Ouderen en stadsvernieuwing

Maandag 20 juli 2009

Wat voor invloed hebben ouderen op de kwaliteit van de Amersfoort Vernieuwd-wijken? Ik weet het niet, maar er zijn anderen die hier wel een mening over hebben. Dat is in elk geval mijn conclusie nadat ik het wijkactieplan voor Kruiskamp heb gelezen, een actieplan dat onlangs in mijn brievenbus belandde.

In het actieplan is een overzicht met alle kengetallen voor Kruiskamp opgenomen. Zo ook over de bevolkingssamenstelling. En om het geheel wat duidelijker te maken, hebben de opstellers van het wijkactieplan een aantal gegevens daaruit ook een waardering gegeven: beter of slechter dan het Amersfoortse gemiddelde. Niet ‘hoger of lager’, wat een statistische verduidelijking zou zijn, maar ‘beter of slechter’, een waardeoordeel.
Uit het overzicht blijkt dat in Amersfoort twaalf procent van de bevolking 65 jaar of ouder is. Landelijk gezien een laag percentage. Wat Kruiskamp betreft, blijkt het aandeel van 65-plussers in sommige delen van deze wijk nog ver onder dit Amersfoortse gemiddelde te liggen: in het gebied Meridiaan acht procent en in het gebied Evertsenstraat zeven procent.
Dat is een veel beter percentage dan het Amersfoortse gemiddelde, aldus de opstellers van het overzicht. Of anders gesteld – ik kan het niet anders lezen -: hoe lager het aandeel 65-plussers in en wijk, hoe beter dat voor de wijk is. Of nog anders gesteld: hoe hoger het percentage 65-plussers in een wijk is, hoe slechter dat uitpakt.
Een vreemde opvatting. Voor mij dus aanleiding om eens – door middel van schriftelijke vragen – bij het college te informeren waarom een hoog percentage ouderen het leefklimaat in een wijk negatief beïnvloedt. Ik zou eerder het tegendeel veronderstellen, maar misschien heeft men in Kruiskamp extreme overlast van hangouderen of maakt een deel ven deze ouderen zich schuldig aan vandalisme of vormen van kleine criminaliteit. Zou zo maar eens kunnen!

Een stukje politieke geschiedenis

Vrijdag 17 juli 2009

Het is vakantie. Leestijd! Met genoegen heb ik het boek ‘Patriotten en bevrijders’ ter hand genomen, een studie van de Engelse historicus Simon Schana. Hij beschrijft daarin de revolutie in de Noordelijke Nederlanden gedurende de periode van 1780 tot 1813. Een boeiende beschrijving, geschreven in de stijl van verhalende historie. Schama heeft niet de sociologische, maar de politieke invalshoek gekozen, zoals hij zelf aangeeft.

Het boek lag al meer dan een half jaar op de stapel ‘nog te lezen boeken’. Maar bijna achthonderd pagina’s, gedrukt in de kleinst denkbare, nog net te lezen letter, dat schrok mij af. Zo iets bewaar je voor de vakantietijd. Dat levert wel een bijzondere situatie op: enkele maanden geleden las ik het boek ‘Schielijk, Winzucht, Zwaarhoofd en Bedaard’ van Jeroen van Zanten, een boek over de politieke discussie en oppositievorming in de periode 1813-1840. Ik lees beide boeken dus in de verkeerde volgorde!
Dit soort boeken is eigenlijk een must voor iedere politicus of politiek geïnteresseerde. Ze verhalen over het ontstaan van onze huidige staatsvorm, de idealen van de oprichters, de groeistuipen van onze huidige democratie en de machtsstrijd tussen uiteenlopende belangengroepen. Ook al gaat het hierbij om ons staatsbestel van bijna twee eeuwen geleden, het geeft inzicht in onze parlementaire cultuur, die in elk geval anders is dan in de andere West-Europese staten.

Alternatieven voor noodlokalen

Donderdag 16 juli 2009

Het plaatsen van noodlokalen voor de Joost van de Vondelschool op een speelveldje aan de Beetslaan, heeft geleid tot protesten. Deze protesten komen van verschillende kanten: van de scholen die al op het binnenterrein bij de Beetslaan zijn gevestigd en die moeten toezien hoe de toch al beperkte speelruimte voor drie scholen zonder voorafgaand overleg grotendeels wordt opgeofferd voor het plaatsen van noodlokalen. En door de mensen in de buurt die met de komst van nog een schoolvestiging de verkeersproblemen aan het begin en einde van de schooltijden nog verder zien toenemen.

De BPA heft het college enkele weken geleden er al op attent gemaakt dat er tenminste één alternatieve plaats is waar het tekort aan schoolruimte in Amersfoort-Zuid kan worden opgelost. Gewezen werd op het sportveld aan de Abraham Kuyperlaan, waar een aantal jaren geleden, tijdens de verbouwing van de Pallas Atheneschool, al een aantal noodlokalen was neergezet. Het terrein is zo groot dat het gebruik als sportveld door het Johan van Oldenbarneveltgymasium er niet ernstig door werd gehinderd.
Enkele leden van mijn partij zijn eens verder gaan zoeken. Ze konden nog verschillende alternatieve plekken aanwijzen. Zo blijkt bij de Meanderziekenhuizen nog veel open ruimte te zijn die meer dan voldoende plaats biedt en die – zo blijkt uit navraag – ook beschikbaar is. Eigenlijk vind ik niet eens het feit dat die ruimte er is van belang. Belangrijker vind ik dat, wanneer je een serieuze zoektocht onderneemt, er veel meer mogelijkheden blijken te zijn om in Amersfoort-Zuid noodlokalen neer te zetten. Betere plekken in elk geval dan aan de Beetslaan.
Zodra de nieuwe wethouder Onderwijs zijn werkzaamheden oppakt (1 augustus), is er een raadsinformatiebrief over de lokalenproblematiek in Amersfoort-Zuid – en ook in andere stadsdelen – te verwachten. De BPA heeft al te kennen gegeven dat deze raadsinformatiebrief gesprekspunt moet zijn tijdens de eerste raadsvergadering na het zomerreces. Of dat voor de beoogde vestiging aan de Beetslaan nog iets uitmaakt, valt te betwijfelen. Op het stadhuis heeft men zich vastgebeten in de locatie op die plek, voor protesten en betere alternatieven toont men zich dan traditioneel hardhorend.

Een nieuwe deelnemer op 3 maart

Woensdag 15 juli 2009

‘Het Pechtold-effect legt ons geen windeieren’. Onder deze kop presenteerde D66 zich vandaag in de Amersfoortse Courant. D66 gaat het weer eens zelf proberen en neemt op 3 maart 2010 deel aan de gemeenteraadsverkiezingen in onze stad.
Wat de nieuwe oude partij precies voor ogen staat, is nog niet duidelijk.Over actuele zaken, zoals de golfbaan in Hoogland-West en woningbouw in het Beekdal, wil de partijvoorzitter geen uitspraken doen. De huidige lokale politiek volgen ze niet zo op de voet, delen de voorzitter en zijn campagnemaatje tegenover de AC mee. Nou ja, iets willen ze wel loslaten. De bereikbaarheid van de stad is belangrijk, er is bij D66 aandacht voor cultuur en het groen in de stad en wijkgericht werken spreekt wel aan. We kunnen dus een revolutie verwachten in onze stad.

Koffiedik kijken

Dinsdag 14 juli 2009

Een leuk gezelschapsspel, vanavond gespeeld met een groepje mensen die een meer dan gemiddelde betrokkenheid hebben met het politiek reilen en zeilen in onze stad. Vogels van uiteenlopende pluimage, bijna elke partij was wel vertegenwoordigd. De inhoud van het spel: wat wordt de uitslag van de verkiezingen van 3 maart 2010.
Een moeilijke gok want er kan nog zo veel gebeuren. Indien Wouter Bos in januari onze economie redt, dan zit de PvdA weer op rozen – maar dat verwacht eigenlijk niemand. Trots op Nederland wekt de suggestie in Amersfoort aan de gemeenteraadsverkiezingen te willen meedoen, het ontbreekt nog aan kandidaten. Lukt het deze partij om aansprekende mensen te vinden, dan zal vooral de VVD daar last van ondervinden. En hoe groot wordt D66, met in een adem de vraag: wat voor gevolgen dat heeft dat voor Jouw Amersfoort? Iedereen was voorzichtig, zodat de som van het geheel minder dan 39 zetels was.
Vervolgens werd gegokt over de collegesamenstelling na 3 maart. Over de meningen die daarover heersten, is nauwelijks iets te zeggen. Veelgehoorde mening: het college zal uit tenminste vier partijen bestaan. Persoonlijk hoop ik op drie partijen, en dan niet in regenboogsamenstelling. Dat komt de politieke duidelijkheid ten goede.
Nu nog op zoek naar goede wethouderskandidaten – geen bureaucraten zoals nu maar mensen met postuur en overtuigingskracht, die eigen, creatieve ideeën hebben maar ook gevoelig zijn voor creatieve opvattingen die buiten het stadhuis ontstaan. Maar uiteindelijk is het de kiezer die dit bepaalt!

Woonboten blijven op de agenda

Maandag 13 juli 2009

Wethouder Luchteveld moest vanavond even slikken, vermoed ik. Tijdens een extra vergadering werd gesproken over de ligplaatsen voor de woonboten aan en nabij de Eem. Na twintig jaar leek er een einde te komen aan een martelende discussie, waarbij je bewondering kunt hebben voor de woonbootbewoners die dit al die tijd hebben voorgehouden.

Het afgelopen jaar is een mediator actief geweest. Die heeft afgelopen maand een compromis op tafel gelegd waarmee een einde lijkt te komen in de slepende zaak. Lijkt, want intussen heeft het college toch weer bedenkingen geuit. Het gaat daarbij vooral om geld. Voor de vanavond aanwezige fractievertegenwoordigers ging het dus om de keuze: eindelijk een einde aan deze zaak maken op een manier die door vrijwel alle betrokkenen (behalve het college) wordt ondersteund, of op verzoek van het college verder discussiëren, weer nieuwe gesprekken starten en de onwil op het stadhuis nog langer sanctioneren.
Het overleg was duidelijk: twintig raadsleden wensen zo spoedig mogelijk een punt achter de jarenlange discussie te zetten, 19 raadsleden volgen het college. Wethouder Luchtenveld telde de neuzen, trok zijn conclusies en deelde mee dat het college zich nader gaat beraden. De mediator gaat intussen door met zijn gesprekken en onderzoekt de mogelijkheden om bij het waterschap en de provincie extra bijdragen los te peuteren: ook zij hebben belang bijeen snelle oplossing. Wordt vervolgd.

Wordt winkelcentrum Vathorst uitgebreid?

Vrijdag 10 juli 2009

Het is een interessante discussie: wanneer wordt er begonnen met de tweede fase van het winkelcentrum in Vathorst. Volgens planning zou daar dit jaar mee worden begonnen. Maar vorige maand, bij de opening van de eerste fase, riepen ontwikkelaar en gemeente unisono dat daar beter mee kon worden gewacht. De economische crisis, u weet wel. We willen de nu gevestigde ondernemers niet te snel met concurrentie door nog meer winkels in het nauw brengen, zo werd door ontwikkelaar en gemeente geopperd.

Daar denken de meeste ondernemers anders over. Van verschillende kanten roepen die: start zo snel mogelijk met de tweede fase. Wanneer de tweede fase wordt opgeleverd, ontstaat er pas echt een volwaardig winkelcentrum dat kan concurreren met het winkelcentrum Emiclaer. In zijn huidige vorm is het Vathorster winkelcentrum een plek om boodschappen te doen, maar niet om te winkelen. Daar is nu juist die tweede fase voor geschikt.
Dat de bewoners in Vathorst er net zo over denken, is evident. Die hebben zich in de nieuwe wijk gevestigd met de mededeling dat de bouw van het complete winkelcentrum rond het einde van 2010 wordt afgerond. Maar ja, het gemeentebestuur heeft – onder regie van het OBV – laten weten dat de ontwikkeling van het voorzieningenniveau in Vathorst voorlopig op een zacht pitje wordt gezet. Het is weer als vanouds: belofte van de overheid hebben vaak niet meer dan dagwaarde!

Geluidsoverlast in Noord

Donderdag 9 juli 2007

Renske, mijn maatje, was deze week deelnemer aan een tennistoernooi, georganiseerd door Randenbroek. Uiteraard heb ik zo vaak als mogelijk de supportersrol vervuld, ook als ze tennis speelt is het een plezier naar haar te kijken. Bijna elke avond van deze week bezocht ik dan ook het tennispark van Randenbroek, op de grens tussen Schothorst en Zielhorst.

Dat leverde voor mij een leerzame ervaring op. Deze week werd op het beoogde manifestatieterrein tussen Kattenbroek en Zielhorst het beachballfestijn gecelebreerd. Bewoners in de wijken rondom dit feestterrein hebben de afgelopen maand regelmatig en massaal geklaagd over geluidsoverlast – het beachgebeuren was niet het eerste festijn op deze plek.
En het was oorverdovend! Het college heeft in een nieuwe manifestatienota het terrein een definitieve bestemming toebedeeld voor festivals, sportmanifestaties, circusoptreden en noem maar op. Als het een beetje tegenzit, krijgen de omwonenden in de zomerperiode zo om de week een luidruchtig feest voor de deur. De behandeling van de nota is overigens uitgesteld tot na het reces, het stadhuis kon het grote aantal bezwaarschriften niet snel genoeg verwerken.
Dat komt dan goed uit, want het uitstel verschaft de raad extra mogelijkheden om te ervaren tot welke overlast het idee van het college leidt. Ik kan mij niet voorstelen dat een meerderheid van de raad het onzalige idee van het college voor zijn rekening neemt.

Driftkikkertje heeft zichzelf niet in bedwang

Woensdag 8 juli 2009

Wethouder Arriën Kruyt heeft tijdens de afgelopen raadsvergadering opnieuw bewezen totaal ongeschikt te zijn om als dagelijks bestuurder voor onze stad te kunnen optreden. Tijdens de behandeling van de plannen voor het Beekdal kwam ook het sportleven in dit gebied aan de orde.
Op het onderwerp zelf zal ik maar niet ingaan. In elk geval probeerde de wethouder met verkeerde argumenten te bewijzen dat alles weer koek en ei is tussen hem en de Amersfoortse Sportfederatie, nadat deze eerder het overleg met de wethouder had opgezegd. Toen dat een leugentje om bestwil bleek te zijn en hij daar op werd gewezen, ontplofte onze wethouder.

Dat ontploffen gebeurt vaker. Kruyt heeft, als de zaken niet lopen zoals hij zich dat wenst, zichzelf vaak niet meer in de hand. Regelmatig slaat dan de drift toe en toont hij zijn onbeheerstheid op een wijze die voor een openbaar bestuurder onwaardig is. Deze avond niet alleen tegenover raadsleden, maar ook tegenover vertegenwoordigers van de sportfederatie die door hun lichaamstaal hadden laten blijken dat de door de wethouder aan de raad verstrekte informatie niet juist was.
Dat de wethouder tegen het einde van de discussie de achter hem zittende sportvertegenwoordigers op een voor de raad niet hoorbaar, maar voor de sportmensen goed te verstane wijze uitschold, is helemaal te veroordelen. De ASF-vertegenwoordigers bleken meer zelfbeheersing en wijsheid te hebben dan onze wethouders en gingen maar niet op het gescheld van de wethouder in.

Vaarwel groen Beekdal

Dinsdag 7 juli 2009

Een meerderheid van de raad heeft deze avond ingestemd met het voornemen van het college om, na het leegkomen van de Elisabethlocatie van het Meanderziekenhuis, op de plek van het ziekenhuis ongeveer 300 woningen te bouwen. Inclusief de bouwplannen aan de noordkant van het Beekdal, kan worden gesteld dat het financieel gewin op korte termijn het heeft gewonnen van het behoud van groen voor huidige en volgende generaties stadsbewoners.

Alle details laat ik achterwege. De BPA heeft zich ingezet voor het vergroenen van het Beekdal en tegen de bouwplannen van het college. Daar is alle aanleiding voor. Neem de 300 woningen op het ziekenhuisterrein. Het college heeft geopperd deze te realiseren in vier torens van vijftien verdiepingen.
Ik woon zelf in een toren van die hoogte, aan de oostelijke punt van Vathorst-Laak. Twee van deze torens zijn gerealiseerd, twee zijn er in aanbouw. Bij elkaar leveren ze al een voorbeeld op van wat er in het Beekdal, naast de Heiligenbergerbeek, dreigt te worden gebouwd. Daarbij komt nog dat de toren waarin ik woon 28 woningen telt. De torens in het Beekdal moeten elk 75 woningen herbergen en worden dus heel wat massaler dan in Laak is te aanschouwen.
De torens vormen één van de twee alternatieven. Het andere alternatief is de bouw van middenhoge appartementenbouw – de torens op hun kant gelegd, zou je kunnen zeggen. Dat is misschien nog wel erger omdat er dan nog meer grondoppervlakte moet worden bebouwd.

De ongewenste Westtangent

Maandag 6 juli 2009

Vandaag is het ‘Verderpakket’ gepresenteerd. Het pakket bevat een groot aantal plannen voor de verbetering van het verkeer en vervoer in de driehoek Amersfoort-Utrecht-Hilversum. Het pakket is samengesteld door verschillende overheden: gemeenten, de gewesten Eemland en BRU, de provincie en Rijkswaterstaat.

Alle plannen tezamen vergen een investering van ruim 400 miljoen euro. Het grootste deel van deze kosten wordt gedekt door het Rijk, de NS en de provincie. Het pakket bestaat uit een bonte reeks van maatregelen: verbreding van wegen, extra fietspaden, veel aandacht voor het openbaar vervoer en aanvullende maatregelen. Het merendeel van de plannen kan alleen maar worden toegejuicht, af te wachten is of alles het komende decennium ook kan worden gerealiseerd.
De plannen bevatten in elk geval één pijnpunt: de capaciteitsvergroting van de westelijke ontsluiting van Amersfoort. Het woord ‘Westtangent’ is in elk geval vermeden, maar het feit dat voor dit programmapunt tenminste zestig miljoen euro wordt uitgetrokken, duidt er op dat het op dit punt niet om een extra stoplichtinstallatie gaat.
Hé hé, zullen sommigen denken, eindelijk een besluit over (sorry) de Westtangent. Maar de discussie daarover duurt natuurlijk niet voor niets zo lang. Er zijn al heel wat tracés in discussie geweest, heel wat onderzoeken verricht en e is heel wat lobbywerk verzet. Dat er nog steeds geen besluit is genomen, hangt vooral samen met het feit dat er onvoldoende maatschappelijk draagvlak voor een forse ontsluiting aan de westkant van de stad bestaat.

Als raadslid ben ik niet zo gelukkig met de 60 miljoen voor de westelijke ontsluiting. Het pakket wordt onder verantwoording van alle ‘pakketoverheden’ uitgevoerd. Een van die overheden is de provincie. Volgens de nieuwe wet op de Ruimtelijke Ordening kan de provincie interveniëren: wanneer de gemeente een ruimtelijk plan niet wil uitvoeren, dan kan de provincie zelf een bestemmingsplan opstellen en de gemeenteraad overrulen.
Het kan dus zijn dat de provincie, in het kader van de pakketovereenkomst, de komende jaren de knoop doorhakt en de gemeente de aanleg van de Westtangent (of hoe we die ook gaan noemen) dwingend oplegt. Niet iets om blij over te zijn..

Drogredeneringen over Vathorst

Vrijdag 3 juli 2009

De SP en de VVD gaan discussiëren over de gevolgen die de economische crisis heeft voor Vathorst. Er moet voor zo’n 22 miljoen extra worden bezuinigd op de plannen voor Vathorst, heeft het college de afgelopen dagen meegedeeld. Da’s niet niks!

De SP wil de economische crisis en de daardoor stagnerende bouwstromen benutten om in Vathorst meer sociale woningbouw te realiseren. Een slecht plan. Meer sociale woningbouw dan de geplande dertig procent van het totaal aantal woningen, vergroot de problemen alleen maar. Sociale woningen leveren veel minder grondopbrengsten op. Elke sociale woning extra vergroot dus het tekort op de ontwikkeling van Vathorst en maakt een nog grotere bezuiniging noodzakelijk. Geen goed idee dus.
De VVD vreest dat door de bezuinigingen en de daarmee samenhangende versobering van de Vathorster plannen, deze wijk een ‘Vogelaarwijk’ dreigt te worden. Nu versoberen betekent: over twintig, dertig jaar de sloophamer, suggereert de VVD. Stemmingmakerij! De Vogelaarwijken zijn vroegnaoorlogse wijken die in revolutiebouw zijn opgetrokken. Uniforme wijken met goedkope huurwoningen en een eenzijdige bevolkingssamenstelling. Allemaal ingrediënten voor voortijdige stadsvernieuwing. Vathorst is echter een gevarieerde wijk met zeventig procent eigen woningbezit waardoor van eenzijdige bevolkingsopbouw nooit sprake zal zijn. En de bouwkwaliteit is aanmerkelijk beter dan wat in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werd gebouwd.
Hopelijk wordt het een leuke discussie!

De communicatieoorlog

Donderdag 2 juli 2009

Op het stadhuis lopen tientallen communicatiemedewerkers rond. Dat leidt tot een stroom van hallelujaberichten over de heldendaden van ons college. Ik sprak enkele maanden geleden een redacteur van een landelijk dagblad die de burgemeester wilde interviewen. Onderwerp: Vathorst-West. Een communicatiemedewerker verzocht hem de voorgenomen vragen die hij wilde stellen vooraf toe te sturen. Uiteindelijk werd hem het interview geweigerd. Goede beeldvorming was belangrijker dan eerlijke informatie.

Ik werd aan dit voorval herinnerd toen ik deze dagen het boek ‘De communicatieoorlog’ van de journalist Frits Bloemendaal las. Hij beschreef hoe communicatieafdelingen bij de overheid groeien als kool, hoe de media en burgers worden gemanipuleerd en hoe bestuurders worden afgeschermd voor kritische media. De beïnvloeding en mooipraterij wordt niet alleen in de richting van de media en burgers uitgevoerd, maar ook in de richting van gekozen volksvertegenwoordigers.
Het boek ging vooral over het communicatiegebeuren in Den Haag. Maar tijdens het lezen realiseerde ik mij dat dit op gemeentelijk niveau, en zeker in Amersfoort, net zo plaatsvindt. Ik constateerde daarbij dat wij als raadsleden eigenlijk geen idee hebben hoeveel communicatieadviseurs en overige –medewerkers er op het stadhuis rondlopen, hoe ze binnen de organisatie zijn ingebed, wat hun missie is en hoeveel ons dat alles kost.
Toch is het relevant dit te weten, als raadslid moet je in elk geval enig inzicht hebben in de omvang en werkwijze van het pr- en marketingapparaat binnen het stadhuis. Op Rijksniveau worden vele honderden miljoenen euro’s besteed aan communicatieactiviteiten. Ik wil wel eens weten wat het de Amersfoortse burger kost. Een goed onderwerp dus voor schriftelijke vragen – die dus worden gesteld.