PvdA continueert veroordeelde verkiezingsstijl

Dinsdag 18 maart 2008

Twee weken geleden stuurde een van de leden van de PvdA-fractie een open brief aan mijn fractievoorzitter. De brief begon met de constatering: ‘De BPA is al maanden op verkiezingscampagne.’ De vervolgens daarvoor aangedragen argumenten waren niet zo indrukwekkend, maar toen ik dit las had ik wel het idee dat het betreffende PvdA-raadslid vooral bezig was met zijn eigen permanente verkiezingscampagne. Gezien zijn plaats op de kandidatenlijst van de PvdA en de verwachting dat deze partij de komende verkiezingen op verlies mag rekenen, is deze kamikazeactie begrijpelijk. Terecht nam de fractievoorzitter van de PvdA afstand van grote delen van de open brief.

Is de PvdA op permanente verkiezingscampagne? Of was het slechts een actie van een zich in het nauw gedreven fractielid? Ik vermoed: beide. In die overtuiging werd ik gesterkt door het persbericht dat de PvdA vandaag rondstuurde. Het persbericht ging over de rol van het wegens onoorbare verkiezingspraktijken veroordeelde ex-raadslid Ramon Smits. In het persbericht werd meegedeeld dat de PvdA het op prijs stelt dat Ramon Smits zich blijft inzetten voor de permanente campagnecommissie van de PvdA. Dus toch!
Het was overigens een vreemd persbericht. Het deelde mee dat Ramon Smits zich maatschappelijke blijft inzetten voor de PvdA. Alsof je daar als partij trots op moet zijn! In het persbericht werd tevens meegedeeld dat zowel Ramon Smits als de PvdA van mening zijn dat de komende raadsverkiezingen een goed moment voor het veroordeelde raadslid zijn om weer in de Amersfoortse politiek terug te keren.

Voor de goede orde: het is het recht van Ramon Smits om zich actief in te zetten voor een politieke partij en om naar een raadszetel te streven. Toch moet je als partij wel in grote nood verkeren wanneer je nu al een positief persbericht rondstuurt waarin je Ramon Smits als een hernieuwde aanwinst voor je organisatie naar voren schuift.
Van mij mag hij. Vanuit campagneoverwegingen zou ik bijna willen zeggen: graag zelfs! Ik verheug mij nu al op de openbare debatten waarin Ramon Smits zich als een betrouwbaar en oprecht volksvertegenwoordiger tracht te presenteren. We zullen tegen die tijd zijn lever proeven en de blijkbaar door de PvdA geaccepteerde verkiezingscultuur, zoals door Ramon Smits vertegenwoordigd, aan de kaak stellen.

De problemen bij stadsverwarming

Maandag 17 maart 2008

Een deel van de woningen in Vathorst is niet op het aardgasnet aangesloten. De warmte voor deze woningen wordt geleverd vanuit een warmtecentrale, koken moet elektrisch plaatsvinden. Het gekozen systeem moet een positieve bijdrage leveren aan het milieu, vooral door een beperking in de CO2-uitstoot. De warmtelevering vindt plaats door Eneco, die op dit punt een monopoliepositie inneemt.

De centrale warmtelevering heeft een bijzondere geschiedenis. Oorspronkelijk zou er aan de westkant van Vathorst een biomassacentrale komen. Door het verstoken van houtafval zou elektriciteit worden opgewekt, de daarbij resterende warmwaterproduktie zou voor het verwarmen van een deel van de woningen in Vathorst worden ingezet. De biomassacentrale bleek echter niet haalbaar te zijn, van het systeem van wijkverwarming is echter niet afgeweken.
Op zich is er niets verkeerds aan dit besluit. De problemen dat de afgelopen twee jaren zijn opgetreden, hebben de keuze voor centrale warmtelevering echter in een minder gunstig daglicht gesteld. In de praktijk blijken zeer veel bewoners met energierekeningen te worden geconfronteerd die fors hoger zijn dan een gezin in een nieuwbouwwijk in het algemeen gewend is. We spreken daarbij over vele honderden euro’s per jaar.

Met het oog hierop werd deze dag een informatieavond georganiseerd in het Informatiecentrum Vathorst. Aan de hand van cijfers werd aangetoond dat het allemaal niet zo’n vaart loopt. Hogere energierekeningen zijn volgens Eneco vooral te wijten aan een verkeerd gebruik van de installatie. Toegegeven werd dat het aan voorlichting en een goede instructie heeft ontbroken. Dat bewoners als gevolg van deze miscommunicatie bedragen tussen de 500 en 1000 euro meer aan energie hebben moeten betalen blijkt, volgens het management van Eneco, een vorm van jammer te zijn. Restitutie als gevolg van onvoldoende informatie is niet aan de orde.
Dat het in de toekomst allemaal beter gaat, ging er bij velen tijdens de zeer druk bezochte bijeenkomst niet in. Het wantrouwen werd extra versterkt omdat op vragen naar informatie over de economie achter het systeem niet werd ingegaan. Ook de uitslag van een onderzoek dat Eneco, samen met de gemeente en de OBV, heeft gehouden, waren niet beschikbaar. In elk geval moest Eneco toezeggen dat over een half jaar tijdens een nieuwe bijeenkomst aan de orde moet komen of er van alle toezeggingen die deze avond werden gedaan inderdaad iets terecht is gekomen.

Voor mij persoonlijk was de avond extra interessant. Niet alleen als raadslid, maar ook als toekomstige huurder van een appartement in de Bascule, de eerste woontoren in het noordelijke deel van De Laak. Ik verhuis naar een appartement van vrijwel gelijke oppervlakte en uitrusting als mijn huidige woning, drie jaar jonger dus isolatietechnisch nog meer geavanceerd, gebouwd door dezelfde aannemer als die voor mijn huidige appartement. Ik kan mijn nieuwe maandelijkse Eneco-afrekeningen dus naast die van mijn huidige adres leggen en in een oogopslag zien wat de waarde is van het door Eneco bejubelde zogenaamde ‘Niet-Meer-Dan-Anders’ (NMDA) beginsel!

Het aanzien van de stad

Zondag 16 maart 2008

Deze dag slechts een constatering. De bouw van het nieuwe pand voor de Rijksdiensten aan het Smallepad is intussen zover gevorderd dat ik vanuit mijn woning in elk geval kan constateren hoe de gevel aan de spoorzijde er uit gaat zien. Kort samengevat: een wat plat U-vormig geveldeel van twee tot vijf verdiepingen hoogte in stro met daarbinnen een geveldeel van vier verdiepingen geheel van glas.
Ik krijg er geen vlinders van in mijn buik, in tegendeel. Het is niet spannend en zeer massaal. Het kwalijke daarbij is dat het de zijde van het gebouw is waar dagelijks tienduizenden treinreizigers passeren. Hadden we al deze mensen niet een wat boeiender deel van een van de architectonische hoogstandjes in onze stad kunnen bieden?