Raad wordt met verkeerde getallen misleid

Zaterdag 22 maart 2008

‘Amersfoort bijna vrij van harddrugs’. Aldus een krantenkop, vandaag in de Amersfoortse Courant. Het aantal drugsverslaafden dat gebruikt maakt van de opvang aan de Kleine Haag is verrassend snel afgenomen, aldus Maliebaanmanager Van Vliet tegenover de redactie van de krant. Daarbij is nog op te merken dat het aantal potentiële bezoekers, harddrugsverslaafden dus die een beroep doen op de opvang aan de Kleine Haag, waarschijnlijk nog aanmerkelijk lager is dan het getal van 21 dat nu wordt genoemd. Bij dat getal gaat het om de administratief nog ingeschreven verslaafden, maar deze administratie bevat waarschijnlijk een groot aantal personen die de opvang intussen niet meer frequenteren.

Maar los van de administratieve kanttekening: 21 is natuurlijk behoorlijk minder dan de zestig verwachte bezoekers. Dat het getal van zestig nogal hoog was gegrepen, werd overigens al jaren geleden door tegenstanders van de opvang aan de Kleine Haag opgemerkt, nog voordat het centrum werd geopend. Maar wie in die tijd vraagtekens bij de getallen zette, werd door ons gemeentebestuur weggehoond.
De hoge prognose is volgens mij geen toeval. Stichting Maliebaan, van wie dit getal afkomstig was, had er alle belang bij om een zo hoog mogelijk aantal bezoekers voor de opvang te voorspellen. Hoe hoger het aantal te verwachte bezoekers, hoe hoger de te verwachte subsidie voor deze organisatie en hoe meer werkgelegenheid Stichting Maliebaan voor zijn eigen mensen kon creëren. Boze tongen beweren dat er intussen op de eerste verdieping van de opvang aanmerkelijk meer functionarissen een bureau hebben staan, dan er patiënten zijn op de begane grond. De opvang van drugs- en alcoholverslaafden is – die conclusie mag je trekken – intussen big business binnen de welzijnsector.

Dat kan je bijvoorbeeld ook constateren bij de dagopvang voor dak- en thuislozen aan de Stovestraat. Deze voorziening moet via het Smallepad uiteindelijk aan de Kleine Haag belanden, als het aan het college ligt. Velddeskundigen hebben de afgelopen maanden hun kanttekeningen gezet bij het aantal reële klanten dat door de stichting Iks in de Stovestraat worden opgevangen.
Onder de dagelijkse bezoekers bevindt zich een groot aantal personen die helemaal niet dak- of thuisloos zijn. Zo is er een groep allochtonen die de Stovestraat als ideale plek hebben ontdekt om tegen minimale kosten een kaartje te leggen. Ook ontvangt de Stovestraat psychische patiënten voor wie elders in de stad gerichte opvang aanwezig is. Ga je alle bezoekers van de opvang in de Stovestraat die er niet thuishoren, ook werkelijk weren, dan blijft er een aantal over waarmee de door het college gewenste opvangvoorziening aan de Kleine Koppel ver boven de maat is. Wat overigens ook consequenties zou moeten hebben voor de subsidie die de stichting Iks voor deze opvangvoorziening gaat ontvangen.

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de gemeenteraad met opzet verkeerd wordt geïnformeerd over de werkelijke behoefte aan opvangruimte voor dakloze verslaafden in onze stad. Daardoor is in het verleden voor de Kleine Haag al veel te veel geld gespendeerd, meer dan de ‘welzijnsmaffia’ wil erkennen. Datzelfde dreigt waarschijnlijk ook wanneer we dure opvangvoorzieningen aan de Leusderweg en Hogeweg – uiteraard voorzien van een royale en goed betaalde opvangstaf – gaan realiseren.
Onder de waan van zieligheid wordt de gemeenschap veel geld uit de zak geklopt, geld dat we beter kunnen uitgeven aan stadgenoten die het echte maatschappelijke steun hebben: mensen die thuishulp nodig hebben of die voorzieningen wensen om, ondanks ziekte of leeftijd, een menswaardig bestaan te kunnen leiden. Maar ja, daar verdienen de functionarissen van Maliebaan, Iks en het Leger des Heils niet voldoende aan – die hebben baat bij het inrichten van te dure en wellicht deels overbodige eigen voorzieningen.

Hoe onbetrouwbaar is een MER-rapport?

Vrijdag 21 maart 2008

De Milieu Effect Rapportage voor het droog storten van ingedikte bagger op de vuilnisberg van Smink ligt ter inzage. De provincie heeft zich al positief over het rapport uitgelaten. Na alles wat wij de afgelopen jaren rondom de bagger hebben meegemaakt, verbaasd mij de uitslag van de MER-rapport niet. Zelfs niet het feit dat deze MER andere conclusies omvat dan vorige onderzoeken, toen het nog ging om het storten van bagger in met water afgedekte putten achter het bedrijfsterrein van Smink. De provincie en Smink, dat zijn vier handen op een buik, dus wat kan je anders verwachten.

Voor de goede orde: de MER is opgesteld in opdracht van de aanvrager voor de nieuwe hinderwetvergunning, Smink. De uitgangspunten voor dit onderzoek zijn geen thema geweest binnen de Amersfoortse gemeenteraad, het is een verantwoording van de provincie die optreedt als vergunningsverstrekker en die er op dit punt geen enkel belang bij heeft de Amersfoortse gemeenteraad al in een vroeg stadium bij het proces te betrekken. Waar de belangen van de provincie liggen, hebben we enkele jaren geleden gezien toen de provincie tegen de wil van het Amersfoortse gemeentebestuur in via een aanwijzingsprocedure de toen geplande baggerstort er doorheen drukte.
Ik moet de MER nog inzien – ik hoop dat veel onafhankelijke deskundigen dat ook gaan doen – maar ik zet nu al vraagtekens bij een aantal conclusies. Er is geen gevaar voor verwaaien van vervuilde stof, verklaart het door Smink ingehuurde bureau dat de MER heeft geschreven. Dat gevaar wordt geband doordat de te storten bagger wordt gemengd met ander afval.
Ik zal het hier niet hebben over de vraag of dat andere afval dan zo superschoon is. Wat ik wel wil opmerken is het feit dat er naast de vijf meter extra hoogte van de vuilberg, nodig voor het storten van de bagger, dus nog tenminste een gelijke hoeveelheid ander afval moet worden gestort waarmee de bagger kan worden gemengd – en als je goed wil mengen misschien zelfs wel veel meer. Ik heb daarbij het idee dat lang niet al het afval dat dagelijks de poort van Smink passeert, geschikt is om met bagger te mengen. Houtafval en ander ondeelbaar materiaal lijkt mij geen goed vermengingmateriaal. Dat geldt overigens ook voor verontreinigd afval dat nu al wordt aangeleverd en dat een speciale behandeling moet ondergaan.

Al met al: het is eigenaardig dat enkele jaren het storten van bagger in een met water afgedekte put als beste oplossing werd genoemd om ongewenste overlast voor de omliggende woonwijken (Vathorst, Nieuwland en Kattenbroek) te voorkomen en dat nu juist het tegendeel wordt beweerd. Ik raak het gevoel niet kwijt dat hier sprake is van gelegenheidsmotieven, er op gericht om de firma Smink van voldoende omzet te voorzien en de provincie van een moeilijk probleem af te helpen. Ten laste van tienduizenden inwoners uit Amersfoort, dat wel.

Overheid heeft schuld aan maatschappelijke verharding

Donderdag 20 maart 2008

De verharding binnen de Nederlandse samenleving wordt in belangrijke mate veroorzaakt door het optreden van de overheid. Dat schrijft de nationale ombudsman, Alex Brenninkmeijer, in zijn jaarverslag 2007. Het is interessant te weten dat de nationale ombudsman ook optreedt bij klachten die tegenover het gemeentebestuur van Amersfoort worden geuit.

Ik neem de opmerkingen van de ombudsman serieus. De voorbeelden die hij noemt, liegen er niet om. Maar tegelijk kan ik dan opmerken dat het daarbij ook net zo goed de Amersfoortse overheid is die zijn bijdrage levert in de door de ombudsman geconstateerde verharding. Het gemeentebestuur in Amersfoort probeert op veel plekken een goede indruk te scheppen, waarbij kwistig gebruik wordt gemaakt van zelf aangestuurde publiciteit, geproduceerd door een toenemend aantal communicatieadviseurs.
Uiteraard, op veel plekken lukt het ons gemeentebestuur best wel om klantvriendelijk op te treden. Maar daar staat tegenover dat veel mensen die een probleem krijgen met onze gemeentelijke overheid, merken dat ze tegen een bureaucratische, introverte en juridisch doorgeschoten organisatie aanlopen. Veel burgers die geconfronteerd worden met de gemeentelijke overheid, bijvoorbeeld bij het aanwijzen van plekken voor overlastveroorzakende groepen of het handhaven van overbodige regels, hebben het gevoel dat de overheid er niet is voor zijn burgers, maar dat de burgers zich maar hebben te schikken naar een autonome ambtelijke organisatie.

Het zou goed zijn wanneer men binnen de stadhuismuren de opmerkingen van de nationale ombudsman serieus neemt. Om de geconstateerde verharding, mede veroorzaakt door het optreden van de overheid, tegen te gaan is echter een cultuurverandering in het ambtelijke denken binnen het stadhuis noodzakelijk. Op verschillende plekken vindt dat ook plaats, er zijn best goede voorbeelden te noemen. Het zijn echter de harde koppen binnen het stadhuis, de ambtenaren die – al dan niet samen met private partijen – vanuit een eigen agenda werken, die het aanzien van de overheid schaden en daarmee verantwoordelijk zijn voor een verharding binnen onze maatschappij die het leefklimaat binnen onze samenleving ernstig schaadt.

Meten met twee maten, list en bedrog

Woensdag 19 maart 2008

Enkele weken geleden presenteerden Carefors, in samenwerking met Motiva, een alternatief voor de dagopvang aan de Stovestraat. Er werd een ruimte aangeboden in de Isselt, aan de kant van de binnenstad, waarbij goede aansluiting kon worden gevonden op dagactiviteiten die nu al – tegen geringe kosten – door deze organisaties wordt geboden. Raadsleden werden uitgenodigd om met de beschikbare ruimte en het beschikbare dagbestedingspakket kennis te maken. Zij waren enthousiast.

Wethouder Van Daalen was dat minder. Hij liet weten de aangeboden mogelijkheid voor dagopvang onwenselijk te vinden. Instemmen met dit aanbod zou in elk geval betekenen dat er wordt afgeweken van de afgesproken procedure voor het vinden van opvang voor dak- en thuislozen, al dan niet verslaafd. Het alternatief zou niet passen binnen de criteria. Carefors en Motiva konden de raadsleden op overtuigende wijze aantonen dat de basisgedachte achter de zoektocht naar opvangvoorzieningen spoorde met het door hen aangeboden alternatief.
De bezwaren van wethouder Van Daalen kwamen mij weer voor de geest toen ik vandaag de locaties vernam voor de opvang van verslaafden en dak- en thuislozen. In het gepresenteerde rijtje dook ineens de locatie Kleine Haag op. Deze locatie heeft in het gehele voortraject geen rol gespeeld. De gemeenteraad had deze locatie niet opgenomen in de zogenaamde shortlist, de locatie was niet betrokken bij de uitgebreide inspraakronde en er is tot nog toe geen enkel motief genoemd waarom de locatie aan de Kleine Haag nu ineens het hoogst scoort, dit na het doorlopen van een weloverwogen en kritisch begeleide zoektocht, inclusief informatie- en inspraakronde waar de locatie Kleine Haag niet in voorkwam.

Het gevoel dat zich direct bij mij opdringt, is: hier helpen stadhuisambtenaren bevriende organisaties die in de problemen dreigen te raken nu allerlei prognoses over opvangbehoefte in de vuilcontainer kunnen worden gedeponeerd. Ambtenaren en medewerkers van de Maliebaan hebben enkele jaren geleden moord en brand geschreeuwd en daarbij miljoenen euro’s overheidsgeld bij de gemeenteraad weten los te peuteren. Intussen blijkt dit over de kling gejaagd geld te zijn.
Om het gemarchandeer tussen hulporganisaties en medewerkers binnen het stadhuis te verdoezelen, moet de locatie aan de Kleine Haag ineens een andere functie krijgen. Hierdoor wordt de indruk gewekt dat het geld dat onder valse motieven uit de gemeentekas is gegoocheld, toch nog een nuttige functie heeft. Gezien het feit dat de locatie aan de Kleine Haag ineens, aan alle afgesproken procedures voorbij, als oplossing naar voren wordt geschoven, kan hier slechts worden gesproken over wanbeleid. Ik ben nieuwsgierig of een meerderheid binnen de gemeenteraad hier zonder slag of stoot mee akkoord gaat!