Een nieuw ziekenhuis: nee dus?

Maandag 28 december 2009

 En weer staat een groot project op de tocht. Het Eemplein wil maar niet rondkomen, het tweede deel van het Vathorster winkelcentrum staat enkele jaren in de ijskast, Podium is een hoofdpijndossier, alle mooie plannen voor de Zonnehof en het stadhuisgebied mogen we even vergeten en bij de ontwikkeling van de kantoorlocatie Trapezium in Puntenburg zit het ook niet mee. Over alle consequenties die de kredietcrisis voor de woningbouw oplevert, zullen we het maar niet hebben. En nu dreigt er nog een nieuwe vorm van kiespijn: het ziekenhuis Meander aan de Maatweg.

 Ooit deelde de directie van het ziekenhuis mee dat de bouw van het nieuwe ziekenhuis in de periode 2007-2009 zou plaatsvinden. Nee dus. Maar in april 2008 meldde het college de raad dat er alleen nog maar een artikel-19-vrijstelling moest worden verleend. Een fluitje van een cent. Maar weer: nee dus. In de zomer stonden ze er dan eindelijk: de gele borden langs de Maatweg die het bouwverkeer de weg wijzen naar het uitdagend lonkende bouwterrein voor het nieuwe ziekenhuis. Maar tot de dag van vandaag is er nog geen ronkend bouwverhicel het terrein opgereden, dus weer: nee dus.

Hoe zit het er nou eigenlijk mee, was mijn vraag die ik in november aan het college stelde. Deze maand kwam het antwoord: ‘Meander Medisch Centrum verwacht voorjaar 2010 te kunnen starten met de bouw.’ Nog enkele maanden, en het is eindelijk zo ver. Of wordt het weer”nee dus?

 Elk nadeel heeft zijn voordeel. Volgens de oorspronkelijke planning had het gemeentebestuur rond 2010 de twee bestaande locaties Lichtenberg en Sint Elisabeth moeten overnemen en betalen. Woningbouw – al dan niet omstreden – op beide locaties had de financiering van deze deal moeten afdekken. Dat zou een moeilijke zaak zijn geworden; vindt maar eens genoeg kopers, zeker voor de locatie aan de Ringweg Randenbroek waar vooral appartementen zijn gepland. Alsof daar nu een markt voor is.

 ‘Mijn schoonzoon is een prima kerel. Hij heeft maar en fout: hij kan niet klaverjassen.’  ‘Maar dat is toch geen fout’.’ ‘Toch wel, hij speelt desondanks!