Nieuwe wethouder valt al om

Vrijdag 7 augustus 2009

‘Groen Links loopt niet weg voor haar verantwoordelijkheid en wil een rol spelen in de moeilijke keuzes die moeten worden gemaakt.’ Ferme woorden van de kersverse wethouder Sebastiaan van’t Erve tijdens een interview deze week in de Amersfoortse Courant. De oppositie vond zijn benoeming, een half jaar voor de verkiezingen, weggegooid geld. Voordat hij goed en wel is ingewerkt, kan hij al weer aankloppen bij het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, waar men de stoel voor hem warmhoudt. Van ’t Erve vond dat half jaar wel de moeite waard, want Groen Links heeft recht op de wethoudersplek in het College.

Waarom? Is hij van plan om binnen het college een fris Groen Links-geluid te laten horen? Daar ziet het niet naar uit. In hetzelfde interview wordt hem gevraagd hoe hij zich gaat opstellen als binnenkort de Westtangent, de omstreden rondweg tussen de Amsterdamseweg en de Stichtse Rotonde weer op de agenda komt te staan. Groen Links-wethouder Van ’t Erve hierover: ‘Als fractievoorzitter van Groen Links vond ik de nieuwe weg geen goed idee. Als wethouder heb ik daar nog geen mening over.’
Is dat het Groen Links-geluid van de nieuwe wethouder? Was een vertegenwoordiging van zijn partij binnen het college noodzakelijk opdat deze baantjesjager zo snel mogelijk van zijn geloof kan afstappen?
Ik herinner mij nog dat tot 2002 Groen Links niet binnen het college was vertegenwoordigd maar wel het collegeprogramma steunde. Fractievoorzitter Ronald Vis werd vaak de ‘zevende wethouder’ genoemd, wat overeenkwam met de invloed die hij had op het collegebeleid. Overigens: toen Groen Links door een goede verkiezingsuitslag eindelijk ook daadwerkelijk een collegestoel kon bezetten, bleek Ronald Vis ineens twee concurrenten te hebben, de echte baantjesjagers dus; ook zijn partij bleek over voldoende carrièrejagers te beschikken. Het had Groen Links gesierd indien deze fractie een maand geleden een keuze had gemaakt voor de eerlijkheid van Ronald Vis in plaats van te kiezen voor het opportunisme van diegenen die na hem het gezicht van deze partij zijn gaan bepalen.

Nederlanders, een lelijk volk

Donderdag 6 augustus 2009

We hebben een Kabinet waarbinnen de drie politieke leiders in elk geval één ding gemeen hebben: ze studeerden alle drie aan de VU, de enige christelijke universiteit in ons land, de universiteit waar de geest van Abraham Kuypers nog rondwaart, de plek waar het christelijke burgerdom dat ons land eigen is, met zorg in stand wordt gehouden. In elk geval kan worden gezegd dat sinds het vertrek van Lubbers en Van Agt de Roomse blijheid met grote spoed uit onze bestuurscultuur is verdwenen.
Dat blijkt bijvoorbeeld op het moment dat je een paspoort of rijbewijs moet verlengen. Vroeger liet je daarvoor een pasfoto maken (linker oor vrij) waarop je een beetje aardig op stond afgebeeld. Liefst met een glimlach en met een blik alsof je naar iets moois stond te kijken, wat soms ook zo was. Maar ja, deze vrolijkheid, dit op gunstige wijze in beeld brengen van een in Gods toorn gevormde mens, past natuurlijk niet binnen de gereformeerde cultuur die intussen in bestuurlijk Nederland de overhand heeft.
Daarom is sinds enkele jaren de regel: recht in de camera kijken, een treurig blik, deemoed en nederigheid. ‘Zo’n beetje een depressieblik, passend bij deze tijd?’ vroeg ik vandaag de fotograaf. ‘Ja, doet u maar, dan loopt u het minste risico,’ was zijn antwoord. Want ik moet de komende dagen mijn rijbewijs verlengen, en als mijn pasfoto geen in deemoed gedrenkte, door het eeuwige lot getekende weergave van deze zondige mensch weergeeft, dan wordt ik onherroepelijk teruggestuurd. ‘Dat maakt tien euro, ‘ aldus de vakfotograaf, ‘maar dat is met terugstuurgarantie.’ Voor het geval de ambtenaar beslist dat ik toch nog te rooms in de camera blikte.
Oké, ik ben geen mooie jongen. Jammer, maar daar weet ik al meer dan zestig mee te leven. Maar de foto waarmee ik maandag naar het stadhuis loop, slaat echter alles. Ik heb maar eens bij mijn maatje, Renske, geïnformeerd. Ik beschik over prachtige foto’s van haar, afgelopen jaar heb ik zelfs Juane Xue – een van de beste portretkunstenaars in onze stad – gevraagd om Renske op het doek te vereeuwigen. Een prachtig portret waar ik dagelijks met genoegen naar kijk. Maar de pasfoto die zij voor haar rijbewijs heeft laten maken, is een desaster. Verdere navraag bij enkele kennissen leverde een soortgelijk beeld op.

Het is duidelijk: de nieuwe politiek in ons land is er op gericht van ons volk een verzameling afzichtelijke schlemielen te maken. Wat voor beeld zal een ambtenaar aan welke willekeurige grenspost krijgen nadat hij al die treurige foto’s, gemaakt op basis van nationaal geldende rijksnormen, aan zich voorbij ziet gaan. Dat wij op deze wijze hel en verdoemenis al moeten doorstaan, nog eer wij het aardse met het hiernamaals hebben omgewisseld, is toch wel de ergste straf die het Kabinet Balkenende ons oplegt. Het zal wel ergens in het regeerakkoord staan, vrees ik.

Pittige discussie over inburgering verwacht

Woensdag 5 augustus 2009

Het wordt weer een aardige raad, op 8 september, de eerste na het zomerreces. De messen worden al geslepen, er is minstens één boeiende discussie te verwachten. Onderwerp: de inburgering in onze stad. Minister Van der Laan heeft bepaald dat vanaf 1 januari 2010 geen gescheiden inburgeringcursussen mogen worden gehouden. De tijd dat in katholieken kerken de mannen rechts en de vrouwen links van het middenpad zaten, ligt al weer zo’n veertig jaar achter ons. Intussen hebben vrouwen in ons land strijd gevoerd voor gelijke rechten – op vele punten met succes, al is er op menig punt nog wel iets te verbeteren.

Door mannen en vrouwen die in ons land hun leven willen voortzetten, gescheiden in te burgen, bevestig je deze nieuwe landgenoten in een beeld dat al lang niet meer met onze samenleving overeenkomt. Gelijkwaardige behandeling van mannen en vrouwen begint al bij de inburgering. Wat zijn dat voor primitieve macho’s die niet samen met vrouwen in de schoolbanken willen kruipen? En wat voor toekomst gaan vrouwen in ons land tegemoet indien zij zich bij de inburgering al laten ringeloren. Opvoeden doet soms een beetje au, zei mijn moeder vroeger nadat ik mijn vingers aan de hete kachel had gehouden.

De opvatting van minister Van der Laan getuigt dus van een reële kijk op integratie. Maar er zijn gemeenten waar de verantwoordingontlopende geitenharensokkenmentaliteit nog door de burelen waait. Meestal bij bestuurders die zich graag links noemen (hoewel zij in veel gevallen rechts leven) en die het maar niets vinden dat mensen die van onze economie en sociale voorzieningen willen profiteren, ook aan de normen in ons land moeten voldoen. In Amersfoort hadden we ook zo’n wethouder: Gerda Eerdmans van Groen Links. Zij verzette zich tegen de opdracht vanuit Den Haag, al was het maar om aan te tonen hoe betrokken zij zich voelt bij het lot van de instromende allochtonen – die goedbeschouwd alleen maar slachtoffer worden van deze softe en ook laffe benadering.
Haar opvolger, Van ’t Erve, heeft deze week in de media verklaard niet zonder meer een einde te maken aan de gescheiden inburgering in onze stad. Zijn drogredenering is dat gescheiden inburgering er toe kan leiden dat mensen meedoen aan onze maatschappij. Ik zou eerder zeggen: zij doen pas echt mee aan de maatschappij indien zij het absurde isoleren van vrouwen beëindigen. Ingeburgerd zijn betekent bijvoorbeeld dat een islamitische man een avond tegen zijn vrouw zegt: kom ga mee, we gaan samen met de (autochtone) buren een bioscoopje pikken!

Het feit dat Van ’t Erve zich niet wenst te richten naar de opvatting van de minister is op zichzelf al een discussie waard. Pikant is dat een van zijn collega’s, CDA-wethouder Boeve, onlangs heeft meegedeeld dat Amersfoort beter kan stoppen met de gescheiden inburgering. Een van de twee wethouders moet op 8 september dus het hoofd buigen. Wethouder Boeve heeft waarschijnlijk de beste kaarten in handen. De BPA heeft een interpellatie aangevraagd, vergezeld van een motie waarin stoppen van het gescheiden inburgeren wordt gevraagd. De VVD heeft ook een motie ingediend waarin zelfs wordt gevraagd direct vanaf 8 september met de gescheiden inburgering te stoppen. Uiteraard steun ik de BPA-motie, maar zeker ook de VVD-motie!

Maak van Vallei-oever een prachtpromenade

Dinsdag 4 augustus 2009

Ik wil hier niets schrijven over de strijd tussen moslims en onreine honden rondom de moskee in Liendert. Mijn collega Ruud Schulten heeft deze sores op zich genomen, ik sta daarbij geheel achter hem. Maar toch iets over deze moskee. Ik vind het een mooi gebouw, een sieraad aan de oever van het Valleikanaal. Ik weet het, er zijn anderen – ook binnen mijn fractie – die daar anders over denken, maar daaruit blijkt vooral dat smaken verschillen.
Mijn opvatting is dat elke geloofsgemeenschap: katholiek, christelijk, joods of islamitisch, die over genoeg geld en een plek beschikt een kerkgebouw mag neerzetten, en dan bij voorbaat een mooi gebouw. Wat er binnen zo’n kerkgebouw wordt besproken en gedaan, is niet mijn zaak. Ik begin pas een mening te hebben als een geloofsgemeenschap zich met het gebeuren buiten een kerkgebouw gaat bemoeien, om het even of dat de zondagrust of een hondenuitlaatplek betreft.

Ik dacht hieraan toen ik deze week het themanummer van het maandblad SMAAK (Stedenbouw, Monumenten, Architectuur, Architectuurbeleid, Kunst), een uitgave van de Rijksgebouwendienst, las. Het themanummer was gewijd aan het nieuwe gebouw van de Rijksdienst voor het cultureel erfgoed, aan het Smallepad in onze stad. Ik roep al jaren: een mooi gebouw, maar het staat op de verkeerde plek. Verstopt achter het stadhuis, zonder voldoende ruimte rondom om het gebouw in zijn volle glorie te kunnen waarnemen, voor een deel afgedekt door een schakelstation van Eneco.
Zo’n gebouw had, net als de moskee in Liendert, aan de oever van het Valleikanaal moeten staan. Dergelijke gebouwen geven de ringweg langs het Valleikanaal allure en dragen bij in het upgraden van de achterliggende stadsvernieuwingswijken. De ontwerpers van de nieuwe Hogewegzone hebben dit begrepen en hebben op de plek waar de Hogeweg het Valleikanaal kruist, een aantal markante woontorens gepland. Of die er echt komen, weet ik niet want de torens zullen tot over de provinciale grenzen zichtbaar zijn, wat een aardige metafoor is in relatie tot provinciaal denken.
De oever van het Valleikanaal wordt nu nog grotendeels in beslag genomen door scholen, enkele sporthallen en andere gebouwen die door een timmerman lijken te zijn ontworpen. Vaak zien we vanaf de ringweg de achterkant van de gebouwen, wat een nog grotere aanslag is op het esthetische gevoel van de duizenden die dagelijks gebruik maken van de stedelijke binnenring. Misschien is het een aardig idee indien onze stadsbouwmeester eens en visie ontwikkelt op de oever van het Valleikanaal, van Liendert tot Randenbroek.

In je blootje op de boot

Maandag 3 augustus 2009

Vandaag werd de Amersfoortse Courant gesierd met een foto van de Amersfoortse boot die meevoer in de Amsterdamse Canal Pride. Rood-Wit, met een verwijzing naar de Roze Zaterdag die in 2010 in Amersfoort plaatsvindt.

Van mij mag het allemaal: Canal Pride, Gaypride. Ik zie het vooral als een uit de hand gelopen exhibitionistische stunt waarop ook sommige heterofiele mensen jaloers zullen zijn. Het toeval wil dat ik binnen mijn familie- en kennissenkring zeer regelmatig een meer dan gemiddeld aantal mensen tegenkom die een homofiele relatie hebben. Hun meningen over de Canal Pride lopen uiteen: van grinniken tot meewarig knikken, in elk geval heeft geen van hen de neiging om in zijn blootje door de Amsterdamse grachten rond te varen.
Allemaal hebben ze de zelfde opvatting als ik: ze doen maar, maar het valt nog te bezien of daarmee de reserve die veel mensen tegenover homofiele medeburgers hebben , wordt weggenomen. Sommige vrezen dat het effect juist tegengesteld is, een gevoel dat ik wel kan delen. Daarom vraag ik mij af of de hoogverheven doelstelling van ons gemeentebestuur – emancipatie, acceptatie, respect – bij de Gaypride die volgend jaar in onze stad plaatsvindt, terecht is. Maar zoals gezegd, wie aan de Roze Zaterdag wil deelnemen, moet daarin zeker niet gehinderd worden. En dat de gemeente daar een bijdrage in levert, dat heeft mijn zegen. Er zijn andere gemeentelijke bijdragen waar ik veel eerder een vraagteken bij zet.