Een reactie

Woensdag 23 december 2009

Geacht College,

Op 15 december zijn mijn vragen over het parkeren in de omgeving van het Julianaplein tijdens koopzondagen beantwoord. Waarvoor dank!

De essentie van de vragen was: hoe kunnen bezoekers aan de stad die niet de intentie hebben de binnenstad te bezoeken en niet of onvoldoende op de hoogte zijn van de data waarop in het Amersfoortse centrum een koopzondag wordt gecelebreerd, te weten komen dat bij het Julianaplein het betaaldparkerenregime van kracht is.

U verwijst in de beantwoording naar de sticker op de parkeerautomaat. Hier op wordt een overzicht gegeven van de koopzondagen gedurende het actuele jaar.

 Naar mijn mening kan een dergelijk antwoord alleen vanaf een bureau in het stadhuis worden beantwoord, waarbij de praktische omstandigheden over het hoofd worden gezien. Immers. een bezoeker aan onze stad die een reisdoel heeft in de omgeving van het Julianaplein maar niet voornemens is om te profiteren van de mogelijkheden die de koopzondag in ons centrum hem biedt en ook niet op de hoogte is van het feit dat er überhaupt een koopzondag plaatsvindt, zal reageren op de situatie die hij aantreft. In het door mij beschreven voorbeeld: hij zal constateren dat er meer dan genoeg parkeerruimte is en dat de winkels rondom het Julianaplein gesloten zijn. Wat zal hem er toe drijven om zich naar een op afstand gelegen parkeerautomaat te begeven?

 Formeel kan het zijn dat er van de zijde van het gemeentebestuur aan de informatieplicht is voldaan. Echter, uw opstelling getuigt van weinig invoelingsvermogen ten aanzien van het gedrag van een niet ter plaatse ingevoerde bezoeker aan onze stad. Dit gebrek wordt ook wel omschreven als: bureaucratisch en niet burgervriendelijk handelen. Naar mijn mening is toch andere informatie, zoals voorgesteld bij de door mij gestelde vragen, noodzakelijk.

 Uw antwoord kan ik niet anders beoordelen dan: volkomen onder de maat!

 De rechter: ‘Getuige, ik moet u er op wijzen dat u alleen maar uitspraken kunt doen over zaken die u met eigen ogen heeft waargenomen en niet wat u van anderen heeft gehoord. Maar eerst moet ik u enkele vragen stellen. Getuige, wanneer bent u geboren?’

Getuige: ‘Edelachtbare, dat weet ik ook maar van horen zeggen!’