. Zelfs opmerkingen uit andere fracties waarin de wethouder werd gemaand om met iets meer respect en zelfbeheersing de discussie te voeren, konden het driftig gemoed van de wethouder nauwelijks tot bedaren brengen.
Opvallend, zelfs toen de wethouder Ruud beschuldigde van malafide optreden, greep de voorzitter van de raad niet in. En het was juist zij die haar collegegenoot nog bij zinnen had kunnen brengen. Ik had de indruk dat zij even vergat dat zij deze avond als voorzitter van de gemeenteraad, en niet als (heimelijk instemmende) collega van een uit het roer gelopen collegelid aanwezig was.

Maar ach, enige roering in de raad is misschien ook wel eens charmant. Nog even en collegeleden en leden van de raad gaan elkaar te lijf op een wijze die we tot nog toe alleen maar kennen uit Zuid-Europa of sommige Aziatische parlementen. Maar tegen onze wethouder voor de Sport zou ik hebben gezegd: heer Kruijt, een rode kaart en nu snel wegwezen!

Een gemiste kans binnen Utrechts samenwerkingsverband

Maandag 17 december 2007

Het gewest Eemland en de stad Amersfoort werken mee binnen ‘Verder, mobiliteit in Midden-Nederland’. Andere deelnemers zijn onder meer de stad en het provinciebestuur Utrecht, de BRU, het Gewest Gooi- en Vechtstreek en Hilversum. De naam waaronder dit samenwerkingsverband zich presenteert, is ‘Verder.’ Doel van Verder is om de doorstroming en bereikbaarheid van Midden-Nederland te bevorderen. Een mooi streven!

Vandaag stuurde Verder een brief aan minister Eurlings. De brief werd begeleid door een uitvoerig persbericht dat de verhelderende titel droeg: Verbetering bereikbaarheid Midden-Nederland op een breed front vanaf 2008. Dat belooft wat! Ik ga niet opsommen wat allemaal voor maatregelen werden gepresenteerd, ik beperk mij op datgene wat ik in de presentatie aan de minister miste.
In de hele presentatie komt Amersfoort niet of nauwelijks aan de orde. Pagina’s lang wordt aandacht besteed aan de problemen die zich rondom de stad Utrecht voordoen en de gewenste oplossingen voor dat gebied. Eigenlijk wordt Amersfoort alleen terzijde genoemd waar het gaat om het belang van meer treinen voor het Randstadspoor en de opening van het station Amersfoort-Vathorst wordt gememoreerd. De Randstadtreinen vanuit de regio Utrecht zouden vier keer per uur moeten doorrijden tot Hardewijk.

Ons college en enkele ambtenaren steken veel tijd in Verder. Desondanks werd er in de presentatie aan de minister niets opgemerkt over de ooit toegezegde verbreding van de A1 en de A28, de reconstructie van het kruispunt Hoevelaken, de verbeteringen per openbaar vervoer tussen Amersfoort en Almere, een station tussen de Bernhardkazerne en de Dierentuin, een haalbaarheidsstudie voor de verbinding Amersfoort-Veenendaal en noem maar op. Een gemiste kans dus.