Griffier pleegt niet zo slimme actie

Onze raadsgriffier, Marian van Omme, heeft een column geschreven. Ze deed dat in het jaarboek van de vereniging van griffiers. Onderwerp: het functioneren van raadsleden. Die zouden naar haar mening hun oren te veel naar de kiezer laten hangen en te veel nadruk leggen op hun volksvertegenwoordigende functie. Dat mag niet van onze raadsgriffier: de raad wordt een keer in de vier jaar gekozen en dient haar werk daarna zonder last of ruggespraak te verrichten.

Dat ‘zonder last of ruggespraak’ is een nog door Thorbecke geformuleerde regel. Ze stamt uit de tijd dat Tweede Kamer nog werd bemand door eerwaardige heren. Partijen en fracties bestonden nog niet. Intussen zijn de tijden veranderd. Volksvertegenwoordigers worden gekozen op basis van partijlijsten en partijprogramma’s. Een raadslid dat zich niet aan het programma houdt, kan door zijn partij worden teruggefloten en zelfs zijn partijlidmaatschap – en daarbij continuering van zijn positie – verliezen. Daarom alleen al kan je stellen dat de column van Marian van Omme van weinig intelligentie getuigt.
Maar er zit nog een ander aspect aan haar column. Ze kan alles schrijven waar en waarin zij wil, een van de grondrechten in ons land. Haar column duidt er op dat zij kritiek heeft op het functioneren van raadsleden in onze stad of misschien wel op de gehele raad – dat verschil is uit haar column niet op te maken. Ze kan die mening hebben, maar zij is ook adviseur van de gemeenteraad. Het zou chique zijn geweest wanneer ze het probleem waarmee zij schijnbaar heeft te kampen eerst eens binnen de Amersfoortse gemeenteraad aan de orde had gesteld. Uiteindelijk betaalt de raad haar voor het geven van al dan niet ter zake doende adviezen. Ik moet haar mening, c.q. kritiek nu uit een landelijk verspreid boekje vernemen. Ook dat is niet zo intelligent.