Een onbetrouwbare buurman

Donderdag 31 december 2009

Volgens de fractievoorzitter van het CDA maakt Hans van Wegen, mijn fractievoorzitter dus, zich tijdens raadsvergaderingen schuldig aan het uiten van aanvechtbare tussenopmerkingen. Buiten het gehoor van microfoons zelfs, het moet ook niet doller worden. De CDA-voorzitter weet dat want hij heeft enkele jaren de stoel naast Hans bezet. Of hij wel eens om een opmerking van Hans heeft gegniffeld, weet ik niet. Hij heeft er in elk geval nooit een negatieve opmerking over gemaakt. Toen niet.

 Ik twijfel er niet aan dat Hans wel eens zijn eigen commentaar geeft op uitspraken die andere raadsleden tijdens een debat uiten. Hans is een gevoelsmens en zeker geen gladde politicus die elk woord afweegt om er zijn voordeel mee te doen. Wanneer anderen op zijn emoties inwerken, ligt zijn mening voor op de tong. Is dat negatief? Eigenlijk niet. De politieke discussie zou een heel eind boeiender worden wanneer politici iets meer blijk zouden geven van hun opvattingen, zonder de bescherming van een mond vol meel. Of elke opmerking daarbij een wijze opmerking is, doet niets eens zo veel ter zake. Veel van de commentaren die Hans levert zijn de gedachten die de man op de straat dagelijks ontvallen. Voor en eerlijke volksvertegenwoordiger helemaal niet zo gek!

Natuurlijk is hem en verwijt te maken. Namelijk: dat de mensen die in je directe omgeving zitten en die je van hun kant regelmatig deelgenoot maken van hun secundaire opvattingen, niet bij voorbaat je vriend zijn. Uit het feit dat op het moment van een typische Hans-reactie zijn naaste buurman er het zwijgen toe doet, maar diezelfde persoon je er later op probeert te pakken, mag Hans zo zijn eigen conclusies trekken. Mijn conclusie is in elk geval: onbetrouwbaar en achterbaks.

 Tussen de waarheid en een ui bestaat een zekere overeenkomst. Nauwelijks heeft men de onthulling weggehaald, of men begint te huilen.