Het college lijdt aan een tunnelvisie

Dinsdag 9 juni 2009

Het college lijdt weer eens aan een tunnelvisie. Dit college wil, hoe dan ook, de start van het Eemhuis op zijn conto aantekenen. Daarvoor moet alles wijken en is het college bereid om de beoogde ontwikkelaar ‘am Arsch zu lecken’, zoals onze oosterburen dat zo plastisch weten uit te drukken. Het college jubelt: er is een overeenkomst met projectontwikkelaar Multi. Jawel, en die overeenkomst houdt in dat de stad minder krijgt dan was afgesproken en daarom nog ettelijke miljoenen moet toeleggen. Zijn ze daar nog goed bij hun verstand, in de collegekamer van Amersfoortse stadhuis? Nee dus!

Multi wil meer winkels bouwen, en niet zo ’n klein beetje meer ook. De Amersfoortse Courant gaf vandaag de mening weer van ondernemers uit de binnenstad, de Kamer van Koophandel en de firma Vahstal. Vernietigend. En terecht. Wat voor autisten hebben zijn het die namens onze stad met Multi zitten te overleggen. Tunnelvisie dus, vergeten wat er in de rest van de stad plaatsvindt, alleen maar opkomen voor het eigen speeltje. Klaar ben je daarmee, als inwoner van onze mooie stad.
Minder parkeerplaatsen, dicteerde Multi. Ja baas roept ons college, waarschijnlijk zonder kennis van enige onderbouwing. Multimedia, AH in xxxl-formaat en nog duizenden vierkante meters overige winkelruimte. Het aantal van oorspronkelijk geplande 900 parkeerplaatsen (waar Multi dus enige honderden vanaf wil snoepen) zou bij zoveel extra winkelruimte eerder verhoogt moeten worden.
En terwijl in de binnenstad ondernemers moeite hebben de crisis te overwinnen, jubelt het college het toe dat er aan de rand van de binnenstad nog eens een compleet winkelcentrum bijkomt. Hoe groter, hoe beter. Nadenken en afwegen is schijnbaar niet de sterkste gave waarmee ons college is behept. Hopelijk raken we ze over negen maanden allemaal kwijt, slechter kan het nooit worden.

Handhaven moet overmatige overlast voorkomen

Maandag 8 juni 2009

Drie jaar geleden werd voor motorcrossvereniging SALZ een nieuw onderkomen gevonden
aan de Kolonel van Royenweg, deels op Amersfoorts, deels op Leusder grondgebied. De omwonenden aan de Utrechtseweg en de Amersfoortseweg, net zo goed als de directie van Zon en Schild, stonden niet te jubelen, in tegendeel. Wat voor SALZ een uitkomst was, werd voor de omwonenden een plaag.

Om de overlast van de ronkende crossmotoren te beperken, werd een milieubeschikking afgegeven waarin een aantal beperkingen was opgenomen. Heel globaal gesteld: op zaterdagen mag gedurende een beperkte tijd worden getraind en er mogen gedurende een beperkt aantal dagen per jaar wedstrijden worden georganiseerd. Omdat er nogal wat bomen gekapt moesten worden, werd SALZ opgedragen om binnen drie jaren na het aanvragen van de kapvergunning 1,3 ha nieuw bos te planten. Die termijn is intussen verstreken.
Weliswaar niet van harte, maar uiteindelijk hebben de omwonenden zich neergelegd bij de nieuwe vestiging van SALZ. De beperkingen garandeerden dat er voldoende momenten waren waarop de omwonenden van de snerpende geluidsoverlast die crossmotoren weten te veroorzaken, verschoond blijven.
Toch leeft bij de omwonenden het gevoel dat het met die beperkingen niet geheel gaat zoals is afgesproken. Hoe is het toezicht daarop, vragen zij zich af. En wordt er wel gehandhaafd? En hoe staat het met het herplanten van bijna anderhalve hectare bos?. Voor de Burgerpartij, die hierover werd benaderd, reden genoeg om eens bij het college aan de bel te trekken. De leden van SALZ moeten hun sport kunnen uitoefenen, maar de omwonenden moeten daarbij niet overmatig in hun woongenot worden beperkt. Daar zijn regels voor en het is de overheid die er op moet toezien dat die regels ook in acht worden genomen.

De wethoudersvacature en onze krappe kas

Vrijdag 5 juni 2009

Dat wethouder Eerdmans na zeven jaar de kans aangrijpt en een nieuwe baan aanvaard, daar is niets tegen in te brengen. Sterker nog: ik vind haar meer het type voor een schooldirecteur dan voor een wethouder, maar dat terzijde.
Met haar vertrek valt er natuurlijk een gat binnen het college. Niet zozeer beleidsmatig, maar vooral fysiek: er zit één persoon minder aan de collegetafel. Over haar opvolging wordt gesproken. Eigenlijk een gekke zaak, zo kort voor de verkiezingen. Wil een wethouder zijn werk goed doen (ik weet niet of dat binnen Amersfoort een criterium is), dan heeft hij toch wel een half jaar nodig om zich in te werken. En wat voor half jaar: we krijgen binnenkort het zomerreces en de laatste maanden voor de verkiezingen wordt er meer aan de verkiezingscampagne gedacht dan aan het dagelijkse werk op het stadhuis. Zo ging het vroeger en zo zal het nog steeds wel zijn.

Wat te doen? De stad zit momenteel wat krapjes bij kas. En zo’n wethouder, die dus nauwelijks aan effectief functioneren toekomt, kost de stad toch al snel een tonnetje, overheadkosten inbegrepen. Goed bekeken eigenlijk zonde van het geld: je moet overal bezuinigen en gaat dan veel geld uitgeven voor iemand die feitelijk pas in de periode na de verkiezingen een beetje op gang begint te komen. Komt Groen Links dan niet terug in het college? Geen idee, voor mij hoeft het niet en dan is het dus weggegooid geld.
Laat ik eerlijk zijn: ik heb wethouder Eerdmans nooit als het meest overbelaste collegelid gezien. Wat mij betreft nemen de andere vijf wethouders haar taken over – ik weet bijna zeker dat niemand dat echt merkt. Dus laten we die honderdduizend euro of meer maar in de pocket houden of uitgeven aan dingen in de stad die er echt toe doen.

Geld uitgeven met twee maten

Donderdag 4 juni 2009

Tien miljoen euro moet de stad bezuinigen. Dat geld moet in 2010 en 2011 bij elkaar worden gesprokkeld. Voor mij is nog lang niet bewezen dat we uiteindelijk voor een dergelijk bedrag op de begroting tekort komen, maar de meerderheid van de raad heeft deze boodschap van het college voor zoete koek geslikt.
De burgers in onze stad moeten dus voor tien miljoen inleveren op de kwaliteit van hun stedelijk leven.Hoe verbazingwekkend is het dan dat allerlei organisaties waarbinnen de stad samenwerkt, hun begroting onversneden opstellen en de rekening daarvoor bij ons college deponeren – die zonder meer bereid is daarvoor te betalen.
De Veiligheidsregio Utrecht, GGD Midden-Nederland en het Recreatieschap trekken lustig aan de bel en ons gemeentebestuur betaalt. Terwijl we in de stad zelf op veiligheidsbeleid moeten bezuinigen, allerlei kosten voor de geestelijke en lichamelijke welzijn onder druk staan en er op recreatieve voorzieningen in onze stad wordt gekort.
Het is een beetje als een gezin dat fors de broekriem moet aanhalen, terwijl de familieleden verwachten dat zij tijdens feesten en andere uitjes de grote jongen blijven uithangen. Waardoor het thuis aan tafel nog meer schraalhans wordt. Logisch dus dat de BPA tegen de besluiten over al die bijdragen buiten de stad heeft gestemd. Als enige.

Groen moet wijken voor geld
Woensdag 3 juni 2009

De structuurvisie voor het Park Randenbroek en omgeving werd dinsdag gepresenteerd. De presentatie was niet verrassend: het college wil op de plaats van het Sint Elisabethziekenhuis en het Sportfondsenbad huizen bouwen, veel huizen, en als het eventjes kan hoog!
Duizenden mensen hebben de afgelopen tien jaar gepleit voor een groen park Randenbroek. Het slopen van een ziekenhuis en een zwembad zou moeten worden benut om de groene long, die vanaf de stadsgrens tot aan het centrum van de stad kan lopen, echt body te geven. Maar zoals altijd, er worden geen plannen ontwikkeld vanuit een visie maar vanuit een grondexploitatie. En dan is de natuur altijd het slachtoffer. De voordelen die een groene, gezonde stad aan de burgers oplevert, zijn niet in geld uit te drukken. Dus wordt er geen rekening mee gehouden. Althans, niet door de coalitiepartijen die het college trouw volgen in zijn bouwwoede.

Ambtenaren hebben hun eigen beleid
Dinsdag 2 juni 2009

Vanaf 1 juli moet de stad een structuurvisie hebben. Dat schrijft de nieuwe wet WRO voor: zonder structuurvisie geen nieuwe bestemmingsplannen en zonder nieuwe bestemmingsplannen geen extra inkomsten uit bouwleges en dergelijke. Overigens: ook zonder deze financiële knuppel achter de deur zou het opstellen van een structuurvisie meer dan zinvol zijn. Ik heb er, vanuit verschillende posities, al jaren voor gepleit, maar het college legde zich liever niet vast. Nu moet het.

Het opstellen van een structuurvisie vergt nogal wat tijd. Oké, het college wist meer dan een jaar geleden al dat deze verplichting er aan zat te komen – maar deed niets. Nu moet een nieuw college de structuurvisie presenteren, dat zal niet voor het einde van 2010 worden, zo is de verwachting. Om toch aan de wettelijke verplichtingen te voldoen, is er een voorlopige visie gepresenteerd. Eigenlijk is het een opsomming van het bestaande, al eerder vastgelegd beleid, neergelegd in bestemmingsplannen en beleidsnota’s.
Daar moeten we het dus even mee doen, het kan niet anders. Toch wordt er stilletjes nog wat nieuws aan toegevoegd. Bijvoorbeeld wordt het rapport van de commissie Van Ek enthousiast omarmd. Vreemd, want de raad heeft de nota en de daarin opgenomen aanbevelingen nog steeds niet besproken, laat staan dat er beleid op dit punt is vastgelegd.
En ja hoor, onze gemeentelijke stedenbouwkundigen konden het weer niet laten: Vathorst Noord staat ingekleurd als een stedelijk park. Een park met het karakter als het park Randenbroek of Schothorst. Of we dat willen, daarover is nog geen besluit genomen. Met een ander kleurtje in het voorlopige structuurplan had Vathorst-Noord het karakter gekregen van Hoogland-West. Zat mensen die dat graag willen, maar dat levert natuurlijk weinig werk op voor onze stedelijke beleidsambtenaren. En ook voor hen geldt: er moet brood op de plank komen. Dat de raad daarover nog lang geen besluit heeft genomen, doet in zo’n geval weinig ter zake. Zo zijn onze gebruiken!