Het mooiste park van Europa

Dinsdag 8 januari 2008

Wordt er in Vathorst-Noord een replica van het Weense Schloss Schönbrunn gebouwd? Of van Villa Borghese uit Rome, Schloss Herrenhausen uit Hannover of het Versailles bij Parijs? Binnen het college van B en W is daar wel oor naar!
Ter voorbereiding op de startnotitie voor de ontwikkeling van Vathorst-West en Noord heeft het college een aantal wensen opgesomd voor het groene gebied in Vathorst-Noord. Een van de wensen: ‘Een mooi kwalitatief hoogwaardig gebied dat het mooiste park van Europa kan zijn.’ Ga er maar even voor zitten! In mijn boekenkast vond ik het boek ‘Garden Architecture in Europe’, een lijvig en uitvoerig geïllustreerd overzicht van al het mooie dat Europa op parkgebied heeft te bieden. Het college wil dat alles overvleugelen! Dat is onbegonnen werk en ook nog onbetaalbaar.

De startnotitie kwam vandaag aan de orde Binnen De Ronde. Ik heb wethouder Mirjam van ’t Veld voorzichtig gevraagd of men binnen het college überhaupt enig zicht heeft op wat voor prachtige parken er binnen Europa bestaan. Een gevaarlijke opmerking overigens, want voor je het weet gaat het hele college weer, samen met de OBV-ontwikkelaars, op studiereis. Dat kan dan een omvangrijke reis worden, waardoor onze stad wekenlang onbestuurd verweest. Rampzalig!

Gelukkig waren alle fracties het er over eens: de gesuggereerde ambities van het college worden niet opgenomen in het raadsvoorstel dat over twee weken wordt behandeld. Een beetje provinciaal denken heeft zijn charmes, maar je moet er niet al te zeer mee te koop lopen.
Zelf ben ik van mening dat we heel zuinig moeten zijn met het bestaande groen in Vathorst-Noord. Leg er eerst maar wat struinpaden aan voor wandelaars, ontsluit het gebied met comfortabele fietspaden en geef een aantal bestaande boerderijen in het gebied een recreatieve functie, bijvoorbeeld een theehuis, een kinderboerderij, een meditatiecentrum, een pannenkoekenrestaurant.
En vooral: geef volgende generaties de mogelijkheid om latere wensen en behoeften in te vullen. We hoeven niet in één keer het hele gebied om te toveren tot een soort Amsterdamse Bos, zeker niet tot het mooiste park van Europa. Laten we zuinig zijn op het bestaande groen en voorzichtig omspringen met de beperkte financiële middelen die we hebben. Je kunt natuur maar één keer vernielen.

Amersfoort mist een visie voor noodzakelijke tennisaccommodaties

Maandag 7 januari 2008

Amersfoort is een tennisstad. We hebben dertien tennisverenigingen (inclusief Vathorst waar de vereniging in oprichting is) waarvan er een aantal zelfs een wachtlijst voor nieuwe leden moet hanteren. In het zomerseizoen slaan duizenden en duizenden stadgenoten een balletje, binnen en buiten verenigingsverband. Het is niet meer dan terecht dat het Dutch Open-toernooi in onze stad plaatsvindt.

Er is echter een probleem. Steeds meer tennisliefhebbers willen ook in de winter een balletje slaan. Met de indoorvoorzieningen voor de tennissport is het in onze stad echter droevig gesteld. De hal aan het Schuttersplein is enkele jaren geleden afgebroken, de tennishal in Bokkeduinen is aangekocht door ROC ASA en heeft grotendeels een onderwijsfunctie gekregen. Natuurlijk, we hebben het prachtige Pellikaancomplex in De Brand, maar dat hanteert een besloten clubformule met hoge lidmaatschapprijzen, waardoor ’n uurtje tennissen per week wel heel erg duur wordt.
Uitwijken naar hallen in Leusden, Baarn, Soest of Bunschoten is moeilijk, zeker voor de courante uren. Pogingen van enkele verenigingen, zoals Randenbroek en ALTA, om zelf een hal te bouwen, zijn door verschillende omstandigheden gestrand.

Wat in onze stad ontbreekt, is een heldere visie op het gebied van sportaccommodaties, zeker wanneer het om indoorvoorzieningen voor de tennissers gaat. En omdat er geen visie is, is er ook geen overzicht van plekken in de stad waar een aantal tennishallen zou kunnen worden gebouwd. De praktijk bewijst overigens dat het bouwen van tennishallen vooral een zaak van particulier initiatief is, maar je kunt dat als gemeente wel stimuleren. Hoe slecht dat kan lopen, bewijst het initiatief dat twee jaar geleden werd gelanceerd voor een groot tenniscomplex inclusief een voor meerdere activiteiten geschikt stadion. Het plan blijkt intussen te zijn afgeblazen, tot groot verdriet van de initiatiefnemers.

Het college zou op dit punt eens uit zijn lethargische houding moeten ontwaken. Voor mij en mijn fractiegenoot Ruud Schulten was dat reden om door middel van schriftelijke vragen het college te verzoeken om eindelijk eens actief te worden en een visie te formuleren. De Amersfoortse Sport Federatie en de tenniskoepel ITA wachten hier al jaren op, maar de nood neemt alleen maar toe en een oplossing is nog steeds niet in zicht. Er moet maar eens iets gaan gebeuren!