Verkeerde rol van gemeentelijke communicatieadviseurs

Vrijdag 4 januari 2008

De gemeenteraad moet een Communicatiebeleidskader vaststellen. Op 8 januari vindt de discussie daarover plaats. De kadernotitie moet als leidraad dienen voor iedereen die zich binnen het stadhuis met communicatie bezighoudt – voorop de tientallen communicatiemedewerkers die ons stadhuis bevolken.

Volgens mij is zo een notie slechts geduldig, maar verder tamelijk waardeloos papier. Je kunt als communicatieadviseurs nog zulke mooie notities opstellen, uiteindelijk gaat het om de mentaliteit van de mensen die het beleid moeten vormgeven. En daar heb ik een hard hoofd in. Ik ervaar de communicatiemedewerkers op het stadhuis vooral als verkopers van het beleid, die zonodig slecht beleid wat oppoetsen om daarmee de indruk te wekken dat ons college het altijd zo goed meent met de burgers in de stad.
Zelf heb ik ook tien jaren voorlichting bedreven, in Amsterdam, bij twee technische diensten (Grondbedrijf en Openbare Werken) en binnen het Amsterdamse stadhuis, waar ik plaatsvervangend en enige tijd ook waarnemend hoofd was. Het was de tijd waarin binnen voorlichtingskringen een heftige discussie werd gevoerd tussen de ‘preciezen’ en ‘rekkelijken’, een soort hoekse- en kabeljauwse twisten.

Ik behoorde tot de preciezen. Voor mij was voorlichten: op eerlijke wijze informeren over het beleid, in elk geval niet als marketingmedewerker optreden en opkomen voor de wensen die de media richting stadsbestuur hadden. Het merendeel van de preciezen had een journalistieke achtergrond (tegenwoordig komt dat nog zelden voor, zeker niet binnen het Amersfoortse stadhuis) en had het kritisch vermogen niet bij de poort van het stadhuis ingeleverd. Wat overigens nog wel eens conflicten opleverden.
Bij dat alles zat ik in het bestuur van de NEVO, een voorlichtingsvereniging die door de ‘rekkelijken’ nog wel eens als ‘Club van eerlijke voorlichters’ werd omschreven. Dat was niet altijd vriendelijk bedoeld, maar de NEVO-leden waren er tevreden mee. Dat de NEVO op een bepaald moment onderdeel ging uitmaken van de journalistenvereniging NVJ en daar als sectie Voorlichters verder ging, lag eigenlijk voor de hand. Langs die weg belandde ik overigens ook in het hoofdbestuur van de NVJ.

Op het Amersfoortse stadhuis vind je dus alleen ‘rekkelijken’. Een vriendelijk volkje, daar niet van, maar vaktechnisch gezien een ramp. Velen willen helemaal niet meer als ‘voorlichter’ worden aangesproken, en dat zijn ze ook niet meer. Het zijn communicatieadviseurs die het beleid proberen te verkopen, journalisten en burgers desnoods het bos in sturen en de collegeleden proberen af te dekken voor de boze buitenwereld.
Tegen dat licht zegt een Communicatiebeleidskader mij niet zoveel – het gaat immers om de uitvoering.

Ventilatie in Vathorst

Donderdag 3 januari 2008

De meeste bewoners in Vathorst leven in een woning met mechanische luchtbehandeling. Dat is goed voor het milieu en het energiegebruik, wordt er gesteld. Vathorst-bewoners klagen echter over allerlei kwaaltjes die ontstaan omdat de woningen niet op een normale wijze kunnen worden geventileerd.
Ik woon zelf ook in een woning met mechanische luchtbehandeling. Gelukkig kunnen alle ramen open, dus ik ben bespaard gebleven van klachten zoals veel bewoners in Vathorst die ervaren. Wel vind ik het continue gezoem van de installatie ergerlijk. Ik hoop binnen enkele jaren te verhuizen, een van de belangrijke criteria bij het zoeken van een andere woning is dat de ventilatie op ouderwetse wijze plaatsvindt: geluidloos door enkele tochtige naden!

Het CDA wil op 8 januari een discussie in de raad over de ventilatieproblemen in Vathorst. Ik heb daar wel een mening over, en die wijkt weinig af van het gevoel dat binnen het CDA leeft. Ik vraag mij echter wel af wat wij als gemeenteraad aan dit probleem iets kunnen doen, het gaat immers om een zaak tussen koper en verkoper van een woning. Ik zie eerder een taak weggelegd voor de Vereniging Eigen Huis, die zich inmiddels al over de klachten in Vathorst heeft gebogen.
We kunnen als raad natuurlijk afdwingen dat de bouwregels worden gewijzigd en het installeren van een mechanische installatie wordt verboden. Maar dat gaat weer een stap te ver: woningeigenaren die de nadelen voor lief nemen en zweren bij mechanische luchtbehandeling, moet je die keuzemogelijkheid bieden. En voor de rest moet de markt zijn werk doen. Wanneer woningen met mechanische luchtbehandeling bij de verkoop slechter scoren, dan komt de woningontwikkelaar er vanzelf wel op terug.
Wel zou de gemeente op landelijk niveau, bijvoorbeeld via de VNG, een discussie op gang kunnen brengen over de voor- en nadelen om in nieuwbouwwoningen op grote schaal mechanische luchtbehandeling in te bouwen. Maar bij dat alles moeten we wel uitkijken dat we niet opnieuw allerlei regeltjes bedenken die het voor de burger alleen maar onoverzichtelijk maken.

Mijn positie binnen de Burger Partij Amersfoort

Woensdag 2 januari 2008

Een bij mij veel gehoorde vraag de afgelopen twee maanden: hoe bevalt het jou binnen de fractie van de Burger Partij Amersfoort?

Om die vraag te beantwoorden, is het goed om even terug te gaan in de tijd. Leefbaar Amersfoort, een van de twee samenwerkende partijen binnen JA, kwam – na enig aarzelen beiderzijds – redelijk uit de voeten met de BPA. Er werd regelmatig samengewerkt. De Leefbaarmensen waren in 2006 ook pleitbezorgers voor een lijstverbinding tussen JA en de BPA, iets dat na protesten en krachtige dreigementen van D66 niet tot stand kwam. De discussie daarover heeft feitelijk de basis gelegd voor de ontwikkelingen van de afgelopen maanden – in de media werd kort na de verkiezingen zelfs gesuggereerd dat toen al een splitsing was te verwachten. De goede persoonlijke verhoudingen binnen de JA-fractie hebben dat proces vertraagd.
Het afgelopen jaar had ik al regelmatig contact met de BPA-fractie, wisselde informatie uit over schriftelijke vragen en dergelijke en stemde mee met moties van de BPA, soms als minderheid binnen de JA-fractie. Intussen constateerden vrienden en bekenden uit de vroegere Leefbaarachterban dat JA steeds meer een D66-kloon begon te lijken en het gedachtegoed van Leefbaar meer was terug te vinden binnen de BPA. Hun suggestie was: stap over. Mijn overstap – die me best moeite heeft gekost – had dus zijn voorgeschiedenis.
Juist daardoor voel ik mij binnen de BPA uitstekend thuis. De discussies binnen de fractie worden vaak op het scherp van de snede gevoerd, open en eerlijk, maar wel vanuit wederzijdse waardering. Dat bevalt mij uitstekend. Zelfs de ledenvergadering (binnen JA nooit meegemaakt) was pittig, ook waar het om mijn persoon ging: men haalde immers iemand vanuit een ander ‘kamp’ binnenshuis, wat voor veel leden geen vanzelfsprekende zaak was. En nog een kleinigheid, maar niet onbelangrijk: mijn takenpakket binnen de fractie is maatgesneden, ik hoef niet zoals binnen de JA-fractie piketpaaltjes te slaan.

Dus de vraag: hoe bevalt het binnen de fractie van de Burger Partij Amersfoort, kan ik klip en klaar met een: ‘uitstekend!’ beantwoorden. Achteraf mag je stellen dat Leefbaar Amersfoort in 2005 een verkeerde keuze heeft gedaan!

Een goed woord voor onze allochtone medelanders

Dinsdag 1 januari 2008

Er is enige consternatie ontstaan over de opmerkingen die Geert Wilders van de PVV heeft gemaakt over de kerstboodschap van onze koningin. Zelf heb ik deze boodschap niet gezien, maar ik begrijp uit de kritiek van Wilders dat zij heeft gepleit om meer begrip voor en een zinvol samenleven met onze allochtone medeburgers. De opwinding van Geert Wilders verbaast mij enigszins. Ik zet maar eens wat feiten op een rij.

Koning Willem I was getrouwd met Wilhelmina von Pruisen. Koning Willem II trouwde met Anna Pauwlona, dochter van de Russische tsaar. Willem III trouwde met Sophie von Württemberg, een volle nicht van zijn moeder. Toen zijn echtgenote en zijn zonen Willem, Maurits en Alexander waren gestorven, trouwde Koning Willem III met de 42 jaar jongere Emma von Waldeck Pyrmont. In de periode 1890 tot 1918 herstelde Emma door haar optreden het behoorlijk beschadigde imago van het huis van Oranje.
Koninging Wilhelmina trouwde met Hendrik von Mecklenburg-Schwerin. Koningin Juliana trouwde met Bernard von Lippe-Biesterveld, Koningin Beatrix trouwde met Claus von Amsberg. Samen met Emma mag Claus tot de meest succesvolle aanwinsten binnen het huis van Oranje worden gerekend. Kroonprins Willem trouwde met Maxima, een Argentijnse.

Vraag: waarom is Geert Wilders zo verbaasd dat onze koningin zich inzet voor meer begrip en een goed samenleven met allochtone medelanders?